Ρομάντζο της καρδιάς μου #SCBC2024

1)

Η μέρα ξεκίνησε με την ψύχρα του παγωμένου χειμώνα να 'δηλώνει την εμφάνιση του' για τα καλά. Ωστόσο η ηλιοφάνεια θα έκανε την τιμή να εμφανιστεί αργότερα έστω και για μερικές ώρες. Κρίμα που δεν είχε έρθει η ώρα της άνοιξης, τότε που τα άνθη θα φύτρωναν σε κάθε κλαδί δέντρου και χώμα πράσινου εδάφους συλλογιζόταν η Ρουμπίνα καθώς πήγαινε προς τη πόρτα. Τοποθέτησε το μακρύ καφέ-μπορντό παλτό της, φόρεσε τα γάντια της και βγήκε από το διαμέρισμα όπου κατοικούσε.

Πήρε το ποδήλατο της και ξεκίνησε από το σπίτι της στην οδό 64 της κεντρικής πλατείας, μέχρι το μέρος όπου δούλευε. Εργαζόταν ως μαθητευόμενη βοηθός συντάκτη περιοδικού και εφημερίδας. Πάντοτε  με όρεξη, προσοχή, προσήλωση, ευγένεια και εργατικότητα στεκόταν στο πλευρό των προϊσταμένων της και των συναδέλφων της.

Λάτρευε στον ελεύθερο χρόνο της να συλλέγει γραμματόσημα, να ζωγραφίζει, να φτιάχνει προσκλητήρια γάμων και βαφτίσεων. Ήταν μάλιστα κρυφό ταλέντο, καθώς στην αρχή δεν το αποκάλυπτε σε κανέναν παρά μόνο στους γονείς της μιας και ήταν εσωστρεφής και δυσκολευόταν να εμπιστευτεί άλλους ανθρώπους. Άρχιζε να αλλάζει κυρίως την περίοδο της εφηβείας, όταν κατάλαβε πως είχε ανάγκη να κοινωνικοποιηθεί περισσότερο.

Πολύ αργότερα, τα τελευταία δύο χρόνια είχε ανακαλύψει και ένα καινούριο ταλέντο: της συμβούλου. Κατείχε το ρόλο της συμβούλου για κοπέλες ή αγόρια που αναζητούσαν διακαώς την αγάπη και δεν την έβρισκαν είτε επειδή ήταν απογοητευμένοι, είτε επειδή έχασαν την επικοινωνία με το ταίρι τους και δεν είχαν τρόπο να το ξαναβρούν.

Η ίδια η Ρουμπίνα τέτοια ρομαντική ψυχή που ήταν και ας στερούνταν την εμπειρία στο κομμάτι των σχέσεων-μία  και μη ολοκληρωμένη είχε την περίοδο του πανεπιστημίου-λύγιζε και δεν μπορούσε να βλέπει γύρω της ανθρώπους πονεμένους και πικραμένους. Αυτοί οι άνθρωποι συνήθως έχαναν τη πίστη και την ελπίδα τους στην αγάπη, για αυτό η ίδια τους παρείχε συμβουλές, τόνωνε τη διάθεση τους και τους παρότρυνε να ξαναβρούν τους δικούς της για να συμφιλιωθούν ή να προχωρήσουν στην εναλλακτική προοπτική μιας καινούριας αγάπης.

Όλα αυτά τα πετύχαινε, όχι μόνο μέσω συζήτησης αλλά και με γνωμικά από τα αισθηματικά βιβλία που διάβαζε και ήξερε διότι ήταν φημισμένα και καθιερωμένα στο χώρο της λογοτεχνίας διεθνώς.  Ή ακόμα και με ρητά που επινοούσε η ίδια για την αγάπη. 

 Τελικά το ρομαντικό κορίτσι αποφάσισε και έγινε μέλος μιας οργάνωσης που ασχολούνταν επιμελώς με αυτή την ''εργασία'' χωρίς να προσδοκούν το υψηλό κέρδος. Το έκαναν από τα βάθη της υπέρμετρης καλοσύνης και αγάπης τους για τον συνάνθρωπο.

                   [...]

Εκείνη τη μέρα,  η Ρουμπίνα είδε ξαφνικά στο δρόμο της πλατείας έναν όμορφο νέο άντρα με μακρύ γκρίζο παλτό, κασκόλ και τα χέρια στις τσέπες. Ένας άνετος, επιβλητικός, σταθερός και σίγουρος στις κινήσεις και στις πράξεις του άνθρωπος τον οποίο αναγνώρισε αμέσως.

« Ρουμπίνα! Δεν θα καταλάβαινα πως ήσουν εσύ αν δεν ερχόσουν και άλλο κοντά μου » τα μάτια του έλαμψαν από αληθινή ευθυμία και ευφορία που την έβλεπε.

« Κύριε Αριστίωνα...Αριστίωνα θέλω να διορθώσω. Μου πήρε καιρό να νιώσω οικεία ώστε να σε αποκαλέσω με το μικρό σου» μαζεύτηκε από ντροπή.

« Τα είπαμε πολλές φορές ότι θέλω με το όνομα μου να με αποκαλείς, αλλά εσύ επιμένεις στις ευγένειες σου » τη μάλωσε τρυφερά. « Γίναμε φίλοι για ένα διάστημα να σκεφτείς » της θύμισε.

« Ναι αλλά η μικρής διάρκειας φιλία δεν κράτησε, από τότε που μετακόμισες από την περιοχή και πήγες σε άλλη μεγαλύτερη. Οι καριέρες μας απομάκρυναν » εξέφρασε τη γνώμη της η κοπέλα.

« Θα υπήρχε τρόπος να διατηρήσουμε αυτή την επικοινωνία, αλλά εσύ δεν ήθελες » της τόνισε λίγο δηκτικά αλλά με τρόπο που να μην τη κάνει να νιώσει άσχημα. «Σε πήρα τηλέφωνο πριν πολύ καιρό για να σου προτείνω να συναντηθούμε. Εσύ επινόησες κάποιον σημαντικό λόγο, επειδή δεν ήθελες και πολύ να βγεις εκείνη την εποχή. Μου το παραδέχτηκες κιόλας ».

« Ναι όντως δεν είχα χρόνο τότε. Συγγνώμη απλά τώρα χρειάζεται να γυρίσω στο σπίτι μου, για να προετοιμαστώ. Η φίλη μου Κάτια που εργάζεται ως διοργανώτρια διάφορων κοσμικών και μεγαλοπρεπών εκδηλώσεων γάμου, περιμένει τις προσκλήσεις τις οποίες εγώ έφτιαξα και σχεδίασα με μερικά  καλλιγραφικά γράμματα στο μέρος των φακέλων. Θα παρευρεθώ σε έναν από τους γάμους μιας και τη βοήθησα να γίνει η διαδικασία σωστά και ομαλά ».

« Πότε θα γίνει και σε ποιο μέρος;» Η Ρουμπίνα του είπε την ημερομηνία και το μέρος και εκείνος δίχως περιστροφές και δισταγμό τη ρώτησε. « Γιατί δεν με προσκάλεσες; »

« Δεν διατηρούμε επικοινωνία Αριστίωνα, έχουμε χάσει επαφή. Πριν λίγο δεν το λέγαμε; Και για να στο εξηγήσω καλύτερα: τον αριθμό σου δεν το αποθήκευσα και πρόσφατα νέπαθε ζημιά το κινητό μου. Τώρα πλέον έχω καινούριο κινητό, όμως δεν συγκέντρωσα όλα τα νούμερα φίλων και γνωστών ακόμα. Ίσως αν είχα αποθηκευμένο τον αριθμό σου να σε έπαιρνα και να σε προσκαλούσα».

«Όχι σε εμένα αυτά γλυκιά μου... δίσταζες και δεν ήθελες. Αυτός ήταν ο βασικός λόγος» της χαμογέλασε πονηρά. Η Ρουμπίνα έμεινε με το στόμα μισάνοιχτο από την αμηχανία. 

Δεν έβρισκε ή μάλλον σωστότερα 

δεν είχε τι να πει.

Πως ένας πανέμορφος άντρας της προκαλούσε τέτοια σαστιμάρα και την έκανε να προσέχει κα να επεξεργάζεται τα λόγια της κάθε φορά πριν του μιλούσε; Και όμως να που υπήρχε.

Cover by @Joanna-Herondale    την ευχαριστώ για το υπέροχο εξώφυλλο.