Σκόρπιες γραμμές

37 3 0
                                    


Δεν έχει και πολλή σημασία...

Απλά γράφω. Συνήθισα να γράφω. Είναι ανακουφιστικό όταν ξέρεις ότι κανείς δεν ακούει να έχεις απλά ένα χαρτί να γράψεις. Ίσως κάπως, κάπου, κάποτε διαβαστείς. Ίσως δεν είμαι τόσο μόνη όσο νιώθω αυτή τη στιγμή. Μπορεί και ναι. Το τώρα είναι μπερδεμένο.

Έχω τόσες λέξεις να ακουμπήσω και μερικές φορές όλες και καμία παράλληλα δν είναι κατάλληλη.

Πρέπει να είσαι λιγάκι καταραμένος, λιγάκι περίεργος και ιδιότροπος για να γράφεις λένε.

Γιατί δε μιλάς λένε

Απροσάρμοστη,

αντικοινωνική,

ντροπαλή,

με προβλήματα συμπεριφοράς, με ψυχολογικά που αντι να τα λύσει γράφει

λένε


Τα μυαλά μας μυστήρια από άλλο σύμπαν

Χτυπημένοι φλοιοί που τους κλωτσά μια σάπια σύγχρονη καθημερινότητα ζωής,

στην οποία όλοι είναι ζωντανοί και κανείς ευτυχισμένος

Και μιλάνε

και δε λένε τίποτα

Και γράφεις

και λες τα πάντα


Σπας το γαμημένο σου μολύβι

Σπας την γαμημένη ρουτίνα που με θράσος σου επιβάλλουν


Ένα σίγουρο σύστημα,

ένα σίγουρο μοτίβο βιοπάλης,

μια σίγουρη θεσούλα που ΠΡΕΠΕΙ να αντέξεις


Μια γρήγορη έρευνα στις αγγελίες,

μια μουντή περιγραφή,

μια προετοιμασία στην οποία πρέπει να είσαι τέλειος

Με τέλειο νευρικό σύστημα,

τέλειο ντύσιμο,

και τέλεια ταχύτατα αυτοματοποιημένα άκρα


Μια διαφυγή για συναναστροφή,

ένας γρήγορος καφές,

γιατί... ''Έχουμε και δουλειές,

δεν προλαβαίνουμε.

Θα τα ξαναπούμε''

Δεν τα ξαναλέτε


Κι όταν μιλάνε δε λένε τίποτα

Κι όταν γράφεις λες τα πάντα


Αλλά πότε εκτιμήθηκε ένα ελεύθερο πνεύμα

σε έναν κόσμο ανελεύθερο;


Γι' αυτό μην απορείς όταν κάποιος δε μιλά

Απόρησε γιατί δεν ακούγεται


Όπως το σπάσιμο ενός βάζου,

όπως το χαλάζι πάνω στο παράθυρο,

όπως ο γοργός βηματισμός


Όπως ένας ποιητής,

χαράζει σε κάτι απαλό, σαν το φύλλο

και κάτι σκληρό, σαν την πραγματικότητα

σμήνη γραμμάτων


Για αυτούς που μπορούν

να ακούν,

να αγγίζουν,

και να ονειρεύονται ακόμη


Γι'αυτούς που φοβούνται να αγγίξουν τη σελίδα

γιατί ξέρουν ότι δε θα την αφήσουν ποτέ

Γι'αυτούς που φλερτάρουν να φύγουν

εκεί που όλα είναι ακόμη ευαίσθητα

και δεν τους χτυπά κανείς


Γι' αυτούς που θα ζήσουν

χωρίς να μετρούν αναπνοή


Δεν έχει τόση σημασία

Απλά γράφω


© 2022 Myra. Όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα.




ΣκέψειςWhere stories live. Discover now