YN'in bakış açısından
Ailem beni 10 yaşımdan beri sokağa bırakmışlardı. Tam bir hafta öncesinde de 18 yaşıma geldiği için yetimhaneden ayrılmıştım. Bir haftadır eşyalarımın olduğu minicik valizimle belediye parklarında kalıyor ve iş arıyordum. Yine bir akşamüstü duvarın kenarına çökmüş ağlıyorken (medyadaki gibi düşünebilirsiniz) önümde birinin olduğu hissiyatıyla kafamı kaldırdım. Pembe saçlı pamuk şekere benzeyen bi çocuk bana bakıp neden burda olduğumu ve ailemin beni merak edebileceğini ve hemen evime gitmem gerektiğini söylüyordu. Karanlıktan saç rengi hariç hiçbir yerini seçemediğim gence kısaca ailemin ve evimin olmadığını söyleyince benden daha çok üzüldüğünü belli eden bakışlarla iki üç adım ilerisindeki sarışın gence seslenmişti. Bana hemen geleceğini söyleyip tahminlerimce beş dakika sarışın gençle ve telefonda konuştuktan sonra yanıma gelmiş ve valizimi alıp diğer elini de bana uzatmıştı. Ben ona neler olduğunu anlamaz bakışlar atarken sarışın genç de gelmişti yanımıza.
"Jaemin böyle şeylerde çok hassastır. Senin de bizimle yurtta kalmanı istiyor. Menajeri ikna etti bile."
Jaemin demesi ile şaşkınlıkla ikisine bakmıştım. Yetimhanenin televizyonunda her gün dinlediğim grubun üyesi olan Jaemin'in şu an beni kurtardığına inanamıyordum. Hızlıca ayağa kalkıp kıyafetimi silkeledim. Eğer gerçekten yurtlarına gideceksek bıasım olan Renjun'i de görecektim. Heyecanlı ama mahcup bir şekilde Jaemin ve Jeno'nun arkasında yürüyordum.
On dakikalık bi yürüyüşün ardından yurda gelince tüm Dream üyeleri beni sevgiyle karşılamıştı. Hepsiyle tanıştıktan sonra bana kendi kıyafetlerinden verip duş alırken şampuanlarını kullanmama izin bile vermişlerdi. nerede uyuyacağımı belirlemek için kura çekmiştim ve şansa Renjun'in odası gelmişti.
Yaklaşık 6 aydır Dream yurdunda kalıyordum ve bu sürede Renjun ile çok yakın olmuştuk. Yangyang ve Lucas da sürekli yurda uğruyorlardı ve sürekli onlarla uno oynayıp kaybedene ceza veriyorduk. Başta küçük şeyler yaptırtsak da şimdi birbirimize uyuyan üyelerden birini buzlu küvete at tarzı şeyler yaptırıyorduk. Yine Lucas'ın geldiği bir gün Chenle da bize katılınca Lucas, Renjun,Chenle ve ben 101 oynamaya karar vermiştik. Renjun eşli oursa Chenle ile eş olmak zorunda kalacağı ve Chenle da hep kaybettiği için eşli oynamak istemememişti ve biraz kavgadan sonra oynamaya başlamıştık. 4 el oyanayacktık ve en az kazanan kişi ceza alacaktı. 4. el de bittiğinde Chenle ve ben hiç kazanamamıştık. Adil olsun diye taş kağıt makas yapmıştık ve kaybeden ben olmuştum. Cezamı verecek Renjun sırıtmış ve "Kapıdan içeri gelen ilk kişinin kucağına otur ve on saniye sayıp kaç" demişti. İtirazıma ve değiştirmesi için yalvarmama rağmen değiştirmemişti ve beklemeye başlamıştık.
Aradan on dakika geçtikten sonra Lucas ve Chenle'yu menajer çağırmıştı. Onlar gittikten sonra biz beklemeye devam etmiştik tabii. Ayrılmalarından beş dakika sonra da içeriye Yangyang girmişti. bize mal mal bakıp yatağına oturmuştu. Telefonunu eline almasına izin vermeden hızlıca kalkıp kucağına oturdum ve yavaşça ona kadar saydım. Kızmasını bekliyorken o belimden tutmuştu bile beni.
"Beni bu kadar çok istediğini bilmiyordum."
Kızarır ve ellerini çekmeye çalışırken cevapladım:
"B-ben se-seni deği Renjun'i i-istiyorum bi-bir kere."
Tam o sırada kaçmış ve kapıya yönelmiştim. tam kaçacakken Renjun beni arkamdan tutmuş ve kapıyı kilitlemişti. ben ona bakarken kendisi yüzündeki nasıl fark etmediğimi anlamadığım maskesini çıkarmıştı.
"Y-Yangyang??!!!"
O sırada Yangyang'a bakarken o da yüzündeki maskeyi çıkartmıştı. Nasıl yani ben az önce Yangyang yerine Renjun'in mi kucağına oturmuştum?? Şaşkınca ikisine bakıyorken nasıl olduğunu anlamadan üçlü yapmıştık. o
Olayın üstünden 2 ay geçmişti, Yangyang kendini u7uşturucuya vermiş ve en sonunda dayanamayıp kendini qsmıştı. Buna dayanamayan Renjun depresyona girmişti. Renjun'in bu haline dayanamayıp ona intih/r teklifi sunmuştum ve o da kabul etmişti. gece olunca tam 12.12'de çatıya çıkmış ve birbirimize seni seviyorum diyip el ele tutyşarak atlamıştık çatıdan.
-son-
