HALLETMEK

76 5 0
                                    

Adım Lara.

Lara Şengüven. 18 yaşında tek çocuğum. Aslında ben ailenin tek üvey çocuğuyum. Benimle birlikte 3 çocuk daha var. Benden 3 yaş büyük olan kızın adı Sude, benden iki yaş büyük olan çocugun adı Barış ve benimle yaşıt olan Ali. Ali'yle aynı okulda aynı sınıftaydık... Öz ailemden ayrılalı 14 yıl oluyor. Daha doğrusu ben bu aileye geleli 14 yıl oluyor. Buradan önceki hayatımı hiç hatırlamıyorum. Bana söylenene göre annem ben iki yaşındayken kanserden ölmüş, babam ise geçirdiği depresyon sonucunda intiharla hayatına son vermiş. onları her ne kadar görmesem de her gün biraz daha özlüyorum. Aslında beni alan ailenin durumu gayet iyiydi fakat Onur babamın çalıştı yerde sorun çıkınca durumumuz kötüleşti. hoş ben asla ailemin neler yaptığını bilmezdim. Sude nişanlıydı, Barış okulu bırakmıştı ve Ali'de Allah'a emanetti.üvey kardeşlerim benden hoşlanmazlardı sürekli aramızda bir kavga vardır.

Birinin bana seslenmesiyle kafamı kaldırdım. Sevgi annem bana bakıyordu. anlamsızca ona bakınca gülümseyerek"Laracım lütfen yemeğinle oynama. onlar yemen için yapıldı" dedi. Gözlerimi yemeğime indirip "özür dilerim" dedim. Masadakilere tekrardan bakınca üç kardeş arasında bir bakışma geçti. ben masadaki sessizliğin üçü tarafından bozulmasını beklerken kapı çaldı. Ama buna çalmak denmezdi resmen kapıyı kırıyorlardı. Ali bana bakıp "kalk kapıyı aç" dedi. Ona gözlerimi devirirken masadan kalkıp kapıya doğru ilerledim. Ne vardı yani bu kadar kaba olmasaydı. Kapıyı açınca karşımda bizim yaşlarda gibi görünen bir çocuk arkasında ise üç tane izbandut gibi adamlar vardı. Kaşlarımı kaldırdım ve açık olan ağzımı kapatıp"evet?" dedim. Karşımdaki çocuk bana öyle bir bakıyordu ki açıkçası tırsmıştım.Çocuğa biraz daha dikkatli baktım. Zayıf gibi dursada gayet kaslı dinç bir çocuktu. Çocuk bana doğru bir adım atarken annem içeriden "Lara kim geldi?" diye seslendi. ben anneme cevap veremeden çocuk beni kaba bir şekilde yitip içeriye geçti. önümde o çocuk arkasında ben ve benim arkamda o adamlar. " Lara kim gel-" annem o çocuğu görünce direk Onur babama baktı. onur babamda anneme bakarken ayaklanmışlardı. Üç kardeşte ayaklanırken o çocuk salonun bir köşesine geçmiş hepimizi tek tek göz hapsinde tutuyordu. Bir an göz göze gelince korkumdan bir adım geriye çekildim. Annem "çocuklar hepiniz odanıza geçin biz misafirlerimizle konuşacağız. Haydi." Ali Barış Sude kendi odalarına geçerken ben de kendi odama geçmiştim. Evet. O üçü bir odada ben bir odadakalıyordum. Sebebi ise hiç birinin benimle kalmak istememesi. benim odam salonla karşı karşıyaydı ve yatağıma oturduğumda salondaki üçlü koltukla tekli koltuğu görebiliyordum.kapıyı açık bırakıp yatağa doğru ilerledim. Cebimden telefonumu çıkartıp yatağın üzerine koydum. Masama ilerleyip hiç bir zaman yeri belli olmayan kulaklığımı elime aldım. Yatağa tekrar oturup önce bir şarkı açtım. Ah. Şarkı benim hayatımdı. Telefondan Facebook'a girip neler olduğuna baktım. Facebookta konuşacak kimse olmadığı için çok çabuk sıkılıp onu bıraktım. Gözüm içeriye kayınca yine o çocukla göz göze geldim. Hızla gözlerimi kaçırıp odanın içinde amaçsızca gezdirdim. Masanın üstünde geçen hafta aldığım kitabı görünce onu elime aldım. Kulaklığı kulağımdan çıkarıp yatağın üstüne rastgele bir yere koydum.

Kitabın ilk sayfaları o kadar sıkıcıydı ki pes edip onuda kapattım. bakışlarımı tekrar içeriye çevirdim ve bingo. yine o çocukla göz gözeiz. bu sefer o bakışlarını benden çekip çaprazındaki bir noktaya sabitledi. Kısık sesle konuştukları için ne dediklerini duymuyordum. Çocuğun yüzü kasılırken ciddi anlamda ne konuştuklarını merak ettim. İçeriye geçip geçmeme konusunda kararsızken bir anda ayağa kalktım. Ama benimle birlikte onlarda kalktı ve ben ne olduğunu anlayamadan iki adam yan odaya diğeride benim odaya gelmeye başladı. adamın o kadar sert yüzü vardı ki sırf bunun için bile arkama bakmadan koşarak kaçardım. Yan odadan tiz bir çığlık kopunca o çocugun benim odama geldiğini gördüm. "sen yana geç ben bunu hallederim" dedi. Sen neyi halledecen yaa. Adam benim odamdan çıkarken o çocuk yüzünde pis bir gülüşle bana doğru gelmeye başladı.

AKSİLİKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin