Lumuhod ako sa harapan niya, nag mamaka-awang baka mag bago pa ang desisyon niya.
"H'wag naman ganito, Cyrez" pag mamaka-awa ko sa kaniya.
"It was never been you, Grace" malamig niyang naka tingin sa mga mata ko at sinabi ang mga salitang iyon.
"Kung hindi naman pala ako, paano yung mga panahong magkasama tayo? Mga panahong sinasabi mong mahal mo ako?" Nalilito kong tanong sa kaniya.
Hindi naman ako nagkakamali, tuwing sinasabi niya ang tatlong salita na 'yon at kitang kita ko sa mga mata niya na totoo ito, pero bakit kailangan niya pang magsinungaling para iwan ko lang siya.
"We both know, I like her" isahan nitong sagot sa mga tanong ko.
"Sabihin mo lang na kailangan muna natin ng oras at panahon" umiiyak kong sabi sa kaniya.
Hindi niya naman kailangang humanap pa ng ibang rason.
"Let me go already, Grace" Saad nito.
Tumingin ako sa mga mata niya ng sabihin niya ang mga salitang iyon, kitang kita ko sa mga mata niya na nagmamaka-awang pakawalan ko siya.
Nasasakal na ba siya? Kasi kung gano'n bakit pina abot niya pa ng tatlong taon.
Tumayo ako at tinignan siya sa mata. Eyes can't lie.
"3 years, tanginang 3 years yan!" Sigaw ko habang tumitingin pa rin sa mata niyang naluluha.
Naluluha ba siya dahil sa nakikita niya akong ganito o naluluha siya kasi gustong gusto na niya akong mawala.
Parang kanina lang ang lamig ng mga titig niya.
"Sa tatlong taon na 'yon Cyrez sasayangin mo lang ng ganito? Ikaw!, Ikaw ang naunang makipag kaibigan, Ikaw ang naunang lumandi, Ikaw ang naunang manligaw!" Sigaw ko sa kaniya.
Nakatitig lang kaming dalawa, habang iyak ako nang iyak.
"Tapos ngayon Ikaw ang naunang makipag hiwalay!? Ang kapal ng potanginang mukha mo!" Sigaw ko sa kaniya.
Hindi ko alam kung paano napalitan ng galit ang kaninang pagmamaka-awa ko sa kaniya na h'wag akong iwan.
"You know what? Sinayang ko lang ang tatlong taon ko sa'yo" natatawang saad ko.
Kung alam ko lang na ganito pala ang katapusan ng aming kwento, sana pinigilan ko nalang itong simulan.
"You don't fucking deserve me, mag sama kayo ng anak ni daddy sa labas!, motherfuckers!" Sigaw ko at umalis.
Sumakay na ako sa sasakyan at pinaharurut ito.
Dinala ko ang sarili ko sa private island namin na kung saan ako at ang daddy ko lang ang nakaka alam.
"Sa tingin niyo hahayaan ko kayong maging masaya!?" Sigaw ko sa kawalan.
"Sa tingin niyo magiging masaya kayo habang pinaparamdam sa akin ng mundo ang sakit at pighating ito!?" Sigaw ko.
"Hindi!, Potangina Hindi!" Umiiyak kong sigaw.
Napa upo ako sa buhangin habang dinadama ang lamig sa islang ito.
"I don't deserve this kind of pain" Saad ko sa sarili ko.
Kung nagpapatawad ang diyos, pwes ako hindi.
_____________________
(＾3＾♪
YOU ARE READING
Pain Beneath Us. (High School Series 2)
RomanceA never ending fight. An almost a perfect love story. "We almost had it all" I said between our silences I never thought that we would get to the point where we both settled to end the things we've promised to keep on doing until the end of the wor...
