අද හරිම ලස්සන දවසක්.මම හොස්ටල් එකේ අපේ කාමරේ ජනේලෙන් එළිය දිහා බලන්න ඉන්න පටන් අරන් දැන් පැය බාගයකටත් වැඩී.ඒ තරම්ම අද දවස ලස්සනයි.ඉර මුලු අහසම තමන්ගේ අණසකට නතු කරගෙන තියෙන්නෙ.අපේ රට වගේ සීත කාලගුණයක් තියෙන රටක මේ වගේ උණුසුම් කාලගුණයක් තියෙන දවසක් උදාවෙන්නේ කලාතුරකින්.කොයි වෙලේ බැලුවත් චුරු චුරු ගගා වැස්ස.ඒ වගේම සීතල.දවල්ට සීතල ටිකක් හරි අඩු වුණාට රෑට නම් ඉවසගන්න බැරි තරම් සීතලයි.ඇග උණුසුම් වෙන්න කබායක් ඇඳන් හිටියේ නැතුව එලියෙ හිටියොත් අනිවාරෙන්ම හෙම්බිරිසාව හැදෙනවා...
හැමදාමත්ම සීතලේ ඉන්න අපිට මේ වගේ උණුසුම් කාලගුණයක් තියෙන දවසක් කියන්නෙ ඉතින් දවසම එලියේ තමා.පුලුවන් තරම් අවුවට වෙලා ඉන්නවා...අපේ හොස්ටල් එකේ පොඩි අය නම් කරන්නේ සෙල්ලම් කරන එක.ඒත් ඉතින් අපේ වයසෙ අය පොඩි අය කරන සෙල්ලම් කරන්න ගත්තොත් මිනිස්සු හිතයි පිස්සු කියලා..ඒක හින්දා අපි ගොඩක් වෙලාවට කරන්නෙ අද වගේ දවස් වලට කොහෙම හරි ඇවිදින්න යන එක.ඒකෙන් ගතටත් සැහැල්ලුවක් දැනෙනව වගේම හිත‍ත් නිදහස් වෙනවා.
ඕප දූප කිය කිය හිටියට මම තාම ඔයාලට මගේ නම වත් කිව්වෙ නෑ...ඉන්න මම ඔයාලට මාව හඳුන්වලා දෙන්නම්.මම ක්ලාරා ක්‍ලියර්වෝටර්.මම සාමාන්‍යයෙන් උසයි.ඒ වගේම මගේ කොණ්ඩේ ඉණ ලඟට දිගයි.තද දුඹුරු පාටයි.ඒක තමා මට මගේ රූපේ ගැන ලස්සනයි කියලා හිතන්න තියෙන එකම දේ.මම සුදුයි.ඒක මහ ලොකු දෙයක් නෙමේ.අපේ රටේ ඔක්කොම මිනිස්සු සුදුයි.මොකද අපි සුදු ජාතිකයෝ...මගේ ඇස් නිල් පාටයි.මගේ යාලුවෝ කියනවා මගෙ ඇස් ගොඩක් ලස්සනයිලු...මම මහතත් නෑ කෙට්ටුත් නෑ සාමාන්‍ය ගාන.ඒකත් ඉතින් මට මං ගැන සතුටු වෙන්න තියෙන එක හේතුවක් තමා.දැන් ඔයාලා අනිවාර්යයෙන්ම ම හිතනවා මම මම ගැනම අවතක්සේරු කරගන්නවා කියලා..අනේ මන්දා..ඒක මගෙ හැටි.මට හිතෙන්නෙම මගේ වටේ ඉන්න හැමෝම මට වඩා ලස්සනයි කියලා.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
YOU ARE READING
Forgotten Flowers
Romanceමෙලොව දුටු දින සිට දෙමාපියන්ගේ සෙනෙහස අහිමිවූ, නොයෙකුත් දුක් කම්කටොලු මැද සිහින කරා පියාඹන්නට වෙර දරන යුවතියන්ගෙ කතාව...
