Bir gün Beyza ve sevgilisi ormana kampa giderler. Güneş batısında romantik bir yürüyüş yapmak isterler fakat başlarına geleceklerden habersizdirler. Karşılarına bir kuzu çıkar. Aç Beyza hemen kuzuyu yemek ister ve kuzunun arkasından giderler. Yolun sonunda bir kuzu çiftliği vardır. Ama kuzulardan hiç ses cikmamaktadir. Beyzayi ve sevgilisini kuzuların sessizliği cok korkutmustur lakin bu bile Beyzanin acliginin önüne geçemez. Sevgilisinin tirnagiyla kuzuyu keserler. Kuzudan simsiyah ılık bir çamur akar ama onlar korkularını bastırmak için karanlıktan öyle olduğunu düşünürler ve kuzuyu yemeden geri dönerler. Ertesi gün evlerine dönmek için jiplerine binip yola çıkarlar. Yolda biri onlara otostop çeker ve onlarda tüm iyi niyetleriyle adamı arabaya alırlar. Adam onlara teşekkür olarak kurabiye verir. Beyza hemen kabul eder ve yerler. Birden uykuları gelir. Beyzanin en son hatırladığı tenindeki ılık nefestir...
Beyza uyandığında bir tırın şoför koltuğunda oturmaktadir. Adam ona arabayı sürmesini söyler ve Beyza da sürer. Birden bir ciglik duyar ve aşağı iner. Tırın arkasında bir tir daha vardır ve sevgilisi bu iki tırın arasında bağlıdır ama Beyzanin tırı surmesiyle ortadan kopmuştur. Beyza sevgilisinin parmağını koparır ve ondan sonra tirnakla adamın boğazını keser. Daha sonra ağlayarak sevgilisinin yanına uzanır ve soğukta donarak sonsuzluğa ulaşır.
