academy of elements, heehoon✓

biliyorum

wooyoung ve san gittiklerinde ben de etrafı toplamaya koyulmuştum. bir süre sonra mutfaktan çıkan heeseung yanıma gelmiş bana bakmıştı.

"neye kıkırdıyorsun öyle"

"kıkırdıyor muyum?"

"hmhm şu anda da ağzın kulaklarına varacak mesela"

"çok mutluyum ondandır."

elimdeki çöp poşetini kenarıya koymuş ellerini belime koyarak beni kendine çevirdi.

"içkiden dolayı kızarmış yanakların... tatlı gülümsemen..."

"benim için yaptıklarından dolayı teşekkür ederim" belimi okşarken kafasını iki yana sallamıştı.

"boşa çabaladığını düşünmeni istemiyorum. senin mutlu olmanı istiyorum. beraber mutlu olmayı istiyorum. seni hep güldürmek istiyorum. yani bunun için yaptığım her şeye değer"

tabii en sonunda dudaklarımız birbirine yaklaştığında ben de ellerimi ensesine atmıştım.

çalan kapı ile ayrıldığımızda park seohoon gelmişti.

iyi ki odayı az çok topladım diye sevinirken birden aklıma saatin 10u geçtiği gelmişti.

"ne olmuştu seohoon hocam?"

"özür dilerim gençler. sunghoon'un annesi sunghoon ile görüşmek istemişti. ne zaman ararsın bilemem ama bu telefon elime geçtiği gibi getirmek istedim. sunghoon yeni hattın içinde takılı. iyi geceler ikinize de"

kapıdan hızla bir şeyler sıralayıp çıktığında biz de eğilmiştik. sonunda annem ile konuşabilecektim.

"annemi çok özledim..."

"hoon, burası hakkında bir şey söylememen gerekiyor biliyorsun değil mi?"

"abartma istersen seung. tabii ki biliyorum"

"tamam bebeğim bir şey demedim atarlanma hemen. bırak şimdi telefonu anneni gece gece rahatsız etme. biz de beraber uyuyalım?"

"beraber?"

"sen uyursun ben izlerim ne dersin?"

"heeseung uyuman lazım. en azından bir saat uyusan her gece her yerde yatarak geçmez günün"

"biliyorum ama elimden bir şey gelmi-"

"tamammm anladım. ama deneyeceksin uyumayı tamam mı? yoksa gelmem"

"kabul" diyip ellerini kaldırmış ve yatak odasına gitmişti.

••••

"bana iyi geldiğinin farkında mısın?"

mayışmış halimle onu zor duyuyordum ama belimdeki ellerini daha da sıkarak bedenlerimizin bir olmasını sağlamıştı.

"eş olduğumuz içindir"

kıkırtısı kulağıma dolduğunda kafamı yastığa iyice bastırmıştım.

"öyle olmadığını biliyorsun"

"biliyorum"

cevabımla burnunu enseme yaklaştırmış ve sessizleşmişti.

uyuyakalması için ne yapabilirdim bilmiyorum ama içimden bir ses bir şey yapmamam gerektiğini onun böyle rahat olduğunu söylüyordu.