Sonsuz Döngü

Bölüm 4

                          Ev

Sadece koşuyordum , arkamdaki varlığın adım sesleri kulağımı çınlatıyordu.
Sanki her bir adımında deprem oluyor,sarsılıyordum.

Bir anda bir nesneye çarptım.o kadar hızlı koşuyormuşumki duvara çarptığım anda yere düşüp bilincimi kaybettim.
PEKİ YA ARKAMDAKİ O ŞEY.
Hızla arkamı dömdüm.
Varlık kaybolmuş.
Odada bir kapı vardı. Yavaşça ayağa kalkmaya çalıştım ve kapıya doğru yöneldim.

Yavaş adımlarla kapıya ulaştıktan sonra dizlerimin üstüne çöküp 30 saniye dimdik kapıya bakıp düşündüm.
Acaba kapının arkasında ne vardı.
Ordada beni bekleyen şey neydi.
Dizlerimle geriye doğru çekilip kapıyı araladım.

Kapıyı açtığım anda gördüğüm şey ile şok oldum ve uzun bir süre anın mutluluğunu yaşadım.
Kapının ardında evim vardı.
Sıcacık, burnumda tüten evim.

Kapıdan dışarı çıktım ve evimizin büyük salonuna girdim.
360° derece döndüm ve evi gözlerimle koloçan ettim.

Annem ve babam evdeydi galiba çünkü bugün cumartesiydi ve işleri saat 1 de başlıyordu.

Evde bağırmaya başladım;
Anne,Baba evdemisiniz

Adım sesleri gelmeye başladı, galiba onlardı.
Adım seslerinin geldiği yöne doğru koştum ve 2 kişi gördüm.

El ele tutuşuyorlardı.
Evdeki perdeler kapalı olduğundan dolayı yüzlerini tam seçemiyordum ama çok az kalmıştı.
Onlara doğru bir adım attım. yaşadığım onca şeyden sonra görmediğim yüzlere güvenemezdim.

Sadece bana yaklaşmalarını bekledim. Fakat yürümediklerini fark ettim ve bir adım daha attım. ama hala yüzlerini göremiyordum olduğum yerde durup düşünmeye başladım ;
Ya buda bir rüyaysa, ya onlarda beni öldürmeye çalışırlarsa

Bir anda çıktığım küçük kapı kapandı ve kapının çarpışı evin içinde yankılandı.
Arkamdan tahta kirişlerinin gıcırdama sesini duyunca irkildim.

Arkamı dönecekken omuzlarımı güçlü eller tuttu ve olduğum yerde sabitlendim. O kadar sıkı bastırıyorduki kımıldayamıyordum.
Annem ve babam sandığım kişiler yanıma yaklaştılar. Ve yine tuzağa düştüğümü anladım

Bunlar onların bedenlerinde bulunan büyük hatta fazlasıyla büyük gri ten renkli yüzünde dikişler olan ve kocaman dilleri olan varlıklardı.
En kötü yanıysa annem ve babamın seslerini kullanmasıydı

Konuşmaya başladı ;
Charlie, sana gerçekten acıyorum ki bence kim olsa acırdı.
Buradan kaçış yok charlie
BİZLERDE SENİN GİBİ GELDİK BURAYA VE SENDE BİZİM GİBİ OLACAKSIN CHARLİE

sesi yankılanmaya başladı
Bizim gibiiii

Ve sırtımda bir acı hissetim .
Kılıç akciğerlerim ve midemin arasında bir yerlere saplanmıştı ve buda acılı ve yavaş öleceğim anlamına geliyordu

Yere yığılıp çığlık atmaya başladım.

Devamı yolda 🥰