Artık telefonlarım çalmıyor. Arayanım soranımda kalmadı. Bir başıma bu bataklığın içinde sonu arar oldum. Sessizdim ya da kulaklarım duymaz oldu, sağırım. Beni çağırma duymam ben bende bu bedene fazlayım. Ölememek ölmekten daha çok yakıyor canımı. Hasretini artık caddelerdede dindiremiyorum, odama tıkışmış ölümü bekliyorum. Ben kimim aynamda çözmeye çalışıyorum, bir değil artık iki parmağım sarardı izmaritten, kurtulacağım bu yalnızlık denen muhitten, ölüm denilen evel beni de gelip gördüğünde.
