En Önemli Görev 💓DAMİANYA💚

ANYA FORGER

Damian'dan

Tam 7 yıl oldu...

Ajanlık eğitimime başlayalı tam 7 yıl oldu.

Babam hakkında öğrenebildiğim her şeyi getiriyordum karargaha. Ama babam bu sene sadece yazın eve gelebileceğimi söyledi.

Bir şeylerden şüpheleniyor olması kötü...

Bu 7 yıl içinde inanılmaz değiştim. İmparator öğrenci oldum. Çalışmalarım sayesinde de o kadar uzadım ve güçlendim ki Bill ile yarışırım. Annem benimle daha çok ilgilenmeye başladı.

Ama değişen bir tek ben değildim.

Anya Forger

Ben nasıl 7 yılda evrim geçirdiysem o da aynı şekilde geçirdi.

Tıpkı ben gibi imparator öğrenci oldu.
Okula zorla girmiş, dersleri hep düşük, ilk günden tonitrus almış bir kızın imparator öğrencilerden olmasını beklemezdi kimse. Ama o sadece bununla kalmadı.

İlk yakartop oynadığımız günü hatırlıyorum. Topu çok sert ama ayağının dibine atmıştı. O zamana kıyasla şuan çok sportif. Voleybol ve yüzmede kızların birincisi.

Ve saçları, güzel pembe saçları o kadar uzadı ki kalçalarını geçmek üzere...

Yaz tatili yeni bitti.
Artık 15 yaşındayım ve gerçek bir ajan olmama son 2-3 yıl kaldı.

Bekle Donovan Desmond her şeyin sonu ama bizim başlangıcımız geliyor.

Anya'dan

"BABAA, ŞAPKAM NEREDEE?"

Okulun ilk günü ve ben tüm yaz takmadığım için şapkamı kaybettim, şimdi bulamıyorum. Servisi kaçırmam ama şapkasız gidersem Henderson sensei "hiç zarif bulmaz".

"Ah, tatlım sanırım bunu arıyorsun~"

"ANEEEYY, SEN BİRİCİKSİN"

"Hadi çıkman lazım artık servis gelmek üzere."

Annemi de babamı da yanağından öptüm ve dışarı çıktım. Çıktığım gibi de geldi servis.

Okula doğru giderken kafamı cama yasladım ve hayatımın Strix ile nasıl değiştiğini gözden geçirdim.

Babamın patronu Bayan Slyvia bir şekilde benim telepat olduğumu öğrenmiş... Bu benim için hala büyük bir gizem ama o kadın gerçekten işinde usta. Bana hem Strix operasyonu için hem de ders notlarım için okulda zihin okumamı yasakladı. Normalde gizli de olsa okurdum ama işin ucunda dünya barışı vardı...
Eper bunun için yasaklanıyorsa asla böyle bir şey yapmazdım, yapmadım, yapmayacağım.

Bayan Slyvia yaptığı araştırmalarla nasıl kontrol edeceğimi önce kendi öğrendi sonra bana öğretti.

Bu gerçekten yaradı ve imparator öğrencilerden biri oldum. Fakat Donovan Desmond toplantılara video konferansla katıldığı için bir işimize yaramadı.

Ben artık bu operasyonun bitmesini istiyordum. Çünkü çıkar yol bulamıyorduk. Donovan'la iletişime geçemiyorduk. Evlerine de gidemezdim çünkü velet-ron beni gördüğü an ortadan kayboluyordu.

Öcü müyüm ben ya?

Annem ve babam 5 yıl önce gerçekten evlendiler. Birbirlerinin sırlarını bilseler bile benim telepat olduğumu bir tek Bayan Slyvia biliyor. Benim için büyük bir yük. Fakat 7 yıldır aldığım eğitimime göre bunu kimsenin bilmemesi benim ajanlık kariyerimin en büyük parçası.

Servis okula gelmiş. Altı yaşımdan beri sarsılmaz düzenime uyarak servisten indim ve Becky'i bekledim. O da her günkü gibi 1-2 dakikaya geldi.

"Günaydın Anya - chan."

"Yıldız Işığı Anya - chan diyeceksin."

"Bu sahne bana biraz tanıdık geldi ama neyse... (Damian - sama diyeceksin)"

"Hadi gidelim, şu çantayı daha fazla taşımak istemiyorum."

"Nasıl isterseniz Yıldız Işığı Anya - chan."

"Şakaydı becky!"

"Tamam tamam kızma Yıldız Işığı Anya - chan."

"𓁹_𓁹"

Sınıfa geldik, etrafa göz gezdirdim fakat yeni yüzler yok gibi görünüyordu. Tabii daha sınıfın yarısı buradaydı. Becky ile her zamanki yerimize geçtik, en öne.

Boyum kısa olduğu için arkada dersi kesinlikle anlayamıyordum çünkü dinleyemiyordum.

Tabii Damian gibi sırık fasulyeleri için geçerli değil. O da yine yıllardır oturduğu yere geçmiş. Bu kadar uzun olması adil değil, kul hakkına giriyor.

(zaman atlayışı : okulun ilk haftasının sonu, okul çıkışı) 𓆝 𓆟 𓆞

Bayan Slyvia adamlarından biriyle evime sipariş etmediğim ve kayıtlarda bile olmayan bir kargo göndererek beni karargaha çağırdı.

Normalde her hafta sonu cumartesi akşam çalışmalara katılırdım. Beni bir gün erken çağırması garipti. Çünkü izin almam zordu, babam cuma akşam evdeydi fakat cumartesi akşamları hastaların rapor analizlerini gözden geçirdiği ve hekim toplantılarına katıldığı için eve gece 2'de falan gelirdi. Bir şekilde izin almam gerekti.

"Babacım!"

"Efendim Anya?

"Nereye gidiyorsun?"

"Bir hastam kendine zarar vermeye çalışmış Anya gidip ona müdahale etmeliyim yoksa intihar edebilir."

"Peki babacım, görüşürüz!"

"Sen ne diyecektin?"

"Hiiiç öyle nereye gittiğine bakmak için geldim."

"Tamam madem, annenin de işi çıkmış (kaş göz işaretiyle suikast diyor) . Kendine ve Bond'a iyi bak geç kalabiliriz."

"Merak etme babacım."

Babam gitti sonunda.

Bu gece Tanrı bana acımış olmalı.

Bir an önce giyindim. Çalışma ve antrenman için çağırıyor olmalılar diye voleybol şortumu ve voleybol formamın üstünü giydim.

Işıkları yanık bıraktım. Ve Bond'a bir şey çaktırmamasını tembihledim.

Köpeğimle aramda bir bağ vardı ve ne dersem anlıyordu. Aklını okuduğumda kendimi eve girerken gördüm. Devamı yoktu ben de başını okşayıp evden çıktım. Arka sokağımızdaki spor salonuna gittim. Ve duşlardam biriyle alt kata indim.

Bayan Slyvia'nın odasına gittim.

"Gördüklerim kapıda donakalmama neden oldu"

Hehee acaba ne gördü

Forma da benim voleybol formamdan esinlenildi, turkuaz tişört ve parlak siyah şort.

𓁹‿𓁹

Sağlıcakla...