ben bazen,eksilirim biraz.

Bana

Her gün biraz daha ruhumu saran,zehirli ve hastalıklı bi sarmaşık gibisin sevgilim.
Gün geçtikçe daha da bağımlı hale geldiğim,elimi kolumu bağlayan ve bana sadece acı veren dallar.

Adını her içimden geçirdiğimde bir dikenin saplanıyor sanki göğsümün ortasına.
Ve bu aralar kulaklarım uğulduyor tanımadığım insanların ağıtlarıyla.
Bi ölü var diyorum kendi kendime
Kafamın içinde bir ölü var.

Sonra senin gülüşünü görüyorum,
Ki şu hayatta hem öldürüp hem yaşatan
yegane şeydir dudaklarını hafif aralayıp ona sunduğun o güzel tebessüm.
İşte ben o an ölüyorum.

Oysa eğer gelseydin,
Dünyadaki bütün şehir lambalarını söndürürdüm,
Varlığında parlayan gözlerim ikimize de yeterdi.
Her üşüdüğümde sana sığınırdım.
Çünkü benim evim,barkım,yolum,yordamım sen olurdun.

Ama olmadı.
-en çok da bu kısma 4 paragraf yazı yazmışken tek cümleyle bitirmem gerekmesi acıttı beni-

Ve sevgilim,ben bu dünyada üç kere âh etmişsem,
Biri sanadır.