rot ziekte!

Hoofdstuk 4

Het is alweer 1 week geleden dat ik met spoed werd opgenomen in het ziekenhuis, inmiddels lig ik nog steeds in het ziekenhuis, vandaag krijg ik de uitslag van het onderzoek, ik ben zo bang gelukkig is mama bij mij mama houd mijn hand vast en stelt me gerust, tenminste dat probeert ze ze fluistert " het komt allemaal wel goed Isa " het zal vast niks zijn " maar ik ben er niet gerust op, ik antwoord boos als het allemaal wel goed zou komen lag ik nu nog steeds niet in het ziekenhuis! Ik lig er al 1 week in en het word er niet beter op! Mama zegt niks ze staat op en loopt naar het raam ik draai me om in mijn ziekenhuisbed en probeer niet te huilen, ik voel mijn lippen trillen en tranen opkomen, ik wil helemaal niet huilen en ik wil helemaal geen ruzie met mama, mama is wel de enigste die ik nog heb dus ik moet wel lief voor haar zijn! Ik wil helemaal niet zo doen tegen haar, maar dat gaat vanzelf, zolang wij niet weten wat ik heb en zolang ze ons niets vertellen wanneer de uitslag nou komt, word ik boos en verdrietig schiet nou maar op met de uitslag! Na één uur komt eindelijk een arts die met een serieus gezicht aankomt lopen en mij aankijkt.