neighbor

-6

Acun medya ekibi

Hyuka
JUNUMMM
IYISIN DIMI JUNNNN

Wooyoung
Uyuyo hala
Bugun gelmemesini soyledim
Biraz dinlenmeli :((

Hyunjin
Bence toplasip jaebumu dovelim

Wooyoung
Beom dunden beri nerde ya

Hyuka
Keske dayak yeseydin demisti ya
Vicdan azabi cekiyodur bosver sen onu
(Gönderildi 06.32)

---
Wooyoung/Soobin Konuşması

Wooyoung
Soobin arka bahçeye gel de konuşalım.

---

"Geldim işte. Ne diyeceksen de." Soobin'e doğru yaklaştım ve yakasını düzelttim. "Ne bu artist tavırlar? İnsanca konuşmaya geldim." dedim. Hiçbir yanıt alamayınca konuşmaya devam ettim. "Yeonjun'un halini gördün değil mi? Ah doğru sen de oradaydın."

"Ondan özür diledim" dedi Soobin.
"Özür dilemeni beklemiyorum. Sadece senin bu aptal ilişki sorunların yüzünden ona zarar gelmesini istemiyorum. Yeonjun sana fazla değer vermeseydi ondan uzaklaşmanı isteyecektim ama sanırım şu anlık sadece o iğrenç sevgilini Yeonjun'dan uzak tut. Senin yüzünden ona bir daha zarar gelirse, onun Yeonjun'a yaptıklarının on katını sana yaparım. Beni anladın mı?"

Yeonjun'un sesini duymamla arkama döndüm. "Wooyoung bu kadar yeter."
Yeonjun'un okula gelmesine şaşırmıştım. Bana dün gelmek istemediğini söylemişti çünkü.

---

Soobin'in yüzüne hiç bakmıyordum. Ama onun bana baktığından emindim. Ona çok kırılmıştım ama derinlerde az da olsa başka bir his vardı. Daha önce hiç hissetmemişti. Kalbinin ritmini bozuyordu ona her baktığımda.

---

"Bunu neden yaptın Wooyoung? Onun bir suçu yoktu." dedim. "Yeonjun onun sevgilisi yüzünden geldiğin hale bak. Farkındasın değil mi? Hâlâ onun suçu yok mu diyorsun?" dedi sesini yükselterek.
Daha sonra sesini yükselttiği için özür diledi benden.

---

Okuldan eve gidiyorum. Soobin'i görmemiştim sabahki olay dışında.
Evimin girişindeki banklara bakmamla birlikte onu görmüştüm. Onun yanına gitme kararı aldım. Neden heyecanlanıyorum? Aynı his, yine vardı. Sanırım deliriyorum.

Çantamı bırakıp yanına oturdum. "Selam"

"Selam" dedi o da bana karşılık olarak. İkimiz de çok sessizdik. Gerçi o benim yanımda hep öyleydi.

Sessizliği bozmasıyla kafamı ona çevirdim. "Hala bana kırgın mısın Jun?" dedi durgun sesiyle. "O gün geçip gitti Soo boşveer"
Yüzümdeki yaraları inceledi. "Çok acıtmış olmalı."dedi aynı şekilde. "Biliyor musun, hiç acıtmadı. Dayanıklıyım ben." dedim şakayla birlikte.

"Bugün anlatmayacak mısın bana anılarını?" "Sıkıldığını biliyorum. Saçmalıyordum sadece." dedim gülümseyerek.

Ne oluyor bana? Kalp atışım niye hızlanıyor? Neden onun ne düşündüğünü umursuyorum, kimseninkini umursamazken? Neden tüm diyeceğim şeyleri özenle seçiyorum?

"Soobin sende de oluyor mu kendini durdurman gereken yerde kalbinin sana engel olması yüzünden saçma şeyler yapmaktan korktuğun."

"Genellikle. Ama kalbim ne derse onu yapıyorum." dedi. "Yanlış bir şey yapmaktan korkmuyor musun? Değer verdiğin kişilere karşı." dedim ona bakmadan.

"Korkuyorum tabii ki. Ama onlar da bana değer veriyorlarsa beni yargılamayacaklarına eminim."

"Ben de aynısını yapabilir miyim Soo?" dedim kafamı ona çevirerek. O da bana döndü. Aptalca bir şey yapma. Aptalca bir şey yapma. "Tabii ki yapabilirsi-"

Dudaklarımı onun dudaklarıyla birleştirdim. Kalp atışım içimde yankılanıyordu. O his, tüm vücudumu uyuşturmuştu. Bana karşılık vermesini istiyorum delilerce.

O bana şaşırmış gibi bakıyordu. Ondan ayrıldım. Benden iğreniyor olmalı. Neden yaptım ki? Neden? Onu kendimden uzaklaştıracak bir şey yapmamaya çalışırken bir de yaptığıma bak.

Hızlıca oturduğum yerden kalktım. Yanımdaki çantamı kapıp eve doğru koşmaya başladım. Gözlerim dolmuştu. Benden nefret etmesi için bir şey yaptım. Hangi aptallıkla yaptım ki?

Arkamdan yalnızca "Yeonjun!" diye bağırmıştı.

---

Tamam yeter güldük eğlendik biraz da zırlayalım.