Twice Oneshot

Ulan [Jeongmi]

Word count:630

"Miss Yoo, what is love for you?" tanong ng isang lalaki. "para sakin ang love ay parang ulan, bigla biglang dumadating, sabay ng pag tila ng ulan siya ay lumisan." Jeongyeon smiled while answering the host.  "what do you mean Miss Yoo? is the person your talking about is from the past?” the host ask her again. "Yes, she's my first love. Akala ko siya na yung the one, akala ko siya na yung pang habang buhay ko pero mali pala ako." sagot ni Jeongyeon sabay tawa.

Years ago...

Jeongyeon's POV

I was riding a taxi on the way home. It was a rainy day, grabi ang traffic, basa ang kalsada, at malungkot ang langit. Nabagot ako dahil sa sobrang traffic kaya ginamit ko ang cellphone ko kaso wala pala akong load kaya wala ding silbi, napatingin ako sa labas para pagmasdan ang ulan na pumapatak sa mga kotse ng makita ko ang isang babae na nasa isang taxi din. Di ko masyadong makita ang mukha ng babae eh pero mukha namang maganda kaya hindi ko nalang pinansin. Sa wakas umandar narin, matapos ang ilang minuto ay nakarating na ako sa apartment, napansin ko na may isang pang taxi sa likod ko kaya tinignan ko ito at natulala ako sa aking nakita. The pretty girl kanina sa kabilang taxi, bumaba sya sa harap ng ko at nginitian ako. Hindi ko napansin na nakanganga lang ako sa harap niya, sobrang ganda niya parang anghel na bumaba sa langit. "uhm hi, are you Ms. Yoo?" wika ng babaeng nasa harap ko. "oh yes ako yun, bakit?" sagot habang tinitignan ang mukha niya. "hi I'm Mina, your new roommate" nagulat ako sa kanyang sinabi, NEW ROOMMATE?!?? ang ganda naman ng roommate ko kung ganun. "ah ganun ba, sige pasok kana baka mabasa ka pa" alok ko sa kanya at binuksan ang pinto.

After ilang weeks naging magkaibigan kami, lagi kaming magkasama kahit saan kami magpunta, minsan nga napagkakamalang mag jowa. Di ko namalayang onti onti na pala akong nahuhulog sa kanya, akala ko ganto lang ako dahil siya'y matalik kong kaibigan.

Ang saya saya ko dahil dumating siya sa buhay ko, hindi ko alam na may sakit pala itong kapalit. Dumaan ang maraming linggo na hindi kami nagkakasama dahil busy siya sa inaasikaso niya. Minsan ay gabi na siya nakakauwi, akala ko ay trabaho niya lang iyon kaya hindi ko siya pinapakielaman.

Hanggang dumating ang araw na bigla nalang siyang umalis. Laking gulat ko ng makita ko ang mga gamit niya sa sala, may naka kahon at ang iba ay nasa maleta. "san ka punta? aalis kana?" wika ko sa kanya habang inaayos niya ang ibang gamit niya. "I'm going back to japan" sabi niya at tumayo sa harap ko. "bakit?" tanong ko naman sa kanya. "kasi dun ako nakatira?" sagot naman niya tawa. Bakit aalis siya agad agad? siguro ito na ang tamang panahon para umamin ako sa kanya kaya kumuha ako ng lakas ng loob na umamin.

"can we talk muna bago ka umalis?" tanong ko sa kanya. "sure tungkol saan ba?" tanong din niya sa akin. "Mina, I like you no I love you, akala ko nung una wala lang to pero everyday I fall deeper, iba yung kabog ng dibdib ko pag nakikita kita, the way your eyes disappear pag ngumingiti ka. Everytime na niyayakap mo ko feeling ko matatanggal yung puso." sabi ko habang hawak ang kanyang mga kamay.

"Jeongniee I'm sorry pero-" hindi ko siya pinatapos magsalita. "I'ts okay Mina I can wait naman" sabi ko. "I'm really sorry pero I'm getting married kaya ako babalik sa japan, nandito lang ako para asikasuhin yung mga papers ng fiance ko, I'm sorry for making you fall for me" sabi niya sabay bitaw sa kamay ko.