Bir kız düşünün Tony Stark'ın öz kızı 14 yaşında Hydra tarafından kaçırılan üzerinde deneyler yapılan, eğitilen ve hafızası silinen bir kız 3 yıl sonra bir görevde Avengers ile karşılaşır ama artık o kızın ailesi Avengers değildir o kızın düşmanı Av...
Peter-Ama Bay Stark eğer bu kız Laura ise neden bizimle dövüştü?
Tony-Bilmiyorum çocuk
Steve-3 yıl boyunca yoktu başına neler geldiğini bilmiyoruz
Clint-Yüzbaşı haklı 3 yıl boyunca kolay şeyler yaşadığını düşünmüyorum belki bu yüzden bize saldırmıştır yaşadığı şeyler yüzünden
Wanda-Bakın sanırım uyanıyor
Natasha-Yine de tedbirli olalım çocuklar bize yine saldırabilir.
Laura'nın anlatımıyla
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerimi açtığımda karşımda tüm Avengers ekibi bana bakıyordu ve karşımda bir ok vardı. Hareket etmeye çalıştığımda başıma giren ağrıyla elimi başıma götürdüm. Yere düştüğümde kafamı yere çok sert vurmuştum başım hala çok ağrıyordu ve tekrar karşımdakilere baktığımda kaybettiğimi anladım kaybetmiştim kaybetmiş. Tekrardan ayağa kalkmaya çalıştığımda
Tony-Hiçbir yere gidemezsin küçük hanım
Iron Man'den gelen sesle tekrar yere oturdum.
"Benden ne istiyorsunuz!"
Natasha-Bizimle geliyorsun Laura
"Adımı nerden biliyorsunuz!?"
Steve-Laura bizi hatırlamıyor musun?
"Ne saçmalıyorsunuz sizle ilk defa karşı karşıya geliyorum!"
Tony-Beni de mi hatırlamıyorsun Laura...?
Garipseyen gözlerimle ona bakarak
"Hayır" dedim.
Clint-Tamam bu kadar konuşma yeter kuleye dönelim Laura da bize başından geçenleri anlatsın.
"Sizinle kuleye falan gelmiyorum!" diyip hemen yerimden kalkıp koşmaya başladım. Birden önüme Spiderman geldi.
Peter-Nereye böyle?
"Sana ne!"
Peter-Böyle bir kıza böyle laflar hiç yakışmıyor ama
"Ben sana göstericem lafı" diyip tam yumruk attığımda yumruğumu eliyle tutup bir ana beni kucağına aldı.
-Bay Stark Laura bende
Bunu kulağında takılı olduğunu düşündüğüm kulaklığa doğru söyledikten sonra bana döndü.
-Şimdi sıra seni götürmekte
"Beni hemen indir!"
-Maalesef
-Şimdi bacaklarını belime dola ki gidelim
"Dolamayacağım!"
-Laura işleri zorlaştırma alt tarafı kuleye gideceğiz ve seninle konuşacaklar bu kadar lütfen!
Göz devirip bacaklarımı beline doladım ve Spiderman ağını atarak beni kuleye kadar getirdi. Ama söylemeliyim ki gerçekten çok eğlenceliydi. Kulenin önüne geldiğimizde Spiderman beni yere indirdi ondan ayrıldım.
-Beni takip et diyerek kulenin içine doğru yürümeye başladı. Bende onu takip ettim.Diğer üyelerin de olduğu odaya geldiğimizde diğerleri koltukta oturuyordu. Tony Stark ise ayakta bekliyordu ve bizi karşıladı. Spiderman'e doğru döndü
-Aferin çocuk onu buraya getirebilmişsin ve bu arada maskeni açabilirsin.
Spiderman maskesi çıkardı ve kabul ediyorum beklediğimden biraz daha yakışıklı olabilir ama birazcık yani ne saçmalıyorum ben ya
-Laura Laura!
Hemen Tony'ye döndüm
-Noldu bir anda dalıp gittin
"Birşey yok"
Resmen Spiderman'e dalmışım ya çocuğun daha adını bile bilmiyorum. Spiderman ona baktığımı doğal olarak anlamış olarak sırıtarak elini bana uzattı.
-Ben Peter Peter Parker bu arada
Bana uzattığı elini tuttum.
"Laura"
Tony-Tamam çocuklar tanıştığınıza göre artık Laura bize her şeyi anlatabilir.
"Ya siz benim neyim oluyorsunuz da benden size bir şeyleri anlatmamı istiyorsunuz!"
Herkes birbirine baktı ve Tony bana dönerek
-Ben senin... babanım Laura biz senin aileniz
"Siz ne saçmalıyorsunuz benim bir ailem falan yok... yani o adam böyle söyledi."
Natasha-Hangi adam?
"Size neden güveniyim ben!?"
Tony-Bak Laura diyip bana yaklaştı bizi hatırlamıyor olabilirsin ama gerçekten biz senin aileniz burası senin evin.
"Benim evim Hydra"
Tony-Laura oraya nasıl evim diyebiliyorsun senin hafızanı silmişler anladın mı?! Senin hafızanı bile sildiklerine göre kim bilir sana daha neler yapmışlardır o pislikler
Tony'nin lafının üstüne ne kadar çok acı çektiğim bir kez daha hatırladım. Daha 14 yaşındayken bana yaptıkları şeyleri hatırladım o vücuduma verdikleri ve tüm bedenimi bir ateş gibi yakan serumları beni eğitirlerken çektiğim acıların hepsi birer birer gözlerimin önünden geçti ve sol gözümden bir yaş geldi. Sonra bir yaş daha ve en sonunda ağlayarak bağırarak aklımdan geçenleri söylemeye başladım çünkü artık dayanamıyordum.
"Ben çok acı çektim... çok şey yaşadım ben daha 14 yaşındaydım ya ben daha 14 yaşındaydım benim 3 yılım acılarla geçti serumlarla geçti görevlerle geçti ben katil oldum ya daha 14 yaşında ben katil oldum ben binlerce insan öldürdüm ve tüm acılarımı içime attım! benim konuşacak kimsem yoktu ki... hiç kimsem... ben yapayalnızdım...
Artık ağlamamı kontrol edemezsen beni sımsıkı saran kollar hissettim.
Tony-Artık yalnız değilsin birtanem artık hepimiz yanındayız ve sana söz veriyorum hep yanında olucağız bize güvenebilirsin
Bunları söyledikten sonra bir çift kol daha ve bir çift daha ve bir çift daha derken tüm ekip bana sarılıyordu ve ben o an onların benim gerçek ailem olduğunu anladım daha doğrusu hissettim 3 yılın sonunda ben artık yalnız olmadığa inandım ve o an kendimi hayatımda hiç olmadığım kadar güvende hissettim...
