Livsnjutare Display (T.R.A.V.E.L SERIES #6)

Chapter 2

---

The whole time I'm in the ferry, I never saw that rude guy again. Hindi ko maiwasang mapangisi, ang sarap pala mang asar ng pikunin?

Or maybe because he's masungit. Hindi ko alam kung napipikon siya o gusto niya lang talagang paalisin ako. But who cares, at least may sariling sun lounger na ako.

And with what I said earlier, tama naman siya. Gusto ko lang talaga mag rason kahit nonsense.

And yung pagtawag sa kanyang Kuya, pang aasar lang. Napapabusangot kasi bigla tapos ang kilay ay biglang nagsasalubong. It's also like a trigger for him to talk dahil hindi siya namamansin!

Nang makarating sa hotel ay ang butlers ko na ang nagdala ng luggage ko. Sila na rin ang nag ayos ng lahat and I just sat on the lounge area. Napapalingon pa nga ako, trying to look for the guy. Is he also here? Or sa ibang hotel?

I want to confirm my questions.

Hindi ko siya nakita hanggang sa ibigay na ng butler sakin ang susi ng room ko. Hindi ko na lang iyon inisip pa dahil it's not a big deal.

Nag ayos lang ako ng gamit sa hotel room. It's just like the normal hotels but there's a sliding door that connects to the outside. Pag nakagilid ang curtains ay makikita mo from here ang pool na mahaba. It's not the water park though. Just a normal pool.

Kahit mainit pa ay lumabas na ako. I scheduled a tour. Mamaya maya iyon, siguro after lunch.

Parang balcony ang nasa labas ng room na to. Mamayang gabi ay baka doon ako tumambay. Ngayon kasi ay mas prefer ko sa kwarto muna dahil air-conditioned. Pag lunch nalang ako lalabas.

Natulog ako sa kwarto at lumabas lang nung tumunog na ang alarm ko.

Nagbihis na ako into a swimwear bago lumabas at pumuntang restaurant. I asked my butlers not to follow me much or if they will, sa malayo lang sila dahil ang weird talaga na laging may nakasunod! And I doubt bad guys are gonna be here. Ang effort naman nila.

Papasok palang akong restaurant ay may natanaw na agad akong lalaki. Napangisi ako ng makitang mag isa lang ito at may binabasang makapal na libro na naman.

Gosh, how the hell can he read that? It's so... err. Ang kapal! Nakakatamad!

I asked my butler to order food for me bago lumapit sa kanya. I sat on the chair infront of him. Hindi man lang siya ng angat ng tingin.

Ipinatong ko ang siko sa mesa at ang mukha sa kamay habang pinanliliitan siya ng tingin. Hindi man lang talaga tumingin! Matagal na akong nakatitig sa kanya ng unti unting mapakunot ang noo nito. Hindi ko tuloy maiwasang mangiti, ang cute naman ng lalaking ito!

The moment his eyes went to me, masama na agad ang tingin non. I chuckled.

"You're making your food wait. That's bad."

"You're disturbing someone's privacy. That's annoying."

I just shrugged and looked at my butler who placed the food in front of me. Saka lang sila kumuha ng pagkain nila nung maibigay na ang akin.

"Why the fuck are you following me?" Iritadong sabi nito.

"There's no more available seats." I answered.

His face was just emotionless. Staring at him is kind of... scary because he looks scary! Pero at the same time, his expressions are adorable.

"Why don't you just go home kid, and stop pestering me." Sabi nito.

I scoffed, "I'm not a kid! I'm turning fifteen next week!"

"So? Still a kid." Sabi nito at binalik ang tingin sa libro.