"İki Numara"
İlkin aydın her ne kadar küçük bir okul takımı olsa bile o formayı almak için çok çabalamıştı. Hem Galatasaray'ın altyapısında, hem de okulun voleybol takımında oynuyordu. Babası memnun değildi aslında. Her tribüne baktığında babasını orda görme umuduyla bakıyor fakat hüzünlü bir şekilde gözlerini tribünden ayırıyordu. Babası, onun voleybol ile ilgilenmek yerine basketbol ile ilgilenmesini istiyordu. İlkin babası aksine basketbol ile ilgilenmiyordu. Küçüklüğünden beri voleybol maçları izleyip,voleybol oynayarak büyümüştü.
Babası her zaman en iyisini isterdi. Mükemmeliyetçi bir kişiliğe sahipti ve asla acıma duygusuna sahip değildi. Seni herkesin içinde rezil eder, asla pişmanlık yaşamazdı. Diğer öğrenciler nasıl ise ilkinde onlar gibiydi. İnsanlar bunun sadece okulda öyle olduğunu düşünürdü fakat öyle değildi. Babası ilkin ile ilgilenmez üvey kızıyla vakit geçirirdi.İlkin her zaman uzaktan babası ve üvey ablasını izler ve içten içe ağlardı. Üvey annesi biliyordu bunu, hatta ilkin için kocasıyla kavga etmiş, Evden bile kovmuştu bir süre. fakat adam hiç akıllanmamış yine aynı şeyleri yapmaya devam etmişti.
Zehra'nın aksine ilkin her şeyin farkındaydı. Zehra 8.sınıfa kadar İlkin ile aralarında bir sorun olduğunu düşünmese bile sonradan fark ediyordu her şeyi.Bu yüzden ilkin ile ne kadar konuşmaya çalışırsa çalışsın başaramamış, Üvey bile olsa kardeşinin ona karşı nefretle dolmasını seyretmişti. Aynı takımda oynayıp, aynı evde oturuyor olsalar bile İlkin Zehra'nın yüzüne bakmıyor ve konuşmuyordu bile.Evde sadece üvey annesi ile dertleşiyordu İlkin. Ona soruyor, onla gülüyor, onla acı çekip, ona dert yanıyordu. Zehra her ne kadar bu duruma üzülse bile gayet iyi biliyordu ki yıllarca kardeşinin zorbalık görmesine susmuş ve tek kelime etmemişti. Onu korumak yerine susmayı tercih etmişti. İlkin yerinde kim olsa aynısını yapardı ve Zehra bunu gayet iyi biliyordu.
Aşağıdan gelen ses ile düşüncelerinden ve anılarından kurtuldu İlkin. Çantasını alıp kapıyı açarak aşağı indi ve Ona "Günaydın" diyen ablasıyla karşılaştı fakat çok umursamadan annesini öperek sofraya oturdu. Zehra bu duruma üzülüyordu tabi."eğer her şeyi daha erken fark etseydim bu halde olmazdık" diye geçirdi içinden Zehra. Annesinin kardeşine seslenmesi ile düşüncelerinden kurtuldu ve Kardeşine hesap sorar gibi bakan annesine baktı Zehra.
Her zaman olduğu gibi yine İlkin'in ders notlarıydı konu. İlkin annesine bakarak"bu yüzden spor yapıyorum, eğer bir halt olmazsam sporcu olurum. Hem çok param olur" diyerek kendini savunuyordu.Annesi ilkin'e kızgın bir şekilde bakarak"elli alsan bile yetiyor İlkin hatta elli alsan çok umursamam fakat hocan sınıfta kalmak üzere olduğunu söyledi"diyerek kızdı ve kahvaltısını yapmaya devam etti.
Zehra bu duruma şaşırmıştı çünkü kardeşine notlarını sorduğunda ona yüksek aldığını söyleyip duruyordu.Tam bir şey söyleyecekken vazgeçti Zehra ve susmayı tercih etti. Eğer sorsaydı iyi biliyordu ki kavga çıkacaktı.
Selamlar
Bölüm biraz geç geldi
Bölümleri sık sık atmaya dikkat edeceğim.
İlk bölüm olduğu için nasıl yazacağımı bilemedim. umarım beğenirsiniz
İyi okumalar
