Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍷 Bölüm 14: Tanrı'nın Kalemi🍷
" kış geliyor, kar yağıyor~ Yağan kar her şeyden daha temiz~ Yağıyor~"
Seungmin Hyunjin'in kucağında bir kolunu Hyunjin'in ensenine dolamış bir elini de aşağı doğru uzatarak sallıyor bir yandan da şarkı söylüyordu.
Hyunjin böyle olacağını bildiği için sadece bir iki bardak içmişti. Seungmin daha fazla içmeye kalkışınca Hyunjin'e daha fazla sulanmaya başlamıştı. Neredeyse onu öpecekti.
Bu yakınlık bazılarını rahatsız etmişti.
Hyunjin'de daha fazla bu tatlı eziyete dayanamadı ve kendinen biraz uzaklaştırdı Seungmin'i. Ama istemediği bir şey oldu Seungmin Yoonmin'le uğraşmaya başlamış hatta kucağına oturmaya kalkışmıştı.
Hyunjin ve Jeongin hemen onu Yoonmin'in üzerinden çekmiştiler, Yoonmin şaşırsa da tepki vermemişti onun yerine Seungmin'in iyice çakır keyif olduğunu anladığı için kucaklayıp eve götüreceğini söylediğinde Hyunjin içinden tanrısına yalvarmaya başladı işi çıksın da Seungmin'i götüremesi diye. Bunu neden istediğini kendi de bilmiyordu ama istemiyordu işte ona yakın olmasını istemiyordu.
Şanslıyıdı tanrısı onu duymuştu. Yoonmin'in kuzeyden kuzeni gelmiş ve miras konusunda konuşmaları gerektiğini söyleyerek çekiştirdiğinde Hyunjin Seungmini kucaklayıp mekandan ayrılmıştı.
Diğerleri de çok kalmamıştı, herkes kendi evine dağılmıştı ve tabikide Jeongin kendi evine gitmek yerine sevgilisinin evine gitmeyi tercih etti anlaşılan birileri yaramazlık istiyor." Hey... Minik yarasa, rahat dur."
" Sen... niye beni öldürümüyorsun?"
" Çok yakında minik yarasa. En yakın zamanda öldüreceğim seni." Seungmin dolu gözlerini kendini taşıyan büyüğüne çevirdi.
Kalbinin sıkıştığını hissetti içten içe, sanki biraz daha baksa yok olacakmış gibi süzdü sarı saçlı olanın güzel yüzünü. 'Tanrının kalemi güzelmiş' dedi Kendi kendine.
Ama tanrı güzel kalemiyle acıyı da çizmekten çekinmemişti, bu çizdiği güzel varlığın acıyı da tatmasını çaresizlik çölünde kaybolmasını da istemişti.
" Gözlerin... Çok güzel..."
" Ama içinde biri var..."
" Çok çok küçük biri..."
Seungmin dudaklarını ağlamamak için birbirine bastırmıştı, gözlerinde gördüğü yıkıntıyı, onun altında kalmış minik oğlan çocuğunu görmek Seungmin'in göğüs kafesinde özenle sakladığı narin kalbi bu minik bedeni öyle görmeye dayanamadı.
Küçüğün gözlerinden bir damla gözyaşı süzüldü.
" Canı yanıyor..."
Hyunjin gözlerini sımsıkı kapadı ve tekrar açtı, onu dinlemek istemiyordu söylediği şeyleri duymak istemiyordu.
Hyunjin evin kapısını açtı ve içeri girdi heryer karanlıktı zar zor görerek merdivenleri tırmandı ve üst kattaki odaya girdi.
Yavaşça sesi kesilmiş dudaklarını büzerek uyuyakalmış küçüğünü yatağa yatırdı. Dolaba giderek bir tane battaniye aldı ve Seungmin'in üzerine örttü.
Açık perdenin içinden sızan kızıllığı önlemek için siyah perdeleri kapattı ve son bir kez sızmış olan çocuğa baktı.
' tatlı...'
Bedenine nükseden acıyla inlemesini bastırdı ve odadan çıktı, hızlı adımlarla odasında gitti.
Damarlardaki acıyı bir sabah daha dindirmek için savsak adımlarla komodine uzandı ve çekmeceyi açarak aynı tohumu aldı ardından da yuttu.
Elleri hala titriyordu, zaten soğuk olan bedeni sanki daha da soğuyor gibiydi. Yatağına uzandı ve cenin pozisyonu aldı, içi hala yanıyordu artık bedenine daha fazla zarar vermeye başlamıştı, giderek daha da sona yaklaşıyordu.
🍷
" Yah! Kalk artık aptal yarasa. Yeter bu kadar uyku, dağ ayısı gibi kış uykusuna yatıyor gibisin."
" Biraz dahaaa İnnie~" Hyunjin sinirle perdeleri açtı ve daha sonra da yatakta hala uyumaya çalışan küçüğünün başına dikildi.
" Of! bu ses ne böyle karga gibi! Git başka bir yerde ciyakla!"Hyunjin duyduğu hakaretle küçüğünün üzerine atladı ve gıdıklamaya başladı.
" Sensin karga sesli!" Seungmin nefes dahi alamadan kahkaha atıyordu bir yandan da Hyunjin'in uzun parmaklarından kurtulmaya çalışıyordu.
" Ya- bırak! Ta-mam k-kalkaca- ah! Yete-"Seungmin'in tatlı kahkahaları Hyunjin'in gülümsemesine neden oluyordu.
Parmaklarını hafifçe açılmış tişörtün içine sokarak çıplak ve sıcak belini gıdıklamaya devam etti. Ona dokunmak gerçekten Hyunjin'e oldukça tuhaf bir şey hissettirmişti.
Kahkahaları kulaklarda yankılanıyordu ona iyi geliyordu sanki, birkaç dakikalığına da olsa sorunlarından uzaklaşıyor gibi düşünmüştü.
Seungmin aniden bir atakla Hyunjini yatırdı ve üzerine çıktığında ikiside kahkahalarını kesmiştiler. Artık duyulan tek şey garip bir şekilde hızlanan kalp atışlarıydı.
İkiside hareket edemiyordu sanki 'kal' gelmiş gibiydi. İkiside bu garip duyguyu pek sevmemişlerdi, özellikle de Hyunjin.
Zaman durmuştu bu iki dişli vampir için, ne hareket edebiliyor ne de konuşuyorlardı sadece birbirini delen keskin bakışlar odaklanmıştı birbirine.
Hyunjin'in irislerine kırmızı renk yayılmaya başlamıştı Seungmin'in ise gözbebekleri büyüyordu.
Seungmin Hyunjin'i ilk defa bu kadar yakından inceliyordu, - sabah olanları hatırlamıyor - ne kadar hoştu keskin gözleri üstüne ona ev sahipliği yapan ipeksi kirpikleri, sol gözünün altındaki narin beni.
İşte o beni Seungmin sıkılmadan izleyebileceğini fark etti o an. Dolgun alt dudağı kar gibi beyaz teni güneş sarısı saçları...
Seungmin bir kez daha anlamıştı, tanrı onu özenerek çizmişti tıpkı bir ressamın eserini özenle çizmesi gibi.
Küçük olan bu yakınlıktan onun nefesini ve kokusunu hissetmekten biraz ürkümüştü, aslında ona karşı saçma şeyler hissetmekten olamayacağını bildiğini şeyleri düşlemekten ürkmüştü kalbi.
Ani bir hareketle sarışın çocuğun üzeriden kalktı." Şey. Ben yüzümü yıkayım."
Kaçar gibi odadan çıktı Seungmin. Hızlı adımlarla banyoya girdi ve kapıyı kilitledi ardından da sağ elini davul gibi çarpan kalbine yasladı. Gözlerini sımsıkı kapadı, kendini sakinleştirmeye daha doğrusu kalbini sakinleştirmeye çalıştı.
" Yavaşla artık. Çok yanlış kişi için bu kadar hızlı atıyorsun. Onunla aramda hiçbir şey olamaz."
