"Good morning Phoenixians! Thank you for being here, Greens. Annnd... Welcome back Sophies, Juniors and of course, Seniors! Have fun for this year!"
*sigh*
School days na naman..
But, I love it! ^_^
Sa magulong daan na ako dumaan. Nakakatamad naman kasi kung hahanap pa ako ng malinis. Magulo lang naman siya dahil kanya-kanyang bati yung mga estudyante sa muling pagbubukas ng bagong taon ng klase. And as expected from a sophisticated school for beauty and brain students, lahat excited para sa activities this year. Too bad, ako pa yung magiging busy sa pag-i-implement ng mga yun.
But it will be fun ^_^
Ano naman kayang pakulo meron this year? Hmm..
Pero, I think mas active ang Music Department.
Then, out of nowhere, I saw different color of neckties. Sa apat na kulay na nagkalat sa grounds namin, halatang stand-out ang sa kanya. And so the one wearing it. Wearing a Golden Yellow necktie is Kei. A 4th year Music Dep't student.
And of course, mawawala ba yung bulungan kapag eyecatcher ka? Tss..
G1: It's Keith Alexander Echizen!
G2: Girl, ang gwapo nya grabe!
G3: Siguro, hinahanap nya ako.
Asa. Haha.
Si Kei pa?
Kei's very popular in our school. Kasi, gwapo at mabait -- they should have to know him more. And also, he's known to be the richest kid in town. Kaya nga kapag nakilala mo lahat ng kaibigan nyan, maiintimidate ka. But, not me. Kababata ko yata yan.
Along with him were a simple looking -- probably secretary at VP ng Student Council nila.
B: Yaa.
Kei: B, we need your help.
Bungad nya agad.
Mukhang problematic nga si Kei-sama.
B: What?
Kei: I need someone to sing.
B: Tapos? Madami naman kayong singer di ba?
Kei: This is urgent, B. Di ako pwedeng basta na lang pupulot ng kakanta. Sairee got a sore throat and Illysse got colds. Wala na akong choice since gusto ni Principal na babae ang kakanta.
B: >.< so, to make it clear..
Kei: You have to sing. Now.
Kei: And I'm not taking 'NO' for an answer.
>.< Di rin mapilit ang isang 'to.
Pero, as if naman may choice ako? I have to help him or else -- hindi ko nga pala alam kung anong terms and condition nya sa eksenang 'to, but I know, hindi yun maganda.
Sumunod na lang ako sa kanila.
Wala namang nagtaka kung bakit ko kasama ang isang Kei-sama. Malamang kasi matagal na nilang alam na close kami? ^_^
Oh, whatever.
Kei: Go, B. Babalik lang ako sa classroom ko.
Sabi nya pagkatapos nung pasimpleng tinitingnan nya yung mga estudyanteng nagkalat sa baba.
Malamang, hinahanap na naman nya yung isang yun ^_^
Tama nga talaga ang balita nina Angelou at Zero ^_^
B: Sure. Pakilala mo ako sa kanya, ha?
Kei: *smile* Sure! I'll be needing your help too.
B: Aww.. basta ba matino ka.
Kei: Good boy yata 'to.
B: Sinabi mo yan.
Kei: Oo na. Sige, hahanapin ko lang yun at baka naligaw na naman.
And off he goes.
She must be a no-ordinary type of girl because he really likes her. ^_^
Luma-lovelife na talaga ang isang yun na dati ng walang pakialam sa mga babaeng nagkakandarapa makuha lang ang atensyon nya.. He's not a snob type. Actually, hinaharap nya lahat ng lumalapit sa kanya, but I doubt kung may pakialam nya sya.
Hoy! Wag nyo akong isumbong, ha? Hindi ko sinisiraan si Kei! Kahit mapilit yun. Kahit ang hilig mam-blackmail -- aww sorry. Kalimutan nyo na lahat ng sinabi ko ^_^
Illysse: Ate Blythe ^_^
I turned to the pretty girl behind me. And grade-schooler na baby namin.
B: Hello, Illysse.
Lumapit sya sa'kin at humalik sa pisngi ko.
Illysse: Buti naman po at pumayag kayo.
B: Your Kuya Kei won't take 'no' from me.
Illysse: *laughs* Matagal na nating na-experience yan.
B: *laughs* Oo nga. So, how are you?
Illysse: Okay na po ^_^ Aiven made sure I'm taking my med and vitamins.
Ang cute talaga ng batang 'to.
Sairee: Ate Blythe.
Illysse: Sairee-nee, dapat di ka na nagsasalita.
Sairee: E, hindi naman tayo marunong sa sign language di ba?
Illysse: Ay, oo nga pala.
Hay naku. Ang gaganda talaga ng mga batang 'to. If Sairee's 3 years younger than me, Illysse and I have a 5 year gap. So, she's only 11 year-old girl -- na madalas tumambay sa school namin.
B: Di ka na kakanta, Sairee?
Sairee: Nah, I'll sing. Pero di ako magsosolo at baka mag-freak out si Kuya Kei.
Hay, ang perfectionist na langaw na yun talaga.
Jiro: Ate, okay na po yung sound system. Gusto nyo po ng test?
B: Sino bang musicians ko?
Jiro: Linden and Izen.
Talagang mga taong 'to, kung magpe-perform stick together.
Note: All the names I mention were all our childhoods friends. The Guardians -- the boys, and we girls were called Guardians' Princesses. At ang motto ng mga 'to: No outsiders allowed. And would you believed na choosy ang mga unggoy na'to?
They prefer to stay at one place where they stick together. May sariling student lounge, may sariling kusina sa school! Would you believe that?! Saka yung Student Council Office nila may locker room para sa kanilang lahat.
Well, they were no ordinary teenagers, so, it might be good since they were sometimes deprive by their privacies. Naman kasi, ang babata pa, ang sisikat na. Lalo na sa mga babae. They were campus heartthrobs by face, not to mention their multi-talents at music. Sinong babae ang di mababaliw sa karisma nila -- ^_^ ako nga pala, di nababaliw, kasi simula pagkabata alam ko na ang kakayahan nila. Di na ako naa-amuse sa kagwapuhan nila.
Parang mga kapatid ko na rin kasi sila. Specially Kei. Parang kuya ko na yun kung mangaral.
But I love them all ^__^
My Family...
