Medya: İzel Yurtseven
____________________________________
BÖLÜM BİR:
İnsanlar bazen nefes alıp verirken bile ölebiliyormuş
_____________________________________
Renklerle dolu bu dünyada çoğu insan neden karanlığa bağımlıdır?
Karanlık uyuşturucu mu yoksa alkol mü?
Nasıl bu kadar ürkütücüyken uzaklaşamıyorum?
Tanrım neden huzur veriyor?
Yine saat gecenin üçü, yine Karanlık, yine siyah, yine yanlız.
İçime son kez çektiğim sigara izmaritini küllüğe bastırıp zehirli dumanı gökyüzüne saldım. Balkonda oturmuş ailemden gizli yine sigara içiyordum.
Yirmi yaşında olmama rağmen hâlâ gizli içiyorum, evet.
Ben İzel bu çağda yaşayan milyonlarca Türk gencinin yaşadığı artık sıradanlaşmış o 'hayatı' yaşıyordum.
Üniversite okumak istediğim halde ailemden duyduğum o "kız çocuğu okuyup da ne yapacak sonunda yine çocuk bakacak oturacak evinde"denilen geleneksel sözleri duyduğum için içimde hiçbir yaşam enerjisi kalmamış bir şekilde koca adayı bekliyorum.
İletişimsizlik, korkaklık, umursamazlık, uyku düzeni bozukluğu , anksiyete, sinir krizleri ve daha niceleri...
Çok tanıdık öyle değil mi?
Yaşadığımız bu boktan hayatın 'olmazsa olmazları'
Katlanamıyorum.
Gözümden akan yaşı silmeden çene cizgime inmesini bekledim bir tane daha ve bir tane daha...
Ardından biri uyanır diye göz yaşlarımı silip oturduğum sandalyeden kalktim ve kalkmamla birlikte aşağıda çöpün yanında bir ses işittim. Bir kaç dakika bakındıktan sonra gördüğüm kediyle rahatlayıp içeri girdim ve sessiz adımlarla yatağıma ilerlemeye başladım.
Telefonumu elime alıp aslında ülkemizin halini özetlediğim ve herkesin bildiği bu yaşantıdan yine bir parça yazdım.
Uhh yine beğeniler...
Sanırım günüm başlıyor:)
Volte+yorum
