De Uitverkorenen : Het Verleden.

Hoofdstuk 1

“Althea ben je nu weer dat boek aan het lezen?”
“Het is een goed boek , mama.”
“Er zijn zoveel goede boeken , waarom lees je niet eens een ander boek? Je kent het al van voor naar achter en terug.”

Ik schudde met mijn hoofd. Mijn moeder leest graag romans , ik ben meer voor fantasie of thriller. Ze snapt niet waarom ik die dingen interessant vind. Ik snap niet wat ze zo interessant vind aan al die melige Romans.

“ Je moet nu echt vertrekken naar school lieverd, heb je alles?”
“ ja,mam. tot straks.”
Ik nam mijn rugzak en vertrok. 

“ Ze moeten echt grotere lockers voorzien.” zei ik mompelend terwijl ik mijn handboek in mijn locker propte.
“ Dag dikkop.”
Ik keek van achter mijn locker op.
“Moest ik je niet kennen Arthur had ik je allang een klap rond je oren gegeven.”
“Oei , met het verkeerde been uit bed gestapt?”
Ik gaf hem een duw en richtte me erna weer op mijn locker.
“Ligt het nu echt aan mij of zijn die dingen gewoon te klein?”
“ Dat ligt inderdaad aan jou Ali , wat voor rommel heb je er nu weer allemaal in liggen?”
“Geen idee. Ik ruim het wel op na de les.”
Ik smeet mijn locker dicht en stapte richting het geschiedenislokaal.
Ondanks het feit dat ik hield van geschiedenis zat ik toch altijd van achter bij het raam.
Ik liep het klaslokaal binnen toen ik iemand op mijn plek zag zitten. Op het moment dat ik binnen liep keken we elkaar aan.
Het was een jongen met zwart haar en blauwe ogen. Hij droeg een leren jack en een gewone jeans. Hij was het type waar elk meisje als een blok voor viel.
Ik liep naar het tafeltje voor hem en zette me met een diepe zucht neer.
“Goedemorgen klas. Vandaag gaan we het hebben over de Griekse oudheid."
Mevrouw Maxon was een jonge leerkracht die geschiedenis op een fijne leerrijke manier overdroeg. Terwijl ze met haar armen gebaarde en vertelde dwaalde mijn blik af naar het raam. 
Aan de bankjes stond een man , hij keek me recht aan. 
Ik schrok , maar toen ik weer keek was de man weg.
"Althea kan je mij eens de 12 Olympiërs noemen?"
Ik verschoot en keek mevrouw Maxon aan.
"Is alles oké Althea? je ziet eruit alsof je een lijk gezien hebt."
"Ik ben in orde mevrouw. De 12 Olympiërs zijn : Zeus , Poseidon , Hera , Athena , Demeter , Aphrodite , Hephaistos , Ares , Apollo , Artemis en Hermes. Hades is er ook , maar die behoort tot de onderwereld. Hij behoort wel tot de 3 oppergoden."
" Goed , zoals jullie gehoord hebben zijn dat de 12 en dan nog de 3 goden van de onderwereld dat jullie moeten kennen. elke les bespreken we een andere God. We beginnen met Zeus , de oppergod."
Ik keek weer naar buiten en zag een pet op de bank liggen. Wie was dat ? En waarom keek hij?
"Goed klas , het einde van de les is er bijna. Ik zou jullie graag willen voorstellen aan onze uitwisselingsstudent. Luke , hij komt van Groot-Brittannië en zal dit schooljaar hier les volgen."
Ik keek achterom en zag Luke zijn hand de lucht in steken. Zijn blauwe ogen stonden ongeïnteresseerd precies of het kon hem allemaal niet veel schelen. Onze blikken kruisten elkaar en ik kreeg een koude rilling over mijn rug.

De bel ging , ik propte mijn boek in mijn tas en liep het lokaal uit rechtstreeks naar het bankje waar de pet lag. 
Ik raapte hem op en bekeek hem. Het was een gewone zwarte pet zonder logo , zonder naam. 
Ik nam de pet mee naar mijn locker en deed hem open. 
Ik gooide oude boeken en notities weg waardoor ik al veel meer ruimte had.
Ik nam nog een hoopje notities toen er plots een steen van tussen uit viel.
Het was een maansteen in de vorm van een halve maan. Ik raapte hem op , maar vanaf dat mijn huid de steen nog maar licht aanraakte had ik het gevoel te worden weggezogen.

Plots stond ik in een bos , een boog in mijn linkerhand , de koker met pijlen op mijn rug.
Het voelde rustgevend , vertrouwd.
Er fluisterde een vrouwenstem zacht. Ik kon het eerst niet horen maar het werd alsmaar duidelijker.
"Vind de waarheid over je verleden. Over wie je echt bent."
Ik draaide me om , maar ik zag niemand. 

Plots werd ik wakker , ik lag op de grond.
Mevrouw Maxon stond over me heen gebogen en keek me bezorgd aan. "Althea ben je oké ? Je bent flauwgevallen. Heb je , je ergens bezeerd?"
Ik schudde mijn hoofd " ik ben oké. Alleen wat hoofdpijn."
Met het rechtstaan merkte ik dat de steen om mijn hals lag aan een kettinkje.