Amacsiz adimlarla sokaklari geciyordu serenad neye nereye gittiğini kendine bile itiraf etmekten korkarak...ne kadar saat kac yüz adım yürüdü bilmiyordu..oradaydi yine gelmekten en çok korktuğu yere getirmisti yine onu yüreği..aslinda korkusu gelmek degil bulamamakti saltanati..ama korktuğu gibi olmadi.. Adam denize karşı oturmuş müzik dinliyordu...arkasinda usulca sokuldu serenad. Merhaba dedi..duymaktan korktuğu ses hemen ardindaydi adamin... Merhaba.. Oturmazmisin dedi... Oturdu kadin... Ben tutuldum sana dedi... Gunahinla sevabinla yasamak istiyorum seni. Sen benim en masum yaramazligimsin...aklimda sadece sen varsin... Yapma bunu bize... Dedi.. Saltanatin bakislari denize sabit tepkisizce dinliyordu...serenad tüm guvencinlerini salmisti gökyüzüne doğru... birden dogruldu adam...sen bana ne yaptiginin farkindamisin? Dedi..ben günlerdir ne gecemi ne gunduzumu biliyorum...geçtiğim her sokakta seni buluyorum geceler sabah olmak bilmiyor..bana bunu yapmaya hakkin yok..hayatimi alt üst ettin..sanki gercek degil bir ruyasin..diye ekledi..serenad şaşırmıştı..biryandan mutlu ederken bu sözler onu saltanatin yüzüne vuran keder içini acitiyordu..son bir gayretle tekrar girdi söze...sevgiden zarar gelmez dedi..korkma beni sevmekten diyecekti ki.. Saltanat sözünü keserek...yapma dedi..yapma beni ucuruma itiyorsun..surukluyorsun beni ateslere.. Bana bunu yapma yalvaririm sana dedi...serenad gözlerindeki yaşları tutma çabasına son verdi ve yaşlar gozlerinden süzülmeye başladı...adamin yüreğide serenad kadar firtinaliydi ama elinden baska türlüsü gelmezdi...ona göre birsey degildi bu.. Onun bu güne kadar öğrendiği tüm geleneklere aykırı bir durumdu...düşündü uzun uzun sessiz sessiz denize baktilar birlikte...serenad arada bir farkli bir yaklasimla olaya yaklaşıyor ama her defasinda adamin kirgin ama bir o kadarda güçlü tepkileri ile karsilasiyordu...ama vazgecmeyecekti biliyordu bir daha boyle kisa zamanda bu kadar derinlere surukleyecek biri cikmayacakti karsisina...bir daha boyle bir tesaduf asla calmayacakti kapisini...adamin sarf ettigi her olumsuzluk cumlesi serenadi bir durak daha yaklastiriyordu aslinda kalbine...yine bir günün güneşi vedaya hazirlaniyordu..en istenmeyen zaman kapiyi caliyordu...saltanat ayağa kalkti işe gitmem gerek diyerek hizla gitmesi gereken yöne doğru yöneldi ardindan serenad da enkazdan kalan parcalarini toparlayip kırgın kalbini de koluna takarak yola çıktı..ertesi günün cumlelerini kafasinda kurgulamaya coktan baslamisti bile...
