selamlarrr!! yeni bir kurguyla donus yapayım dedim. korkak içime sinmemişti ve silmiştim. umarım bu hikayeyi beğenirsiniz. oy vermeyi ve özellikle yorum yapmayı unutmayın, iyi okumalar bebek!!
💌
aybikeeren: şey selam,
sanırım bavullarımız
karışmış.
berkozkaya: ben de seni
araştıracaktım, denk geldi.
hiç uzatmayalım ortak bir
cafede buluşalım, yarın
sana mesaj atarım okey mi?
aybikeeren: okey
🍒
gözlerini devirdi berk'in ukalaca mesajına aybike.
ayağa kalktığında evin dağınık haline ofladı aybike. saçını ev topuzu yaptı, hemen işe koyulması gerekiyordu ama nereden başlayacağını bilmiyordu.
eve yıllardır kimse gelmediği için gerçekten çok dağınıktı. babasından kalan bu eve iyi bakmak istiyordu. istanbul'da üniversite kazanmıştı ve hayallerini gerçekleştirmek için gelmişti oraya.
"tabana kuvvet aybikecim, idare edeceksin artık."
birkaç saniye aynadan kendiyle bakıştı, kendisini delirmediğine ikna etmeye çalışıyordu. eh, bir süre yalnız kalacaktı, alışması lazımdı. en azından bir ev arkadaşı bulana kadar.
🐣
"güzel kızmış."
kızıl çocuğun sözüne güldü arkadaşı. artık alışmıştı bu hallerine.
"hah, başlıyoruz yine."
"ne var oğlum, güzel de mi diyemiyorum kıza?"
"de kardeşim de," göz kırptı ömer. "de ama dikkat et aşık olma."
"benim ne zaman bir kıza aşık olduğumu görd-" duraksadı ve boğazını temizledi.
"hem o kızla bir daha görüşeceğimi mi sanıyorsun? sadece bavullarımızı teslim edeceğiz ve sonsuza kadar görüşmeyeceğiz."
kafasını salladı ve koltuğa daha çok yayıldı ömer. "göreceğiz kardeşim."
"5 gündür bizde kalıyorsun oğlum, bir siktir git yalnız bırak beni."
omuz silkti. "sana yük olmayı seviyorum bebeğim."
güldü ve ömer'in ensesine vurdu kızıl çocuk.
"bakalım yarın nasıl geçecek?"
