Damat artık sokaktaydı.Sokakta muhtaçtı artık.Okşan'ını özlüyordu.Çok istiyordu o Ayfon 6'yı. Çok kıskanıyordu Ayfon 6'sı Olanları.Herkeste vardı artık.Fakat Abdulrezzak'ta Nokia 3310 vardı.Aslında o telefon çok işine yarıyordu.Attığı yeri kırıp geçiyordu.Ama artık " Yeter" dedi yeter... Ve böbreğini satmaya karar verdi . Sağ böbreğinin adı Ayşe,sol da Fatma idi. Ayşe az gelişmişti.Ayrılık çok zor geliyordu.Onu satmalıydı.Böbreğini sattı.Boynu büküktü.Böbreği Fatma ağlıyordu gece gündüz demeden... Çünkü kardeşi Ayşe artık yabancı vücutlardaydı.Artık onunla pis Kanı süzemeyecek,dertleşemeyecekti.Acıyordu.Çok acıyordu canı... Abdulrezzak,ailesine geri dönmek istedi.Böbreksiz dediler,dışladılar...Dışlıyorlardı , Böbreksiz diyorlardı....Açtı,çok açtı.... Karşı apartmanda bedava internet vardı...Arada bir İnternete giriyordu...Açtı,çok açtı. Ayfon'unu kemiriyordu...
