Bilinmeyen mektuplar -Bajifuyu-

1

Okulun ilk günüydü.

Sabah erkenden kalkıp üstümü giyinip okula gittim.

Bir saniye tabiki böyle birşey olmadı.

Baştan alalım.

12. Sınıfın ilk günüydü.

Ailemle Osaka'dan Tokyo'ya taşınmıştık.

Ve yeni bir liseye gidecektim.

Ve daha ilk günden geç kalmıştım.

Kıyafetlerimi giyip çantamı sırtıma taktığım gibi evden çıkmıştım.

Okulun arka kapısından yakalanmadan okula girdim ve bana gitmemi söyledikleri sınıfıma gittim.

Sınıfa girdiğimde herkes bana bakıyordu.

-Geç kaldığım için kusura bakmayın yeni geldim de sınıfı bulamadım.

-Demek yeni öğrenci sensin.

-Hanemiya'nın yanına oturabilirsin.

-Hanemiya kim?

-Şuradaki.

Sırama geçip oturdum.

Ve dersin bitmesini bekledim.

Bir süre sonra yanıma biri geldi.

-Selam.

Kafamı kaldırdığımda Hanemiya olduğunu gördüm.

-Selam..

-Arkadaş ister misin?

-Olabilir.

Hanemiya kolumdan tutup beni dışarı sürükledi.

-Seni biriyle tanıştıracağım.

-Tamam.

Şaka maka erkekler soyunma odasına götürmüştü beni.

-Kei bak sana arkadaş getirdim.

-İstemez.

Saçları tanıdık geliyordu.

-Yüzüne bile bakmadın.

-En fazla ne olabilir...

Arkasını döndüğünde birkaç saniye bakıştık.

Yıllar sonra karşılaştığım o kişi...

İlk ve tek hoşlandığım kişi olan, Tokyo'ya taşındığı için bir daha görüşemediğimiz çocukluk arkadaşım Keisuke Baji'ydi.

Gözlerimin dolduğunu hissediyordum.

-Keisuke..

İsmini söylediğim an ki sesimden tanıdı beni.

-Fuyu..?

Hayatım boyunca yapmak istediğim ama o izin vermediği şeyi yaptım o an.

Kollarımı beline sardım.

Flashback*

-Keisuke sana sarılabilir miyim??

-Hayır.

-Hadi ama nolur.

-Yürü.

Flashback end*

Özlediğim kokusunu içime çektim.

-Seni özledim.

-Bana sarılmamanı söylemiştim Fuyu.

Gözyaşlarımı durduramıyordum.

Kollarımı geri çektim ve hızlıca oradan uzaklaştım.

Dışarı çıktım ve duvarın önüne oturup gözyaşlarımın akmasına izin verdim.

Birden yanıma birinin yaklaştığını hissettim.

-Hanemiya..?

-Ben Hanemiya değilim.

Kafamı yukarı doğru kaldırdığımda bana bakan Keisuke'yi gördüm.

Yanıma oturdu.

-bu kadar acıtıyor mu beni yıllar sonra tekrar görmek..?

-Sadece aşk bu kadar acıtabilir.

-Ne?

-Yok bir şey.

-Hayır tekrar söyle.

-Neden bahsettiğimi merak ediyorsan ipucu vereceğim.

-Mektup.

Eskiden her gün gizlice dolabına koyduğum mektuplardan bahsediyordum.

-

Selam, Şimdilik ismimi söylemeyeceğim ama birşey söylemek istiyorum.

Senden hoşlanıyorum Keisuke-san..

Seni hep sevdim hep seveceğim.

Ama lütfen bunu senin yüzüne söyleyeceğim güne kadar benim kim olduğumu bulmaya çalışma.

Eğer beni gördüğünde hayal kırıklığına uğrarsan şimdiden özür dilerim.

Gözlerin beni büyülüyor Keisuke-san.

Ama bana bakmadığın için kendimi değersiz hissediyorum.

Yalnız olmaktan nefret ediyorum Keisuke-san.

"Sadece aşk bu kadar acıtabilir"

Ve şunu bilmeni istiyorum.

Sen benim en sevdiğim erkeksin.

-

Oradan uzaklaşıp sınıfıma gittim

________________

Okuduğunuz için teşekkürler, Oy ve yorum yaparsanız sevinirim.