ညလယ်ခေါင် သန်းခေါင်ကျော်အချိန်...
Seoulမြို့ အပြင်ဘက် လူသူနည်းသော ဆိတ်ငြိမ်ရပ်ကွက်ရှိ အပန်းဖြေအိမ်ကြီး တစ်လုံးတွင်...
အမှောင်ချကာ လရောင်ငယ်သာ ပုန်းလျှိုးကွယ်ဝှက် ဖြာကျလျက်ရှိသော အခန်းငယ်တစ်ခုအတွင်း မကြားဝံ့အပ်သော ညည်းညူသံများ၊ အသားချင်းရိုက်ခတ်သံ တချို့တို့သည် နာကျင်မှုတွေကြားမှ အရှက်ကင်းမဲ့စွာ ကျယ်လောင်နေလျက်။
"အ့ ခေါ် သခင်လို့..ခေါ်ညည်းပေးစမ်း"
အပေါ်မှ ပြင်းထန်စွာ လှုပ်ရှားနေသော ခန္ဓာကိုယ် ခပ်ထွားထွားကောင်လေးသည် မူးမိန်းစွာ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေသော ကောင်ငယ်လေးအား အကြမ်းတမ်းဆုံး နာကျင်မှုတို့နှင့်အတူ ခက်ထန်မာကြောသော အမိန့်တို့ကိုပါ ဆတူပေးအပ်လျက်ရှိသည်။
"ခေါ်စမ်း...တောက်ခ် မခေါ်ဘူးပေါ့ ရတယ် မင်းသိမယ်"
"အ့ ခနလေး ရပ်ပါ..ဂျွန်...သခင် သခင် ရပ်ပေးပါ ဟင့်"
သူ နောက်ကျသွားခဲ့ပြီလေ။ ဂျွန်ဟာ အကြမ်းတမ်းဆုံး ဆက်ဆံမှုများကိုပင် အမြန်ဆန်ဆုံး အဆင့်သို့ အလွန်ဆုံးရောက်အောင် မြှင့်တင်ပစ်သည်။
ဂျွန့်အလိုကျ စိတ်တိုင်းကျညည်းသံပေးရသည်က အသံမထွက်တော့သည် အထိ။
နာကျင်မှုများကို အံ့တုတောင့်ခံထားရာမှ တစ်ခွန်းပြောနိုင်ရေး ကွဲအက်နေသော လည်ချောင်းအတွင်း ဖြစ်ညှစ်အားယူနေရသည့်အချိန်ကိုပင် ဂျွန်သည် စောင့်စားပေးလိုခြင်း အလျဉ်းမရှိခဲ့ပါ။
သူသည်လည်း ဂျွန့်လိုအင်တွေ ပြည့်ဝပေးစေလိုသော ဆန္ဒဖြင့် ရမ္မက်အဆန်ဆုံး ထိခပ်မှုတွေကြားမှာ ဆိုးရွားသော နာကျင်မှုဒဏ်များကို လျစ်လျူရှုရင်း ဂျွန့်အတွက်သာ အသာယာဆုံးဖြည့်ဆည်းပေးနေမိသည် ။
ကိုယ် နာကျင်ရလည်း ဘာအရေးလည်း ဂျွန်လိုသမျှ ယူပါစေလေ။
"ကိုယ် ပြီးတော့မယ်..ဂျီ..ဂျီမင်း"
"အ့ သခင်~ ဂျွန်~"
ပင့်သက်ရှိုက်ကာ ပြီးဆုံးမှုများနောက် တောင့်ခံထားခဲ့သော ဂျီမင်းလည်း အသက်ပင် ဝအောင် မရှူနိုင်တော့။
အပြိုပြိုအလဲလဲ ခန္တာကိုယ်လေးက ကိုင်ချိုးထားသလို ပြင်းထန်တဲ့ စူးအောင့်နာကျင်မှုတွေကြား မလှုပ်သာမရှပ်သာ။
YOU ARE READING
အချစ်မဲ့ ရနံ့🥀
Lãng mạnစွဲလမ်းယစ်မူးစရာ သခင့်ရနံ့တွေမှာ ကျွန်တော့်အတွက် အချစ်ဆိုလို့ အကြွင်းအကျန်တောင် မရှိခဲ့ဘူး....
