To Jail // L.H.

// Five \\

POV Luke

Ik zat op de bank een film te kijken met Megan. De deurbel ging. Ik stond op en liep naar de deur. Het was Harry.

"Niet nu Harry. Megan is hier. Ga weg."

Ik wou de deur dicht doen maar die werd tegen gehouden door Harry.

"Kom op Luke. We waren vroeger beste vrienden. Je hielp me met alles, en nu niet meer?"

"Nee nu niet meer. Doordat ik je hielp en ik kwam in de problemen terwijl jij dat had moeten zijn. En je hebt nog geeneens sorry gezegd."

Harry trok zijn voet weg en ik sloeg de deur in zijn gezicht dicht. Ik hoorde een kleine kreun van pijn van de andere kant vn de deur koen waardoor ik moest grinniken.

"Wie was dat?"

"Een vriend. Die vriend waar ik over had vereld weet je nog?"

"Oh. Wat wou hij van je dan?"

"Oh, hij vroeg het weer maar ik heb nee gezegd. Ik heb geen zin in nog een keer zo'n situatie."

"Hoe was de vorrige situatie dan?"

"Wil je dat echt weten?"

"Is het zo erg?"

"Ja, het is best wel erg."

"Ik wil het weten."

"Okey dan. Het begon toen Harry iets had geflikt waardoor de politie naar hem op zoek was. Hij vroeg hulp aan mij en ik liet hem schuilen bij mij. De politie kwam er achter om de een of andere manier en we werden opgepakt. Harry moest de gevangenis in en ik moest mee. Ik heb nu een strafblad waar op staat dat ik drugs gehandeld heb, terwijl Harry dat had gedaan. Toen we allebij uit de gevangenis waren gekomen heeft hij twee van zn mannen ingeschakeld om mij in elkaar te slaan vanwege verrading. Maar ik heb hem helemaal niet verraden. Ik heb nog steeds een litteken van de operatie die nodig was. En het ergste is dat Harry nog steeds geen sorry heeft gezegd voor alles. Dat is wel het minste wat hij had kunnen doen vind ik. Excuses. Maar ik zal het hem ook nooit vergeven. Ik wil het gewoon niet nog een keer. De politie geloofde me niet eens. Ik ben nog steeds boos op Harry en dat weet hij. Hij kan op flikkeren war mij betreft. En hij blijft van mn meisje af."

Megan keek me medelevend aan en gaf me een knuffel.

"Het spijt me voor je Lukey."

"Dankje. Ik hou van je."

"Ik hou ook van jou."

Ik drukte een klein kusje op Megan's neus en ze gingen weer tegen me aan zitten en zo keken we samen de film verder af.

POV Harry

Ik wreef even over mijn neus. Die Luke heet de deur vol tegen mijn neus geslagen. Rot joch. Hij hielp me altijd met alles en na dat ene ongeluk, wat vooruit gepland was, doet hij niks meer voor me.

Ik had met een paar jongens uit mijn bende afgesproken een grap het Luke uit te halen. Maar we hadden beloofd dat als het mis zou gaan dat het ons niet boeide. We hadden het zo bedacht dat als alles mis zou gaan, Luke de schuld zo krijgen. Het was een goed plan. Maar toch belandde we allebei in het gevang, wat dus niet de bedoeling was.

Nu moet ik een manier zien te bedenken om de politie te ontlopen. Ik had drugs verkocht. Voor veel geld, maar ik heb het geld hard nodig. Ik weet ook niet hoe ik er bij terecht ben gekomen maar het hielp me goed uit de schuld. Althans in het begin. In het begin kreeg ik de drugs die ik moest verkopen van mensen. Nu moet ik ze zelf zien te krijgen.

Ik ben al meerdere keren betrapt door de politie. Het is niet fijn, ze worden boos en vragen wat je aan het doen bent. Als je zegt dat je meel aan het halen bent voor een brood bakken of iets, geloven ze je niet. Ik snap het wel want je verkoopt meel niet per zo'n klein beetje en ook niet zo stiekem. Het is ook een slechte smoes die ik nog nooit heb gebruikt. Ik wist van tevoren al dat het een slechte smoes zou zijn. Ik ben van tevoren ook ingelicht door een jongen uit de bende over het verkopen. Hoe je het het beste kan doen enzo.

Eigenlijk komt alles nu door hem. Hij heeft me geleerd dat het in een steegje moet waar nauwelijks iemand komt. Nou hier heb je die dus niet. Hij heeft me geleerd dat je niet al te dicht bij elkaar moet gaan staan, de types aan wie je het verkoopt kunnen gevaarlijk zijn. Maar als je dat doet valt het op dat je iets aan elkaar geeft.

Hij was geen goede vriend meer van me na het eerste foutje bij die grap. Het was uiteindelijk ook een slechte grap maar ik moet een manier vinden om bij hem te mogen schuilen. Hij is makkelijk over te halen, dacht ik.

Moet ik misschien inbreken? Nee, dan laat hij me al zeker niet blijven.

Moet ik zielig doen voor medelijden? Is een idee, zal niet werken bij Luke.

Moet ik dreigen? Te overdreven.

Moet is een speech maken waarin ik hem overtuig dat ik moet schuilen bij hem? Idee. Dat ga ik proberen. Ook al lukt het me denk ik toch niet maar ik kan het altijd proberen.

Ik kan ook zeggen dat als de politie er achter komt dat ik alles uitleg zodat ze Luke achter laten en alleen overhoren ofzo.

Ik denk dat ik gewoon veel dingen ga proberen. Ik moet en zal ergens schuilen. En hij is de enige waar ik nu terecht zou kunnen. Mijn ouders hebben me laten zitten en de rest van mij bende is in de gevangenis. Het moet wel.

Ik liep het paadje van het huis af. Over de straat, naar het centrum van de stad. Ik moet eten hebben. Alleen ik heb geen geld? Shit. Dan word het maar stelen. Ik doe het niet graag maar als ik wil overleven kan ik niet anders. Ik liep de supermarkt  binnen en pakte een stokbrood. Ik maakte mijn weg naar de uitgang en verstopte het brood. Ik deed het in mijn jas en riste hem dicht. Zodra ik door de hekjes bij de uitgang kwam ging ik rennen. Ik ken dit trucje, rechtdoor rennen en daarna een steegje in. Als je uit het steegje bent moet je een andere winkel inrennen. Ik heb dit wel een vaker gedaan en ik ren altijd een andere super markt in en doe alsof ik wat drinken wil halen maar ik hoef daarna niet meer. Zodra ik in dat winkeltje ben doe ik hetzelfde als altijd. 

Het is nu een uur later. Ik ben niet gepakt en heb het halve stokbrood opgegeten. Ik zit op een bankje in het park en denk na over hoe ik Luke er van kan overtuigen dat ik bij hem moet verblijven. Ik kan echt niks bedenken maar het moet.  

Ik had niks kunnen bedenken en was maar ergens anders gaan zitten. IK heb nog geen plek waar ik terecht kan dus ik moet op straat liggen. Het is niet fijn maar het is tenminste een plek. Of niet?

POV Luke

"Was het hem weer?" Megan keek me verveeld aan. "Jup." Ik zuchtte diep en plofte weer naast Megan neer. "Wanneer zal hij denk je stoppen?" Megan legde haar hoofd op mijn schouder en ik legde mijn arm over haar schouder. "Ik weet het niet. Maar mij maakt het niet uit. Wat mij betreft komt hij hier nooit meer. Ik ben al een keer opgepakt. En dat kwam door hem. Ik weet niet of ik hem nog wel wil kennen. Maar ik laat hem gewoon zijn ding doen, het is zijn eigen schuld als hij in de problemen komt toch?" Megan knikte en ik hoorde mijn maag knorren. Megan grinnikte en pakte haar telefoon. "Pizza?"