Who Series 1: When Her Heart Melts

Chapter 4

Chapter 4

Jenna POV

Kung nung isang araw may crush ako kay James but after what happened yesterday, I stop liking him, let's say the spark is gone after found out that he is the person who save me.

But after that, he become irritated guy, when I accidentally saw him, lagi nya akong iniinis, tapos na issue na kaming dalwa ni James ng mga kaibigan ko. Kesyo daw may nanalo na daw sa puso ni James.

Baka daw may gusto na sa akin yung lalaking yuun. As if naman magugustuhan namin ang isa't isa kung lagi kaming nag babarahan, at tsaka wala akong pakealam sa love love na yan.

hindi naman sa pagkabitter pero hindi talaga ako naniniwala sa love na yan, para sa akin love is just gave you a pain.

And true love? tsk wala nang nag eexist na ganyan puro cheater na ang mga lalaki ngayon, kakaunti nalang ang matino.

Mahirap nang ipagpakatiwala ang puso natin sa mga lalaki dahil sa huli sisirain lang nila ang puso natin.

Nandito kami ngayon sa canteen, "So.....anong meron sa inyo ni James?" tanong sa akin ni Julia sa akin. "Wala. Mag kaaway kami" walang gana kong sagot rito.

"Mag kaaway? I thought you like him?" Sia confused said.

"That's before but now, no we're enemy" I said. "Really huh?" Natalie said. "Yes. So stop shipping us" I said but they just shrugging.

Bakit nga ba ang hilig ng mga kabataan ngayon mag ship sa mga taong walang may pake sa isa't isa?

"I heard you like me?" James said with mischievous. "That's before. I don't like you now" Walang gana kong sambit sa kanya.

"Really? What if your feelings for me will come back" he said and laugh like an idiot.

"Don't be assuming" I said and rolled my eyes. "Nah, I didn't assuming, I know you will like me again" he said.

"It's okay to assume" I sarcastic said. "Can you please stay away from me?" I irritated said. "I don't want to. I will chase you until you fall in love with me" he said and laugh loudly. After that, umalis sya iniwan akong nakatunganga dahil sa sinabi niya. I really hate that guy, he stressing me.

"Buti umuwi ka pa?" bungad sa akin ni mom, tahimik lang ako, "And now your not talking to me!?" galit na sambit nito sa akin. Pero di ako kumibo. "Taas na ho ako" sambit ko at akmang mag lalakad na bigla nya akong hinawakan.

"Wag na wag mo akong tatalikuran, kinakausap pa kita!" galit niyang sambit, parang kumulo ang aking ulo, pero kinalma ko ang sarili ko. "Ma, pagod ako" sambit ko nalang at tuluyan nang umalis sa harapan niya. Narinig kong tinawag niya ang aking pangalan ngunit di ako lumingon o tumigil pinag patuloy ko lang ang paglalakad ko.

Sa totoo lang nakakapagod narin, I just want peace. Nanghihina ang aking katawan at ako ko. Ewan ko, Hindi ko ma talaga alam ang gagawin ko. Habang lumilipas ang mga panahong ganyan sila unti unti na akong nasuko.

Nag daan ang ilang araw ay ginawa nga niya yung sinabi niyang papahulugin niya ang loob ko sa kanya. Pero di nya magagawa yun. Manhid na ako eh.

"Pwede ba James, tigilan mo na iyang ginagawa mo, kasi di iyan tatalab sa akin" inis na sambit ko sa kanya. Nandito kasi kami ngayon sa rooftop ng school, vacant time namin ngayon.

"Tanggapin mo nalang itong chocolate at flowers ko" inis na sambit niya sa akin, Aba siya pa talaga ang may ganang mainis diyan, siya na nga iting ginugulo ang buhay ko.

"Magulo na nga ang buhay ko madagdag ka pa, at hindi ako mahilig sa flowers at chocolate" sambit ko sa kanya, but that's true, I don't like flowers is too girly and chocolate? I also don't like it, nakakataba kasi ito.

"Basta kunin mo yan" inis na sambit nito sa akin at iniwan ako rito, napailing nalang ako sa kanya, since mahaba pa naman ang vacant time namin ay tumambay muna ako rito.

Ang presco kasi ng hangin rito at ang ganda rin ng view, nakakawala ng stress. I like quiet place, it's gives me a vibes. It's help me to felt better, nakakawala ng pagod para bang nagiging peace ang buhay ko tuwing tahimik ang paligid at ang maririnig mo lang ay ang ihip ng hangin.

Napahiga ako rito sa may lamesa, iniunan ko ang aking braso habang nakatingala sa ulap. Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako.

Nagulat ako na pag mulat ko ng aking mata ay ang bumungad sa akin ay ang mukha ni James. Napabangon tuloy ako pero dahil sa pag bangon ko ay nauntog ang aming ulo, napahawak naman ako sa aking ulo.

"Fuck!" sigaw ni James dahil sa sakit, "Do you have problem with me?" He irritated asked. "It's not my fault, bakit kasi naandito ka?" Inis na sagot ko sa kanya.

"Kung hindi mo sana ako inilapit ang iyong mukha sa akin hindi sana nauntog ang ating ulo!" inis na sambit ko sa kanya habang nakahawak parin sa ulo ko.

"Kainis ka talaga" sambit ko sa kanya at tumayo na para bumaba, "Jenna!" tawag niya sa aking pangalan pero di ko siya nilingon.

Medyo nahilo ako kaya napabagsak ako sa sahig, medyo nanlabo ang aking mga mata. Ang huli ko nalang nakita ay ang nag aalalang mukha ni James.

Nagising ako sa kwartong puti ang ding ding, mayamaya ay biglang bumukas ang pinto, at nakita ko si James kasama ang isang nurse.

"Where I'am?" I asked.

"You are in the clinic of university" James answered.

"I want to call your parents so they know what happened to you" nurse said. Nanlaki naman ang mata ko nang sabihin niya ito.

"Don't..." mahina kong sambit sa kanya, nagkatinginan naman silang dalawa ni James. "Are you sure?" Nurse asked and I nodded at her.

"Okay, I won't call your parents but rest here" she said and she left us. Lumapit sa akin si James, "Okay na ba ang pakiramdam mo?" He asked, I just nodded at him.

"Sige, kuha muna kita ng tubig" sambit niya sa akin, he was about to stand but I hold his hand, "Thank you for bringing me here" I said.

"That's nothing, and it's my fault why you dizzy earlier" he said and smile at me, this time it's sincerely smile it's not fake or sarcasm.

"You didn't tell Joan this right?" I asked. "I didn't tell her" he said. Nakahinga naman ako ng maluwag. Ayaw kong malaman nila na nasa clinic ako dahil for sure they just scold me.

Masakit para sa akin na walang pakialam sa akin ang aking pamilya, Wala eh anong magagawa ko ayaw na nila sa akin at galit sila sa akin. Hanggang ngayon hindi ko parin alam kung bakit sila sa akin galit.

Wala akong natatandaan na may ginawa akong mali sa kanila, Hindi ko alam kung konektado ba ito sa nangyari kay dad noon.

"Why are you crying?" He asked, nagulat ako na may tumulo nang luha sa akin, pinunasan ko na agad ito at umiling sa kanya. "Wala lang ito" sambit ko sa kanya.

"Is there a problem?" He asked, "You can tell me, I'll listen" he said. "Hindi, okay lang ako napuwing lang sa hangin" sambit ko. Anong napuwing ng hangin? You're so stupid Jenna.

"If there's a problem, just call me I will be there for you" he said, I just nodded at him. "So are we friends now?" He asked.

"Yes. But nothing more, nothing less" I said and he chuckled. "Don't worry, I'm fine that we're just friends" he said and smile at me. "Good to know that" I said and chuckled.