Parallels • 황승

Zawgyi

ေျပးလမ္းတစ္ခု။
ဝီစီသံႏွစ္ခ်က္ ဆက္တိုက္ၾကားၿပီးခ်ိန္မွာ ေျပးလမ္းစမွတ္ေပၚမွာ တင္က်န္ခ့ဲတာက ဖုန္မႈန္႔ေတြသာျဖစ္သည္။

ထြက္ခြာသြားၿပီးေသာ လူႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ သူ,မသာကိုယ္မ႐ွံုး အစြမ္းကုန္ေျပးေနၾကသည္။ headband ပါပါလ်က္ အေနာက္ဘက္သို႔ လြင့္ေနတ့ဲဆံပင္ေတြက ေလေတြတိုက္ေနတာေျကာင့္ မဟုတ္ဘဲ ေျပးေနတ့ဲအရိွန္ေၾကာင့္ ေလကိုတိုးမိေနျခင္းသာျဖစ္သည္။

၃ ႏွင့္ ၄ ။
Hwang Hyunjin နဲ႔ Kim Seungmin ။

တူညီသလိုႏွင့္ ကြဲျပားေနတ့ဲ လူႏွစ္ဦး။
အျမဲ နီးကပ္စြာ ရိွေနခဲ့ၾကေပမ့ဲ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ေဝးကြာေနသေယာင္။

တာတိုေျပးကလပ္ရဲ႕ ထိပ္တန္းကစားသမားႏွစ္ဦး။
မတိမ္းမယိမ္း record ေတြက ဘယ္သူပိုေတာ္ပါတယ္ ေျပာမရတ့ဲအထိေပါ့။

ေျပးလမ္းတစ္ခုတည္းမွာ တူညီတ့ဲပန္းတိုင္ဆီသို႔ ဦးတည္ေနတ့ဲလူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ပကတိပက္သက္မႈက ႏွစ္မ်ိဳးသာ ျဖစ္ႏိုင္သည္။

မိတ္ေဆြေတြ ဒါမွမဟုတ္ရင္ ရန္သူေတြ ။

ရန္သူရယ္လုိ႔ ေခါင္းစဥ္တပ္လို႔ ရပါရဲ႕လား မသိေပမ့ဲ
ေသခ်ာတာကေတာ့ မိတ္ေဆြေတြ မဟုတ္ေၾကာင္းပင္။

အႏိုင္လိုခ်င္စိတ္ျပင္းျပတ့ဲ လူႏွစ္ေယာက္ကို ၿပိဳင္ဘက္ေတြအျဖစ္ အစဥ္ခ်လိုက္တ့ဲအခါ ၿပိဳင္ပြဲက ျပင္းထန္သြားတာ။ ဒီလိုမ်ိဳးပါပဲ။

ေလးဆြဲေသာ ဝီစီသံကို ၾကားရခ်ိန္မွာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကေတာ့ ပန္းဝင္သြားခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။

Hyunjin မ်က္ႏွာက အျပံဳးေတြသည္ ေျပးလမ္းေပၚသို႔ စိတ္ပ်က္ေမာဟိုက္စြာ လွဲခ်လိုက္တ့ဲ Seungmin ရဲ႕ မ်က္ႏွာအမူအရာႏွင့္ တျခားစီျဖစ္သည္။

ေအာင္နိုင္ျခင္းဆိုတာကို လက္ကိုင္ရင္း Seungmin ဘက္သို႔ မ်ကိခံုးတစ္ခ်က္ပင့္ကာ Hyunjin ျပံဳးလိုက္သည္။ တစ္ဖက္ေကာင္ေလးကေတာ့ မခံမရပ္ႏိုင္စြာပဲ ေျပးလမ္းၾကမ္းျပင္ကို လက္သီးအေျချဖင့္ ေဆာင့္ခ်မိသည္။

သူ႔ရဲ႕႐ွံုးနိမ့္မႈကို လက္မခံႏိုင္တာ မဟုတ္ဘဲ
Hyunjin ရဲ႕ အႏိုင္ယူမႈကို ခံျပင္းလြန္းတာျဖစ္သည္။