ေဆးရံု ကုတင္တစ္ခုေပၚတြင္ ျငိမ္သက္ေနေသာကိုယ္တခု
ေဘးနားတြင္လည္း စိတ္ပူေပးေနသူ အရိပ္ကေလးလည္းရိွေနရဲ့
"ဘာလို့ ျမန္ျမန္ သတိမရေသးတာလဲ "
ေရရြတ္ လိုက္ေသာအသံေသးေလး
"ေဟ့လူ ဘာလို့ ဒီေလာက္ေတာင္ဒဏ္ရာေတြမ်ားေနရတာလဲ
မေကာင္းတဲ့ လူျကီးလား…
မေကာင္းတဲ့ လူလို့ေျပာရေအာင္ လည္းခင္ဗ်ားက ေသာက္ရမ္းေခ်ာလြန္းတယ္ ဟြန့္ မနာလိုလိုက္တာ… "
အိပ္ေပ်ာ္ေနသူရဲ မ်က္နွာအားျကည့္ပိးေရရြတ္ေနသူပါေလ
ခနျကာ လူပ္ရွားလာေသာ မ်က္ဝန္းအိမ္မ်ား ဒါကိုျမင္လိုက္သူေလး အဖို့ လူပ္လူပ္ရွားရွားဖစ္လာကာ ဆရာဝန္ကိုေျပးေခၚေလသည္
"ဘာမွ မဖစ္ေတာ့ပါဖူး ေခါင္းကိုနည္းနည္းထိထားတာမို့
ေခါင္းမူးတာေတြ ေတာ့ရိွမွာပါ"
"…"
"ဟုတ္ကဲ့!"
ဆရာဝန္ေျပာတာကို ဘာမွျပန္မေျဖဘဲေျကာင္ျကည့္ေနသူအား ဝင္ေျဖေပးလိုက္သူဟိုေလး
"ဒါနဲ့ ဒီကလူနာဘာေတာ္တာလဲ"
"အား ဘာမွမ~"
"ဘယ္သူေတြလဲ ေနာက္ပိး က်ေနာ္ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ"
"!!!!!"
စကားဆံုးခင္ ဝင္ျဖတ္ေျပာလိုက္သူစကားေျကာင့္ လန့္ဖ်တ္သြားသူေလး…
ထို့ေနာက္ ဆရာဝန္မွ ေသခ်ာျပန္စစ္ျကည့္လိုက္ေတာ့
ခနတာ အတိတ္ေမ့ျခင္းတဲ့ ဒုခ ပါလား ေဂ်ာင္ဟိုေဆာ့ရယ္
"ဝင္ခဲ့ေလ ဒါက်ေနာ္အိမ္ပဲ"
ေနာက္မွ ရပ္ေနသူအား ေခၚလိုက္ေသာသူေလး မတတ္နိုင္ေလ ရဲစခန္းသြားပိး လူေပ်ာက္စံုစမ္းလိုက္ေတာင္ေနာက္ဆံုးသူအိမ္ကို ေရာက္လာတာပဲ အေျကာင္းရင္းကေတာ့ရဲစခန္းက မေက်ြးနိုင္ဖူးလို့တဲ့ ငါစိတ္ရိွလက္ရိွ ဆဲလိုက္ရင္ ငါကေရာ
ေကြ်းနိုင္တယ္ ထင္ေနသလားမသိဖူး
ေခၚထားတာပဲ ေကာင္းပါတယ္ေလ အနည္းဆံုးေတာ့ အိမ္လုပ္ေတြ ကူလုပ္ခိုင္းရတာေပါ့ ပိးေတာ့အေဖာ္လည္းရ ကုသိုလ္
လည္းရ ေတာ္ေတာ္လည္း စိတ္သေဘာထားေကာင္းသူငါေလး ဟိ~
YOU ARE READING
If i love someone
Short Storyကိုယ္ မင္းကို ခ်စ္တယ္ ကေလး #tae ခ်စ္လို့ ဒီလို က်ေနာ္ကို သံကြင္းေတြနဲ့ ပိတ္ေလွာင္ထား တာလား #hope ကိုယ် မင်းကို ချစ်တယ် ကလေး #tae ချစ်လို့ ဒီလို ကျနော်ကို သံကွင်းတွေနဲ့ ပိတ်လှောင်ထား တာလ...
