PROLOGUE

41 2 0
                                    

Tuloy tuloy ako sa pag kumpas ng kamay at pag dama ng kanta. Mayroon pa kong konting pag talon talon sa upuang nalalaman.

I was looking at him. Only him while Im performing. I love seeing this kind of view. Despite of all the flashes and all the people that is watching me. Siya lang. Siya lang ang nakikita ko. I was looking at the audience also pero most of the time sakanya lang ako nakatingin. It's like it's just the two of us who exist in this place right now.

Natapos na yung kanta. And that means tapos na din ang performance ko. I smiled. And nagbow ako sa mga audience na nanood sakin.

"Ang galing mo talaga" he said

Madami nang nakapagsabi sakin niyan pero sakanya lang ako naniniwala. "Aysus nambola ka nanaman Matthew"

Nginitian niya ako at pinat sa ulo "Hay nako Morel kelan ka kaya maniniwala sakin." Usually lagi niya sakin yan sinasabi. I admit naniniwala ako sakanya but I never let him know that.

That was my favorite VIEW. When I still have HIM.

but that was THEN.

THE VIEW WHEN THERE WAS ME AND YOUTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon