Deku AFO'nun Oğluşu Olsaydı?

Bölüm 1 - Özgünlüğün İlk Çıkışı~

Hm? Oh Merhaba?

-"Ahaha~ Sen şu 'özgünlüksüz' olan ezik değil misin?"

Hayır! Sadece... özünlüğüm daha çıkmadı

-"Ah, öyle mi? Çoktan senin yaşına ulaştım ama bir özgülüğüm var" dedi, çocuk elindeki çantayı telekanezi ile havaya kaldırarak

"Annecim sadece geç çıkacağını söylemişti..."

-"Oh, 'annecin' bir yalancı olmalı." 

İzuku bunu duyduğunda kalbi durmuş gibiydi.... Anecine bunu nasıl söylerdi!? Nasıl cesaret ederdi (Anne kuzusu Izuku huh?)

Çocuk konuşmaya devam ederken git gide yüzü karanlıktan görünmemeye başlamıştı.... ta ki kan kırmızısı gözleri belirene kadar

Çocuğun üstüne atlayıp boğazına yapıştı. Gözü dönmüş sayılırdı, amacı ona bir ders vermekti. Ama beklenmeyen oldu.... Izuku'nun elleri kırmızı şekilde parlamaya başladı ve....

.....

Izuku'nun Bakış Açısı

Huh.. Neler oldu öyle? En son çocuğun -dehşet dolu- yüzüne bakıyordum. Sonra her şey bulanıklaşmaya başladı... 

Yavaşça çocuğa doğru çevirdim yüzümü, bayılmış.... Ona emekliyormuş gibi yaklaştım. Özgünlüğüm çıkmış mıydı? Ama ateş nefesi değildi, telekanezide değildi..

Bekle bir dakika...  Telekanezi!

Sağ elimi suluğa yaklaştım ve gözlerimi kapayıp odaklanmaya başladım, annecim hep öyle yapardı.

Gözlerimi yavaşça açtım, evet! Uçuyordu! Sonunda özgünlüm çıkmış olmalı! Ama bir süre sonra fark ettim. Gücüm telekanezi değildi. Bu onun özgünlügüydü... Ben ise onu ondan çalmıştım..

Gözlerimden yaşlar akmaya başladı ve suluğu düşürdüm. Ayağa kalktım ve koşarak eve gittim. Annem teyzemlere -Bakugou'nun annesi- gitmişti, o yüzden sadece babam vardı. 

Hızla bacaklarına sarıldım, yüzümü pantolonuna gömdüm ağlarken. Bana döndü, kucağına alıp neler olduğunu sordu. 

Biraz kendimi sakinleştirerek olayları anlattım, sonuçta o benim babamdı. 

Anlattıktan sonra bir süre sessizlik oldu, o sürede ağlamam bitmişti. 

Babam sırıtmaya başladı birden! 

AFO: "Oh sevgili oğlum..... Seninle çok gurur duyuyorum.."

Gözlerim kocaman açılmıştı, onun kırmızı gözlerine bakıyordum....

O an anlamıştım,tıpkı onun gibiymişim meğersem..

...

2 Saat sonra annem eve geldi, babam normal davranmamı ve onun gibi telekanezi özgünlüğümün çıktığını söylemem konusunda beni tembihlemişti.

Annem eve girer girmez yanına koşup ona kocaman bir sarılma verdim! (Not:Sadece bacaklarına sıkıca sarıldı)

"Annecim! Annecim! Biliyor musun, özgünlüğüm çıktı! Senin gibi nesneleri uçurabiliyorum! All Might gibi bir kahraman olucam" bunları hızlıca, büyük bir heyecanla söylemiştim.

Annemin gözleri doldu ve diz üstüne çöküp ağlayarak bana sarıldı.(Muhtemelen özgünlüksüz olacağından korkuyordu)

"Izuku.. Bebeğim.. Seninle çok gurur duyuyorum!" dedi, aslında dediği onca şeyden sadece bunları çıkartabildim.

Babamsa bizi biraz uzaktan izliyordu... 

....

Koşarak Kaccan'ın yanına gittim, diğer arkadaşlarıyla konuşuyordu

"Kaccan! Kaccan!"

-"Tch, ne var Deku?"

"Özgünlüğüm çıktı!" ...Kaccan daha ilgili duruyordu ve yüzünde o geniş sırıtışı belirdi

-"Gerçekten mi!? Sonunda beraber en iyi kahramanlar olabileceğiz!"

Heyecanla başımı evet şeklinde salladım, sanırım hayatımdaki en mutlu günlerim olmalıydı bunlar... 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

371 Kelime

Sup Gays? Muhtemelen 1 Yıl Sonra YB Gelecek Kitabıma Hoş Geldiniz!

Yazım Hatalarım Varsa Yazabilirsiniz, Aklınızda Yazmamı İstediniz Bir Şeyler Varsa Yazabilirsiniz (Belki BONUS/EKSTRASahne Diye Koyarım, Ya da Kitaba Hikayeye Bağlı Olarak Eklerim) ve Elbette Aklınızda Sorular Varsa Yazabilirsiniz.

Bu günlük Benden Bu Kadar, İyi Günler Dilerim~