DÖVMECİ ÇOCUK

1.BÖLÜM

Ya ne vardı ki bunda? Kolumun kenarına küçük bi dövme yaptırmak istiyordum. "of anne of" "oflama bana bu dövme nerden çıktı kızım?! Kesin o ece denen kız seni alıştırıyor bunlara. Sana diyorum şu kızla görüşme diye." " ne alakası var anne ya? Sana soranda kabahat zaten ben ben gidip o dövmeyi yaptırıcam." Ece mi? O benim en yakın arkadaşım. Biraz belalı bi tip hani şu arka sokaklarda eroin satarak pis işlere bulaşan tiplerden e annemde doğal olarak onunla görüşmemi istemiyordu. " eğer o dövmeyi yaptırırsan, ben karışmam babana gerekli açıklamayı sen yaparsın Zeynep." Gözlerimi devirip odama girdim, tabi kapı çarpma ve yatağa atlayıp yastık yumruklama seansımı da atlamadım. telefonumu alıp Eceyi aradım. " ne oldu bebek." " Ece ben dövme yaptırıcam beni güvenilir bi yere götürmen gerek" " Hahahaahahahah" öyle bi kahkaha atmıştı ki bi an kulağım sağır oldu sandım. " ne var be ne gülüyosun." " kızım sen kim dövme kim. Ceyda teyze bayılmadı inşallah bunu duyunca " " Çok komik Ece. Nerdesin sen?" " Bizim sokakta yarım saate gel bakalım konuşalım şu dövme işini" "tamamdır" çantamı alıp kapıya yöneldim annem eli hamurun içindeyken " Zeynep nereye?" Diye bağırıyordu aldırmadan kapıyı kapatıp çıktım. Arka sokağa geldiğimde Ece yere oturmuş tahminen 2. Bira şişesini kafasına dikiyordu. bu sokaktan bende korkuyordum. ona işaret edip hadi çıkalım dedim. zar zor ayağı kalkıp yanıma geldi koluma tutunup "hadi bakalım" dedi. Biraz yürüdükten sonra girişi biraz korkutucu olan bir dövmeciye geldik. Ece bana dönüp " bak eminsin dimi" " eminim yapalım şunu hadi" açıkçası tedirgin olmuştum ne yani ilk defa böyle bi yere gelmiştim. içeri girdik Ece, " hey millet size yeni bi kedicik getirdim" dedi. ha? Kedicik ne ya? Suratım kızarmıştı bunu hissettim. kafamı kaldırmamla bana bakan bir çift kahverenginin en güzel tonuna sahip olan gözleri görmem bir oldu. " Geç otur hadi." bu ses Eceye aitti. Ama kafamı çevirip ona bakamıyordum çünkü resmen o gözlere kitlenmiştim. sonra Ece dürttü tabi " kızım özürlümüsün otursana " " Tamam be " " Nasıl bi model istediğine karar verdinmi?" Bu ses gözlerine kitlendiğim varlıktan geldi, insan diyemiyorum insan olmak için fazla yakışıklı. " ha-hayır." kekeledim ya Allah kahretsin! Gülümsedi, harika bi şekilde. ben daha önce bu kadar güzel gülen bi- bi şey görmedim. " tamam sen bana bırak" kafamı salladım. " Bu ilk dövmenmi?" Yine kafamı salladım. " büyük ihtimalle koluna yaptırıcaksın o zaman." " evet" gülümsedim. sanki başka bi şey bilmiyomuş gibi sadece kafa sallıyor ya da evet diyordum. ne yapacaktı koluma acaba? Ben düşüncelere dalmışken iğne ucunu kolumda hafifçe hissettim. yüzümü buruşturdum. Gözüm Eceyi aradı, insan arkadaşını böyle bi yerde tek bırakır mı ya? Ben sadece kolumla uğraşan çocuğa odaklandım o anda. Birden kafasını kaldırınca göz göze geldik. "Bitti" dedi. pamukla kolumu siler gibi bi şeyler yapıp " bak" dedi. Büyük bi umutla kolumu kaldırıp baktım. oha. Bundan bi anlam çıkarmalımıyım sizce? Kolumda "love" yazıyo da. Tamam ilk bakışta çok klasik ve sıkıcı gelebilir ama ben bi garip oldum. "Beğenmedin mi?" " Hayır çok beğendim." dedim gülerek. o da güldü. "şey.. Ece nerde?" "Bilmem gel gidip bakalım" önden yürümeye başladı. " Umarım sandığım yerde değildir, değildirler." " anlamadım?" Sandığı yer? Ve anladığım kadarıyla sadece Ece değil başka birinden de bahsediyordu küçük oda gibi bi yerin kapısını açtı. "Ece!" Ece karşımda bi adamın kucağına oturmuş bana bakıyordu. yanımda hala adını bilmediğim çocuk " baba" diye bağırdı. Yok artık.