city of differences

43//Hediye

Tünaydın👋🏻👋🏻

Habersiz ortadan kaybolduğum için üzgünüm. Pek çok şey üst üste gelip altlarında kaybolmama sebep oldu xkdmkxkdkx

Bu bölümü yazana kadar üç gün düşündüm nasıl final yapacağım üzerine. Kısa yoldan gidip üç dört bölüme yapmayı düşünüyordum ama sonra bunun tatmin edici olmayacağını fark ettim. Yani merak etmeyin, ellilerin ortalarına kadar buralarda olacak gibiyiz😌😌

İyi okumalar dilerim~~~

..........

    Dışarıda yağmur bir kez daha çiselemeye başlıyordu. Henüz dün geceki yağmurdan sıyrılamamış, hala ıslak olan yerleri bir kez daha yıkıyor, kapalı camlara ince taneler şeklinde çarpıp, izler bırakıyordu. Ve Jeongguk, uzun zaman sonra ilk defa kendisine kötü duygular hissettirmeyen bu yağmurun altında, ne kadar süredir içinde olduğunu bilmediği odada başını annesinin omzuna yaslamıştı. 

Hala yan yana oturuyorlardı. Kendisi çoğunlukla sessizdi. Yalnızca annesi, kaldırdığı bir eliyle sıkılmaksızın saçlarını okşarken ona çoğunlukla hamileliği kapsayan anılarını anlatıyordu. Ne kadar zorluk çektiğini söylemiş olursa olsun, ona hamile olduğu zamandan bahsederken sesindeki şefkatli ve yumuşak ton, Jeongguk'un içini sıcacık ediyordu. Yeni yeni tanıdık hale gelen bir histi bu. Sevginin içinde bıraktığı o sıcaklık. 

Jeongguk küçükken önceki lider tarafından sevilmişti. Onun tarafından, Iseul teyzesi tarafından ve halkı tarafından sevilmişti. Ancak önceki lider, ona en çok şefkat gösterdiği zamanlarda bile Jeongguk'a bir şekilde böyle hissettirememişti. Iseul teyzesinin ona nasıl hissettirdiğini ise pek hatırlamıyordu. Bu bağlamda, bu şekilde hissetmesine sebep olan ilk kişi Taehyung'tu. Daha sonra ise annesi. 

Ve o her hissettiğinde biraz daha bağımlı hale geldiğini hissediyordu bu hisse. Zaman dursa, cama çarpan yağmur damlaları yavaşlasa ve dünya dönmeyi bıraksa, sonsuza kadar burada oturmak isterdi. Bu eski yatağın üzerinde oturup başını annesinin omzuna yaslamak ve içine yayılan sıcaklığı tamamen benimseyene kadar bir milim bile kıpırdamak istemiyordu. Fakat ne var ki, başka sorumlulukları da vardı. Bir süredir unuttuğu sorumluluklar, annesi konuşmayı kısa bir esle böldükten sonra ona hatırlatılmıştı. 

"Won-Shik yarın geri döneceğinizi söyledi." Jeongguk bu sözleri duyana kadar, tamamen aklından çıkartmıştı bu gerçeği. Şimdi ise sahip olduğu en önemli rolü hatırlarken huzurla kapattığı gözlerini aralıyordu. Hala Byeonwha'nın lideriydi ve halkı şehrinde iyi haberleri bekliyordu. Burada kalmak isterdi. Annesiyle daha çok vakit geçirmeyi gerçekten isterdi ancak bu onun elinde değildi. Kafasına göre ziyaretini uzatıp kısaltamazdı. Öyle olsaydı buraya ilk geldiği gün geri dönmek istediğinde, bunu yapmaktan çekinmezdi. 

Araladığı mavi gözlerini yüzünü döndüğü duvarda gezdirirken, "Evet." diye mırıldandı Jeongguk. Ga-Eul bir umut onun ziyaretini uzatacağını düşündüğü için aldığı cevapla iç çekmesine engel olamadı. Bu kadar yıldan sonra ona sonunda yeniden kavuşmuşken oğlunu yanında istemesi oldukça normaldi. Elinde olsa, o yanında kalamıyorsa kendisi onun yanında kalırdı ancak bu da elinde değildi. Hala Won-Shik'e, Arim'e sahipti. Kendisinin de burada bir ailesi, hayatı vardı. Yine de zayıf bir sesle, "Daha çok vakit geçirelim isterdim." demesine engel olamadı. 

Jeongguk yeniden gözlerini yumdu. Göğsü aldığı nefesle titredikten sonra yutkundu ve yerinde biraz kıpırdanırken, "İyi haberlerimi bekleyen bir halkım var." diye mırıldandı. Bir kez de dıştan dile getirirse, biraz daha ikna olabilirmiş gibi gelmişti. O böyle düşünürken Ga-Eul onun saçlarında olan elini kucağına indirdi ve birbirlerinin yüzünü göremiyor olsalar da gülümseyerek, "Oğlum Byeonwha'nın lideri. Çok yüksektesin." dedi keyifli bir tonda. Jeongguk saçlarındaki el çekindiği için uykusu açılırken başını onun omzundan çekip güldü. Öteki şehirler arasında Byeonwha hala orta gelişmişlikte bir şehirdi. Bu pozisyona da onun yönetiminde gelmişti fakat dış sürüler için, ulaşılamaz görünüyor olmalıydı.