ilk karşılaşma

69 4 6
                                    

Annemle babam, babam annemi sekreteri ile aldattığı için yeni ayrılmışlardı ve biz de annemle birlikte izmirden istanbula taşınıyorduk. ölsem de babamın yanında kalmazdım ondan nefret ediyordum. hakim de bunu anlamış olmalı ki mahkeme beni annemin yanına vermişti. şimdi ise haşmetli reisimin yaptırdığı köprüden geçerken bi yandan denizi izliyor bir yandan da kulaklıgımla sinan yılmaz-lingo lingo şişeler dinliyordum. sözleri her zaman beni çok etkilemiştir

"lingo lingo şişeler be rakı mı içtin sen bensiz çamura mı düştün a densiz yar yar yar yaar yar yaağğr ammağn"

bu dizelerin ağırlığının altında ezilirken anneme çaktırmamaya çalışıyordum ama içgüdüleriyle anlamış ve bana dönüp gözlerimren akan yaşları görmüştü. teselli etmek istercesine "baban ve ben için üzülme hayattaki her erkek böyle değil her insan da böyle değil. hem belki yeni taşındıgımız yerde kendine göre birilerini bulursin😉😉😉😉😉😉😉😉😉😉😉😉" demişti

SİNİR KRİZİ GEÇİRMEK ÜZAKEYDİM
BEN Mİ
BEN
BENN
DİYĞUSAL BOŞMUTTA OLAN HAYATI ALTÜST OLMUŞ HER ŞEYDEN NEFRET EDEN BEN Mİ AŞKA TUTUNCAKTIM (az abart knk)

bir süre düşünerek geçirdim zamanımı ve en sonunda yaşalacağımız yere gelmiştik. burasğ kendi halinde küçük bir mahalleydi ama çoğu ev sahibi uzun zamandır birda yaşadığı için mahalleli birbirleriyle içli dışlı olmuşlardı ce bu da sıcak bi aile ortamı sunuyordu.

biz de oyun sahasının çevresindeki evlerden birinde terasın 2 alt katındaki evi kiralamıştık. teras binanın ortak kullanımına açıktı ama genellikle terasın bir alt katında oturanlar kullanıyorlarmış. genelde mahalle yaşamına çok alışık değildim ama terası duyunca rahatlamıştım. umarım orayğ boş bulduğum zamanlar olurdu

mahallere doğal olarak otopark olmadığındar arabayı kaldırıma park etmek için sokaklarda dolaşmaya başladğk ama boş yerbulamadık biz de en azından valizleri boşaltana kadarlığına oyun alanının kenarğna park edip eve çıktık. yol zater çok yorduğu için anneme terasa çıkıp hava alacagımı söyledim o da dönerken ekmek almam şartıyla izin verdi.

terasa doğru yürarken nedensizce kalbim pıt hpıt atıyordu hop hop oluyortu güm güm ses geliyordu pırr pır yapıyordu glump glump şeklindeydi ama daha çok muck mcuk gibi değil de şluk şluk gibiydi ama nedenini bir türlü anlayamamıştım. büyük ihtimalle hiç bilmediğim ber şehrin yabancısı olduğum içindi (aptal)

merdivenlerden çıktım ve kapıyı açtım arkasını dönük birisi vardı ve önüne doğru eğilmişti. ilk günden komşular ile aramı bozmamak için hanım hanımcık ber şekilde selam verdim ama o bırak karşılık vermeşi arkasına dönüp bakmalışztı bile.

sinirlenmiştim.

i was so angry. like a lion.

annemle arabada geçen konuşmanın da siniri birleşince istemsiz bi şakilde çocuğun üzerine atlamıştım ve sen nasıl bana cevap vermezsin diyordum çok şayırmıytı omzundan kayıp yere düştüğümde elinde kitap olduğunu grödüm. ddğru ya kitaba cot daldığı için büyak ihtimalle beni fark etmemişti. çok salöktım (evt öylesin)

o ise tüm bunlara aldanmadan hatta garipsemeden bana dönüp neyin var iyi misin diye sormuştu çoç şaşırmıştım. kendini bile düşünmesdken ilk önce beni, onun üzerine maymun gibi atlayan birini düşünüyordu. birden dirseğimden tuttu. ben de kormuyla yüzümü başka yöne çecirdim o ise "dirseğin kanıyo sen burda bekle ben ilk yardım çantası alıp geleyim" dedi. ben daha heyecandan kendime gelip konuşamvmışken o çoktan kapıyı kapatıh gitmişti. büyük ihtimülle terasın alt katında oturan kişinin çocuğudur diye düşündüm.

çociğin glemesini bekliyordum. yaklaşık 5 dk geçmişti ki adım sesleri duydum. tüm kapıya doğru yönelmiş nasıl özür dileyeceğemi düşünürken onun sesinden farklı birisinin sesini duydum. hayır bu o değildi.

"yeni kiracılar gelmişler duydun mu"

"evet evet bugün gelmişler. akının haberi var mı bileyo musun"

"biliyo mu bilmiyorum ama eninde sonunda öğrenecek"

"umarım eskisi gibi olmaz"

"umarım. neyse burda değim galiba gle eve gidelim"

neler oluyordu neden bizik hakkımızda konuşuyorlardı akın kimdi eğer aç önceki çocuk kimse neden benle tanışmasını istemişorlardı eskisi derken ne demek isteyorlardı

ben bunları düşünürken kapı tokmağı çevrildi.

BİTTİİİ
kafamda ufacık bi taslak da olsin hiç bişi kurmadıgım icin güzel olmadı bence bilmeyorum sırf yasmak için yazdım ve böyle oldu ama olsun zaten kendim eğlenmek içen yazıyorim o yüder çomçda büyük bi önemi yok neyse hüdi öptüm

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jul 28, 2022 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Rafadan Tayfa Akın x YnHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin