KAÇIŞ

NELER OLUYOR.

"tamam asenim sen burda bekle beni hemen geri döneceğim"

annesi asen'in yanağına minik bir buse kondurdu ve kapıyı kilitledi.sonrasında bağışmalar ve bir el silah sesi duyudu,minik asen odada çığlık çığlığa bağırırken bir el daha silah sesi duyuldu,sonrasında tüm evi sarsan annesinin çığlığı ve derin bir sessizlik.

o zamandan bu zamana her zaman sessizlik oldu ama asen'in kalbi her an çığlık çığlığaydı.babasını annesini öldurdükten sonra yeni biriyle evlenmişti ve olaya kaza süsü verilmişti ve üvey annesi asene katlanamadığını söylüyordu süreki.ve en sonunda üvey annesi babasını terk etmişti.babası bunun asen yüzünden olduğunu düşünüp onu akrabalarından biri olan ve ondan tam 15 yaş büyük olan biriyle evlendirmeye çalışıyordu.

soğuk zeminin üzerinde belimin ağrısıyla uyandım ve kalkıp kapının kitidini açtım babam eve yine sarhoş gelmişti  ve ben bu durumdan oldukça korktuğum için odama çekilmiştim şimdi büyük ihtimalle sızmıştır okula gitmeden ona kahvaltı hazırlamazsam çok kızardı bu yüzden hemen mutfağa gidip bir ekmek arası hazırladım. okul forumam yoktu bu yüzden üstüme geçirdiğim bol tişort ve eski eşofmanla okula doğru yürümeye başlanıştım,sınıfa girdim ve en arka sıraya geçtim babam beni okuldan alacağını söyleyip  duruyordu ama benim notlarım gayet iyiydi ve okumak istiyordum ama bu durumda okumam pek mümkün değildi okul bitti hemen eve gitmedim bir parka oturdum ve öylece durdum çok geç kalmamalıydım kalkıp eve doğru yavaş yavaş yürümeye başladım evin önünde iki tane errkek ayakkabısı vardı ama babamın ne bi arkadaşı ne de ziyarete gelen bir akrabası vardı.ve eve girdim iki tane benden yaşça büyük adam oturuyordu birisi tahminen 32-33 yaşındaydı iğeri ise babamla yaşıt görünüyodu o yaşı nüyük olan adam konuşmaya başladı ve ağzından en son duymak istediğim kelime çıktı "gelinimizde pek güzel"ve yanındaki diğer adaamda bana bakarak sırıttı.

"baba gerçekten ben daha reşit bile değilim olmaz"yalvarışlarım sonuç bulmuyordu göz yaşlarım yanaklarımdan akarken yine yalvarıyordum ve babam bağırmaya başladı

"reşit olmana şurda bi yıl kalmış ve bundan sonra okula gitmek yok misafirlerimiz bi haftaya istemeye gelicekler"

yere çökmüş ağlıyordum ama nefes alamıyordum son sözlerini söyledikten sonra odadan çıktı sabah olmuştune kadar ağladım bilmiyorum ama bildiğim tek şey vardı bu sefer o kadar kolay pes etmeyecektim.