Dizlerimim üzerine çökmüş ayağımda ayakkabılarla emekleyerek masa da unuttuğum cüzdanım için salona gidiyordum.
Yani gitmeye çalıyordum!
Annemin salondam çıkmaması için dua ederken bir yandan da ayaklarım yere değmemesi için çaba sarf ediyorum.
Bu böyle olmucak
Nefesimi tutup etraftan gelen seslere odaklandım. Daha doğrusu anneme.
Hala balkonda çamaşır asıyordu
Mükemmel!
Hızlıca aya kalkıp koşarak salona gittim ve çüzdanımı alıp geri kapıya koştum.
"Çınar!"
"Efendim anne"
"Oğlum sen daha çıkmadın mı"
"Şimdi çıkıyorum annecim"
"Dikkatli git hadi" diyip anlımı öpüp başımı karıştırdı.
"anne ben köpek miyim ya!, saçımı bozdun!" aynanın karşısına geçip ellerimle saçlarımı düzelmeye çalıştım.
" Yakışısın yakışıklı oyanama o kadar saçınla kel kalıcan"
Anneme dik dik bakıp bir şey demeden kapıdan çıktım.
Bak yine aklıma geldi!
Ben niye yine köpek oldum!?
Ben bunu düşünürken götümden gelen titreme ile cebimdeki telefona uzamdım.
Duru: Naber
Gülümsedim, telefonu geri cebime koyup yürümeye devam ettim.
Az beklesin yani ben o kadar bekledim
"Çınar, oğlum nerde kaldın"
"Geldim be patlama"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şanslı Mıyım Değil Miyim? || Texting
Short Story05***: şansa inanır mısın? Duru: şansla alıp veremediğin ne? 05***: soruma cevap ver Duru: hayır 05***: neden Duru: dünyadaki hiç bir şeyi çaba sarf etmeden elde edemezsin 05***: doğru, ama şansın çabayla ilgisi yoktur Duru: nedir peki? 05***: şa...
