Love Me or Hate Me

Chapter 1

Napaigtad ako ng mayroong librong bumagsak sa desk ko. Naglikha 'yon ng malakas na ingay kaya napatingin ang iba kong kaklase sa amin.

"Saan ka nagpunta kagabi? Bakit naglaho ka nalang bigla nang parang bula?"

I looked up at them. I saw Pao had his arms crossed while he arched an eyebrow at me. Marie held Pao's arm.

"Pao. Don't intimidate her. Lalong hindi sasagot yan sa'yo." Suway ni Marie sa kaniya.

"Marisol Jeannette—"

Biglang pinutol ni Marie ang sasabihin ni Pao ng banggitin nito ang buong pangalan niya. "Putangina mo naman, Pao. Sabi ko sayo huwag mong banggitin full name ko!" Ngumisi ako dahil alam kong ayaw na ayaw ni Marie na binabanggit ang full name niya. Para daw kasing hawig sa Marites.

"Marisol. Marisol." Patuloy na banggit ni Pao kaya lalo silang nag-away na dalawa.

Umiling nalang ako sa kanilang dalawa. I looked at them back and forth, as if I were watching a volleyball match. Nag-aasaran silang dalawa while I remained silent. I let them bicker and continue what I am doing earlier. I rest my chin on my palm as I stared off into the distance.

"Hep," Pao put his hand on Marie's face and guide her face to my direction. "Tigil na natin 'to walang patutunguhan away natin dalawa. Mabuti pa ikaw na kumausap diyan dahil alam kong kakampihan mo yan."

"Baho naman ng kamay mo Paopao! Baka mamaya kung saan saan mo hinawak yan!" Marie grimaced and pushed Pao away from her.

"Excuse me! How dare you? Kakaalcohol ko lang!"

Hindi na pinansin ni Marie si Pao. Umupo na sila sa kani-kanilang upuan at lumingon sa akin si Marie dahil katabi ko siya.

"Hello?" Marie snapped her fingers.

I groaned in frustration. "What?"

Hinawakan niya ang braso ko. "Nag-aalala lang kasi kami sayo kagabi dahil bigla kang nawala hindi ka man lang nagpaalam. We've tried contacting you but you did not answer all of our calls. Nalaman nalang namin na umuwi ka na pala nang si Tita Leni na ang tinawagan namin."

I tried to supress the smile that is trying to escape my lips upon recalling what happened last night. "Yieeeee. Saan ka nga galing? Kala mo naman hindi halata na hindi siya ngingiti," She poked my dimples. "Alalahanin mo 'te mayroon kang dimples kaya hindi mo maitatago yang ngiti mo na yan."

I slapped her hand lightly. "Hindi ako ngingiti. Nag-unat lang ako ng pisngi. Nangangawit na kasi." Palusot ko sa kaniya.

"Ay sus sa akin ka pa talaga nagsinungaling. Akala mo hindi ko malalaman. Nakita kitang lumabas kahapon na may kasama." She said and wiggle her eyebrows.

I looked at her in horror. Napansin niya kaya kami kagabi? Hindi niya pwedeng malaman! I know she will disagree breathing the same air with her! Sigurado akong puro sermon lalabas sa bibig niya kapag nalaman niya.

Nilukuban ako ng matinding kaba at pinunasan ko ang kamay ko sa dala kong panyo dahil pakiramdam kong namamawis ito. "Hindi naman si Y/N kasama ko kagabi." Wala ako sa sariling sinabi at hindi ako makatingin ng diretso sa kaniya.

"Trish. Wala naman akong sinabi na pangalan." Tumingin siya ng makahulugan sa akin at pilit na tinatago ang ngiti sa akin.

I facepalmed and widened my eyes in shock. "A-ano. A-Ang ibig kong sabihin, m-magkasabay lang kaming lumabas ni Y/N. Oo tama, we just bumped into each other!" I nodded at her and smiled nervously.

Umiling-iling siya sa akin. She gave me a 'are you serious' look. "Sa tingin mo paniniwalaan kita niyan?" She scoots closer to me and leaned in to whisper. "Don't lie to me, beshie. You already said it to yourself na hindi si Y/N ang kasama mo. Kung hindi siya, sino?" She smirked at me.

I sighed in exasperation. Tinakpan ko ang mukha ko at pinatong ang ulo ko sa desk ko. Nagpapadyak ako na parang bata na hindi nakuha ang gustong candy. Why am I so stupid! I hate being under the hot seat. Hindi ko alam kung ano ang pinagsasabi ko! At isa pa, hindi ko alam kung anong paliwanag ang gagawin ko kila Marie. They are the ones who warned me about not going near to Y/N ever, lalo na si Marie. Y/N is bad for my health but from what I have experienced last night, it was something I can't take my mind off!

It is playing like a cassette tape in my mind, in rewind. Kaya hindi rin ako nakatulog kagabi kakaisip ng mga nangyari pero sanay naman na akong hindi nakakatulog dahil puro review ako ng mga notes ko just in case there is a test incoming or surprise test.

Pero natauhan ako sa pinaggagawa ko. Masyado na akong halata. I shouldn't be acting this way. I should be normal, like nothing had happened. I should act normal!

Iniangat ko muli ang ulo ko at isinuklay ang buhok kong natabingan na ang mukha ko. Iniayos ko ang salamin ko kapagkuwan umayos ng upo. "Wala kang narinig sa akin, Marie. Wala." I eyed her for a second before diverting my gaze to the front.

"Meron, Trish. Meron ehhhh." Kulit niya sa akin habang may nanunudyong tingin at tinutusok ang braso ko. "Sabihin mo naaaa. I won't tell a single soul to Pao. I promise." She lifted her palm and even make a cross sign close to her chest. "Peksman mamatay ka man."

"Bakit ako?!" Tinapik ko ang braso niya at tumawa lang siya sa akin. "Ako pala. Sorry na. Sabihin mo na kasiii."

She clasped her fingers and pouted. "Sige naaaa. Hanggat wala pa ung prof natin, Trish."

I rolled my eyes at her and waved my hand dismissively. "Oo na nga. Kapangit mong mag pout."

"Grabe ka naman sa akin, Trish! Boys always dig that pout!" Reklamo niya.

"Well, I am not your boy toy so." Ngumuso ako sa kaniya at natawa ng kurutin niya ang tagiliran ko.

"Don't change the subject, Patring!" She exclaimed.

Napabuntong-hininga ako. Wala naman na din mawawala sa akin kung sabihin ko man sa kaniya ngayon dahil magagalit pa ito sa akin kapag sa iba pa niya malalaman. I am easily swayed by the circumstances. At one point, I told myself I will not spill a bean but here I am kinukwento ko na kay Marie.

Habang sinimulan ko na ang kwento ko. Nilukob na naman ako ng kaba dahil pilit kong binabasa ang ekspresyon ng mukha niya. Sinasabi ko na nga, she wouldn't approve it.

And I am right.

"Trish! I-date mo na lahat ng boys at girls diyan wag lang si Y/N!"

Tinakpan ko ang bibig niya dahil bigla siyang napasigaw. Nilingon ko ang mga kaklase ko at napabuntong-hininga ako ng busy sila sa kanilang ginagawa, ang maki-chismis sa kani-kanilang group of friends.

"Titikom mo ba ang bibig mo o titikom mo? Napakalakas ng boses mo!"

Tinanggal niya ang kamay ko sa bibig niya. She sighed heavily and put her palm on her forehead. "Ano ba nakain mo at sumama ka don sa babaeng maangas na yon na malala ang attitude?"

I rolled my eyes. "Mabait naman siya, Marie. She's not what you described her to be." I defended Y/N kahit na hindi ko siya gaano kilala. "Saka hindi naman date yon. It's more of a stranger date, sort of. She said so herself." I said, unsure.

"Kahit na Trish! It isn't a good idea to deal with a devil like herself. Nako, Trish." Malakas siyang bumuntong hininga. "Kilala kita. Ung ngiti-ngiti mo na yan. Alam na alam ko yan. Don't tell me na you like her?"

Napahinto ako at napatingin sa kaniya. Gusto ko na ba si Y/N? Mabuti naman siyang tao pero masyado atang mabilis kung sasabihin kong gusto ko na siya kaagad? Do I like her?

Okay, I like her but romantically? I think it is too soon. I admit that I am attracted to her but it is implausible to actually say na gusto ko na siya since I have only known her for two to three hours. But the time that I spent with her is one of the best things I have ever experienced in my life, however, I do not quite feel a strong fondness as in like liking her like a crush. I am just attracted to her, nothing else. Not even a little bit of crush.

"No. I don't like her that way." I said firmly.

Bigla niyang hinawakan ang chin ko at inusisa ang ekspresyon ng mukha ko kapagkuwan ay tumingin siya sa mata ko.

"What are you doing?" I asked.

"Checking," She uttered and after a while binitawan niya na rin ang mukha ko.

"Checking? Checking for what?"

"I am just checking if hindi taliwas ang sinasabi mo at sa sinasabi ng nararamdaman mo. I am watching you, missy." She eyed me and point her two fingers at her eyes then tinuro niya sa akin.

I chuckled at her and rolled my eyes. "Wala ka namang babantayan. Si James Reid lang naman ang crush ko."

"Sana nga siya lang. Hindi si Y/N." Bulong niya ng mahina ngunit hindi ko naintindihan ng mabuti.

"May sinasabi ka ba?" Tanong ko sa kaniya.

Ngumiti siya sa akin ng matamis. "Wala, Trishy. Sabi ko wala naman kakong aagaw kay James Reid mo. Sayong sayo na. In your dreams nga lang." She stuck her tounge out and I did not hesitate to throw my book at her. Natatawa siyang umilag saka kinuha ang libro na binato ko sa kaniya.

"Sakit mo ha!" I feigned hurt as I put my hand on my chest.

Pinatong niya ang libro sa desk ko. "Truth hurts, Trishy. The truth hurts. Wawa ka naman." She pouted while pinching my cheeks.

Bigla kaming umayos ng umupo ng biglang bumukas ang pinto ng aming room.

"Sorry, class. I am late. Pasensya na. There is an urgent meeting with the faculty kaya natagalan ako ng balik." Nagmamadaling sabi ng prof namin habang ibinababa ang gamit sa desk niya.

He brings out his laptop and quickly sets up the monitor of the television. Nang makayari siya ay humarap siya sa amin. He clapped his hands once and stood confidently.

"So, let's start. Shall we?" He smiled and pressed the button to show his presentation on the screen.


After a few hours, sa wakas nayari na ang klase namin sa umaga. We are heading our way to the cafeteria. On our way, my eyes cannot help but roam around the vicinity and corridors to hopefully find that particular someone. Teka bakit ko nga ba siya hinahanap kung ayaw ko naman sa kaniya?

Siniko ako ni Pao. "Sino hinahanap mo, Patring?"

I switched my gaze to him and then quickly looked ahead. "Wala. I am just looking around. Masama ba?"

"Kanina ka pa palinga-linga at lingon ng lingon kung saan saan." Sumingkit ang mata niya sa akin. "May alam ba kayong dalawa ni Marie na hindi ko alam?" Dagdag ni Pao at tumingin sa aming dalawa ni Marie nang hindi kami pareho nagsalita, sa halip ay umabrisete lang si Marie sa akin at hinila ako upang mauna na kaming maglakad. 

"Hoy! Ang duga niyo namang dalawa!" Sigaw niya sa amin at narinig namin ang yabag nitong papalapit sa aming dalawa ni Marie.

"Trish, bilisan mo!" Sabi ni Marie at patakbo ng lumakad papasok sa cafeteria, hawak-hawak niya ang braso ko kaya kahit na ayaw kong tumakbo ay hila-hila niya ako. Iniwan namin si Pao mag-isa.

Pinalibot ni Marie ang mata niya habang hinahabol ko ang hininga ko. "Bakit ba kasi tayo tumakbo?"

She stands on her tiptoes to look for a vacant seat while I stood properly when I caught my breath.

"There's a vacant spot sa gawi na 'yon, Trishy!" Nang makahanap na siya ay itinuro niya ang direksyon saka hinila niya ako ulit.

"Kailangan ba talagang tumakbo, Marie?" I exclaimed at her when we are running again.

"Baka maunahan tayo, gaga!" Sagot niya.

I rolled my eyes at nagpahila nalang siya kaniya.

We immediately settled down when we reached the vacant seat. I put my bag beside me at ganoon din ang ginawa ni Marie. Nanatili pa rin siyang nakatayo at nagpalinga-linga kapagkuwan ay kumaway siya. Napalingon ako sa direksyon kung saan siya nakatingin. I saw Pao looking around, seemingly trying to find us in the crowded cafeteria. Hindi siya napansin ni Marie kaya ang ginawa ni Marie ay she enclosed her hands on either side of her mouth.

"Paolo Sandoval!" Napatakip ako ng mukha ng halos lahat ng tao ay napahinto sa pag-uusap at napalingon sa table namin.

Marie is an attention seeker talaga. Nakakahiya! Hindi pa naman ako sanay na tinitignan ng maraming tao kahit na isa akong sidecourt reporter at President ng Student Council. Plus, my Mom is the Vice President of the Philippines despite all of my exposure to the crowd. I still haven't got used to the feeling of under the spotlight.

Mga ilang minuto ay dumating na rin si Pao at binaba niya ang bag sa lamesa.

Inilahad niya ang palad niya sa amin. "Nadala na ako nung nakaraan. Kulang kulang palagi binibigay niyong pera. Ayaw ko ng mag-abono."

Marie rolled her eyes. "Parang limampiso lang naman inaabono mo kadalasan!"

"Bakit ba? Pambili rin ng candy 'yon!" Nakapamewang na tugon ni Pao. "Huwag kang hihingi sa akin kapag bumili ako." He glared at Marie, pointing his index finger at her.

"Fine! I won't." She stuck her tounge out. "Bibili ako ng sarili ko—" Kapagkuwan ay huminto siya at ngumiti sa akin. "Ay este. Ibibili pala ako ni Patricia."

"Maglubay ka, Marisol. As if, I am interested in buying your cravings!" I gave her a poker face before giving my bayad to Pao. Hindi ko pinansin si Marie ng magdabog siya at umakto na humahagulgol.

I smiled at him. "The usual, please."

"Got it, darling." Ngumiti rin siya sa akin at naglaho naman ang ngiti niya nang lumingon kay Marie. "Ano sa'yo berat?"

"Diet ako ngayon kaya gusto ko ng hmm..." Tila napaisip si Marie at Pao crossed his arm while tapping his foot impatiently. He knew it would take time for Marie to decide what she want to eat. "Siguro sasama nalang ako sa'yo para makapamili ako ng maayos."

Nagkatinginan kaming dalawa ni Pao at umiling. "Halika na ang kupad mo!" Aya ni Marie sa kaniya dahil nauna na siyang naglakad.

Pao rubbed his temples. "Trish. Pigilan mo ako. Nauubos na pagtitimpi ko sa babae na 'yon! If I am allowed to smack her I would in an instant."

Natawa ako sa kaniya at tinulak siya. "Sige na sundan mo na 'yon baka iba maorder non baka mag-order ng pogi un."

"Ako rin baka pogi ma-order ko kahit wala sa menu!" Tumili siya at tila kinikilig. I smiled at him as he excused himself.

Nang maglakad palayo si Pao ay nilabas ko muna ang libro ko upang hindi ako mabored kakahintay sa kanila. Natanaw ko kanina na mahaba pa ang pila kaya matatagalan sila.

It took them thirty minutes waiting in the line. Sakto nang inangat ko ang tingin ko ay naglalakad na sila na may hawak pareho na tray. I closed my book and settle it down on the table.

Ibinaba nila pareho ang tray at nagpasalamat ako kay Pao ng iabot niya sa akin ang order ko. He just winked in reponse and I slapped his shoulder when he sat down.

"Alam mo Pao kung lalaki ka lang. I would consider that as flirting." Sabi ko bago sumubo ng pagkain.

"First off all, girl ewwwww!" He grimaced and nanginig pa siya na tila diring-diri sa narinig niya. "Pero I agree naman. Tama ka na ngayon ha. Hindi ka na nagiging dense."

I was about to open my coke but I stopped and looked at him. "Kelan ako naging dense? I mean I know some part of me, yes but where specifically?"

Marie put her hand against her mouth. May laman kasi bibig niya hindi talaga matigil dumaldal kahit na ngumunguya. "Naalala mo ung last na nanligaw sa'yo?"

I blinked. "Madami sila. Sino don?"

"Si Max. Hindi mo naalala?" Tanong ni Pao.

Umiling ako sa kaniya. "May nanliligaw ba sa akin na Max ang pangalan?"

"Hindi pa daw siya dense niyan ha." Komento ni Marie na tumatawa.

Tinapik ni Pao ung kamay ko. "Ung athlete na may asim pa. Literal na maasim," Pigil niya ang tumawa. "Hind ba't niligawan ka noon? Nagbibigay sa'yo ng tubig at snacks palagi. Marie and I—" He looked at Marie before looking at me."...noticed something unsual na his actions were not friendly, it is sort of a hint na he is into you. While you being you, akala mo na friendly gestures lang but in fact, he is actually courting you."

Recognition dawned on my face as I finally recall that moment I don't want to reminisce. I put my hand against my forehead. "Pinaalala mo pa. Nakalimutan ko na eh. Magiging awkward na ulit ang pakikitungo ko sa kaniya."

"Hindi na ba siya nagbibigay ulit ng snacks sa'yo?" Tanong ni Marie.

"Marie ikaw ata ang dense. Ni-reject na nga ni Tricia."

"What?!" Nanlaki ang mata ni Marie na napalingon sa akin. "Bakit hindi mo sa akin sinabi na ni-reject mo? Sana nireto mo naman ako."

"Nakahithit ka ba? Hindi papatol yon sa'yo dahil hindi mo ka-level ganda ni Patring." Inilahad ni Pao ang kamay niya sa akin.

"Para namang sinabi mo na hindi ako maganda!" Tinuro ni Marie ang sarili niya.

"Bakit may sinabi ba ako? Aber!"

"You indirectly say it! Kahit hindi mo sabihin sa akin, ganon na rin ang meaning no'n!"

"Sige. Sa'yo na ung athlete na yon. Tignan natin kung makakatagal ka sa perfume niya."

Hinayaan ko nalang sila mag-asaran ulit at nagpatuloy nalang sa pagkain. Sanay na sanay na ako mula ng makilala ko silang dalawa para silang aso at pusa na mag-aaway. I tried to be the referee once but I regretted it since sa akin natuon ang attention nila at nadamay pa ako kaya hindi ko na inulit pa.

"Ano naman sama sa asim kung ikaw nga mabaho pa budhi mo kesa sa amoy ng utot mo!"

"Ikaw sumosobra ka ng bruhilda ka—"Binaba ni Pao ang kubyertos niya at akmang tatayo na sa upuan para sugudin si Marie pero napatigil siya nang may humawak sa balikat niya.

"Mame babae yan." Matinis na boses ang nagsalita.

Napalingon ako at natawa ng si Gerald pala yon. Bumuntong hininga nalang si Pao saka umupo.

"You're my life saver, Gerald!" Biglang tumayo si Marie at pinalupot ang braso nito kay Gerald na may hawak na tray.

"Wala 'yon. Basta ikaw." Gerald winked at her at pumikit naman si Marie habang ang likod ng kamay niya ay nakapatong sa noo niya. "Pwede na ako humimlay!"

"Malantod." Bulong ni Pao bago sumubo ng pagkain niya.

"Ano sinasabi mo?" Binatukan ni Marie si Pao. "Narinig ko 'yon!"

"Bastos ka talagang babae ka—"

"Are you guys done arguing?"

Tila napatigil kaming lahat at sabay-sabay na napalingon sa taong nagsalita. Parang may dumaan na malamig na hangin dahil tumaas ang balahibo ko ng marinig ko ang lamig ng boses nito. Hindi ko siya napansin na kasama ni Gerald. 

Walang ni isa sa amin ni Pao ang nagsalita habang siniko naman ni Gerald ang katabi.

"What?" Tanong niya.

"Behave ka naman please. Tayo ung makikisuyo, eh."

"Bakit ba? Nagugutom na ako, eh. Ang tagal nilang mag-away. Hindi ka makasingit."

"You could have at least waited for them."

"You know how I wouldn't adjust my attitude to everyone even you. You are the one who urge me to come here. Hahanap nalang ako ng—"

"Wala ng bakante, Y/N." Putol ni Gerald sa iba pa niyang sasabihin.

"I don't know about you but I wouldn't mind eating outside basta may mauupuan."

Gerald sighed heavily before facing us. He gave us an apologetic look. "Would you guys mind if we seat here? Wala na kasing bakante na upuan, eh."

"No. We don't mind at all." Si Marie na ang sumagot.

"As long as someone keeps their mouth shut." Siniko ko si Pao when scoots closer to me para magkaroon ng space. We are seated in a round table kaya pwede pang upuan. I looked at him meaningfully.

"What?" Bulong niya sa akin. Umiling lang ako sa kaniya bilang tugon.

Magkatabi na umupo si Y/N at Gerald. Bumalik na rin si Marie sa kaniyang pwesto kanina. Nagsimula na silang kumain at nagkatingin lang kami ni Pao dahil ang tahimik na ng table namin. Ngunit pinutol ni Marie ang katahimikan.

"Late na naman kayo pinalabas ng prof niyo, Gerald?" Tanong ni Marie.

Gerald nodded at her taking a sip of his water. "Oo eh. Apparently someone argued—" He eyed Y/N, who is busy munching on her food, oblivious to her surroundings na siya pala tinutukoy ni Gerald, when Y/N did not mind him, he rolled his eyes. "...na mali ang report ng isang grupo kanina. She defended herself by giving factual evidences and research journals kaya sabi ng prof titignan muna ang validity ng reporters. Kaya nagalit ang reporters sa kaniya at nagtagal ang klase dahil doon." He shrugged.

Napafacepalm ako kay Marie. Ano na naman nakain nito? Hindi ba ito makagets?

"Sino ba yung someone na yun?" Marie rested her hand on her palms. 

"Ako. Bakit? May problema ka ba?" Y/N eyed her and Marie quickly scoots closer to Gerald. Napaigtad kaming dalawa ni Pao dahil akala namin hindi ito nakikinig sa usapan nila Gerald.

"Don't put the blame on me, Gerald. You could have got out of the room but you didn't, meaning you want to gossip. Sa akin mo pa sinisi na natagalan kayo na lumabas." Umiling si Y/N at uminom ng Royal niya.

"Ano ba nireport nila Gerald?" Tanong ni Marie ulit.

Tinuro ni Gerald si Y/N. "Ask her. Siya lang naman nakikinig kanina. Nakatulog ako kanina."

"Ask him. We are not close." Y/N said coldly while pointing her finger at Gerald and continue munching on her food.

Hindi makapaniwalang napatingin si Marie sa akin at bumulong. "See? That's why I don't want you to date her."

Napagtanto ko na kaya pala madaldal si Marie upang ipakita sa akin na ganito talaga ugali ni Y/N dahil ngayon ko palang nakasama ng ganito katagal.

Nagulat ako nang tila napalakas ata ang bulong niya dahil nabitawan ni Pao ang kubyertos niya at napatingin sa aming dalawa ni Marie. "Who dated who?!"

I gulped inaudibly and stared at Marie wide-eyed. Marie shoot me an apologetic look at sinampal ang noo niya. "So stupid. Sorry, Patring. I did not mean to say it out loud."

Hinawakan ni Pao ang balikat ko upang iharap ako sa kaniya. "Bakit ba kayo nagbubulungan at hindi niyo ako isama sa pag-uusap niyo? May alam talaga kayo na kayo wala akong alam? Bakit ayaw niyong sabihin sa akin?" Sunod-sunod na tanong niya.

"Malamang paano mo malalaman e hindi naman sinabi sa'yo ni Tricia na si Y/N kasama niya kagabi na lumabas!"

"Marie!" I shouted at her as my nerves is all over the place. I feel like my soul leaves my body and my cheeks heat up.

Kaya ayaw kong sabihin kay Marie dahil alam kong hindi nito matigil ang bibig niya! I subtly looked at Y/N but she seems to be unfazed by our commotion dahil patuloy pa rin itong kumakain tanging si Gerald lang ang napatigil sa sinabi ni Marie.

"W-What?" Hindi makapaniwalang tanong ni Gerald.

Hinawakan ni Pao ang sentido niya. "Teka. Hindi magsink-in sa isip ko. Naloloka ang inyong bakla!"

"Did I hear it right? Kaya ka nawala kagabi dahil you went out with her?" Tinuro ni Pao si Y/N habang nakatingin sa akin.

"I-I..." I tried to open my mouth but nothing came out.

"You went out with Tricia, Y/N?" Narinig kong tanong ni Gerald kay Y/N.

Tumikhim si Y/N kaya napalingon kaming lahat sa kaniya. Mukhang yari na siyang kumain. She rest her elbows on the table and her hands are clasped together.

My face fell when Y/N shooked her head. "That's absurd. Why would I go out with someone like her, Gerald?" Y/N looked at me, smirking. "She must be dreaming about me kaya nasabi niya 'yon. I know I am attractive and all, but I wouldn't go out with someone like her. An attention seeker."

Biglang tumayo si Pao sa kaniyang upuan at akmang hahawakan na niya ang damit ni Y/N. Agad namang tumayo si Gerald at Marie upang pigilan siya.

Gerald went between Pao and Y/N. He place his hand on Pao's shoulder, keeping him from getting near to Y/N while Marie held his arm.

Pao chuckled in disbelief. "Attention seeker? The nerve to say that to Tricia."

Y/N remained unfazed and collected. She looked up at him, hindi natatakot sa matalim na tingin sa kaniya ni Pao. "What are you? Guard niya?" Natawa si Y/N at napalingon sa akin. "Why not? Am I not right? Anak na siya ng VP but here she is—" Y/N stood up, putting her palms on the table, and leaned her face close to me as I feel my vision glisten with my tears threatening to drop. I hate how I feel small as she towered over me. "Here she is, the mighty Trish—Ay hindi pala, President of the Student Council and a side court reporter pa. Tell me why she wouldn't be an attention seeker when she has all the spotlight by her Mommy's shadows—" I heard multiple gasps around me when I pressed my palm against Y/N's cheek as my tears flows on my cheeks.

Napalingon sa kaliwa si Y/N at nakangisi pa ito.

"Bad girl. Hindi ako pinatuloy." Y/N chuckled and stood properly. "Siguro kaya ka naging Pres at sidecourt reporter dahil sa Mama mo at kaya may gana kang manampal, knowing you would instantly get your way out of this. A typical story of someone who would abuse their power."

"Trish—" Marie tried to console me but I quickly grabbed my bag and I pushed my way through the crowd. Hindi ko na napansin na nagkumpol-kumpol na pala sila. Binigyan naman nila ako ng daan upang makaalis ako.

"Trish! Wait!" Tawag sa akin nila Marie ngunit hindi ko sila pinansin at dire-diretso na naglakad palabas ng cafeteria habang tumutulo ang luha ko.