"Bay Jeongin, gidelim"
Jeongin başında duran bölüm şefinin dediklerine kulak asıp, ormanın ortasında boğazından geyik boynuzları geçirilmiş kıza bakıyordu.
"Bay Jeongin, gidelim. Seninle konuşmam gereken bir şey var, cinayetle diğerleri zaten yakından ilgileniyor."
Ofise geldiklerinde bölüm şefi ayakta duran yüzünde ölmüş bir insanın ifadesizliği olan Jeongin'e oturması için sandalyeyi gösterdi.
Jeongin büyük adımlarla sandalyeye oturdu ve bölüm şefinin konuşmasını bekledi.
"Direkt konuya girmek istiyorum çünkü bu konu gerçekten canımı sıkıyor.Mesleğe ara veriyorsun, bugünün geliceğini ikimizde biliyorduk. Ne kadar geniş açılı düşünce yapın sayesinde cinayet sebeplerini çözsende senin kabuslarına yeni bir hikaye ekleniyor, seni izlediğimde dalıp gidiyorsun ya da titriyip bir anda çığlık atıyorsun, 4 ay gibi bir süreçte kendi kafanı dinlendirmeni ve artık kabus görmediğini düşündüğün zaman gelip mesleğine devam etmeni istiyorum, maaşını göndermeye devam edicem."
"Ben gayet iyiyim 2 haftadır tek bir kabus bile görmedim."
Bölüm şefi cebinden küçük bir kağıt çıkararak masaya koyup Jeongin'in önüne itti "Kendisi psikolog ve mesleğinde en iyisi. Onun yanına gidersen daha hızlı iyileşiceğini düşünüyorum, seni ona anlattığımda düşünce yapın ilgisini çekti ve istediğin zaman istediğin saatte gelebileceğini söyledi"
Jeongin önünde duran küçük kağıdı almak ve almamak arasında gelip gidiyordu, mesleğini kaybetmek istemediği için ince uzun parmaklarıyla masada ki kağıdı alıp cebine soktu.
Ayağa kalkıp bölüm şefine döndü "4 aydan daha kısa sürese sonra görüşürüz"
Bölüm şefi gülümsedi "Beni hayal kırıklığına uğratmıyıcağını biliyorum Jeongin, evet 4 aydan daha kısa süre sonra görüşürüz."
