Kerem: Ayçaa (08.34)
Kerem: Ayça tamam dur bir dinle (08.34)
Kerem: Nereye gittin? (10.44)
Ayça: Burdayım (10.46)
Kerem: Tamam abin sorun değil ama ona daha sonra herşeyi açıklamamız gerekicek (10.47)
Kerem: O zaman ne yapacağız (10.47)
Ayça: Onuda artık o zaman düşünürüz (10.48)
Ayça: Neyse benim işim var daha çok sonra konuşalım (10.50)
Kerem: Tamam madem sen nasıl istersen (10.51)
Kerem: Ayça (14.02)
Kerem: İşin bitmiştir heralde (14.02)
Ayça: Evet bitti (14.03)
Kerem: Sana bir hediye aldımm (14.04)
Kerem: Yarın gelmiş olur (14.04)
Ayça: Ne aldın (14.04)
Kerem: Şu an söylemem gelince görürsün artık (14.05)
Ayça: Bak şimdi çok merak ettim (14.05)
Kerem: Yarına kadar sabret güzelim (14.06)
Ayça: Peki tamam sabırlı olmaya çalışacağım (14.06)
Ayça: Bu arada annemler akşama sizi yemeğe çağırmış sen gelecek misin? (14.10)
Ayça: abimin olduğunu da unutma (14.11)
Kerem: Sen çağırısın da ben gelmez miyim tabiki de geleceğim abinle senin dedikodunu falan da yaparız (14.14)
Ayça: Ya Kerem saçmalamasana aramızda birşey olduğunu abimin anlamaması lazım (14.15)
Kerem: Neyse ben gidiğimde akşama hazırlanayım (14.15)
Ayça: Daha çok erken değil mi askim (14.16)
Kerem: Olsun benim yinede erkenden hazırlanmam gerekir (14.17)
Ayça: peki tamamm (14.17)
Kerem hazırlanmış ve akşam olmuştur Kerem annesigille beraber Ayçagile gitmeye koyulmuşlardır Kerem çok heyecanlıdır aynı zamanda Ayça da Kerem kadar heyecanlıdır kapı zili çalar ve Ayça kapıyı açar ve misafirleri içeri davet eder Kerem ona hafiften gülümseyerek içeri geçer aileler uzun uzun konuşurken Kerem ve ayçada sürekli birbirleriyle göz teması kurar ve ayçanın abiside bunu fark eder
