AĞABEYİM ~üvey -ARA VERİLDİ!!

-1-

Boşalan cafe ile reyyan odasına gidip, ceketini çantasını alıp odadan çıkmış aşağı inmişti.

Son olarak etrafı kontrol edip birşey olmadığına kanaat getirerek cafeden çıkıp kapıyı örterek kitlemişti. Kitleme işi bittiğinde arkasını dönerek karşıdaki arabaya adımladı.

Ne kadar binmek istemesede zorundaydı, üvey abisini kızdırmayı hiç istemezdi.

Arabaya binip kapıyı kapatarak gözlerindeki korku ile miran abisine bakmıştı. Kendisine bakıyordu, Şefkatli birşekilde.

Bakışı durdurmak adına konuştu "hoşgeldin miran abi" dedi. Abi kelimesini duyan miranın ilk gözleri sertleşti ve elleri yumruk haline geldi.

Bu halden korkan reyyan titredi. Eve gitmek istiyordu ama o..

"Abi deme diye kaç defa uyaracağım güzelim" dedi dişlerinin arasından. Abi demesini istemiyordu.

"Tamam demem bir daha söz" titrek çıkan ses ile kendine geldi miran korkutmuştu gine onu ama bilerek yapmıyordu.

"Şşt sakin ol Güzelim, kemerini Tak gidelim" dedi.

Kafasını sallayarak onaylayan reyyan kemerini taktı ve araba yola koyuldu.

20 dakikanın ardından nihayet evlerine ulaştılar, il reyyan sonra miran indi arabadan, arabayı alan güvenlik park etmeye götürürken miran gelip reyyanı belinden tutarak içeri girdiler.

Babası hazar ve üvey Annesi zehra onları görünce gülümseyerek söze girdiler.

"Hoşgeldiniz çocuklar" dedi ikiside aynı anda.

Reyyan gülümseyerek " hoşbulduk" dedi. Miran ise sert bakışlarını sürdürmeye devam etti. Hizmetlileri asiye hanım salona gelip onları yemeğe çağırdı. Yemek lafını duyan reyyanın birden gözleri parladı. Acıkmıştı.

Üstündeki kabanı çıkarıp asiye ablasına verip mavi elbisesi ile kaldı. Çantasını koltuğa fırlatıp koşarak elini yıkamaya gitti.

Yemek odasına girdiğinde en başında miranın oturduğunu gördü. Diğer başta hazar babası yanındada Annesi oturuyordu. Tam Annesinin yanına gideceği zaman miranın sesi duyuldu Yemek odasında.