🎶daniel lavoie/Je voudrais voir New-York
.
herkes yorgan altına sinip günün yorgunluğuna uyku ile karşılık verirken ben annemin kanının üzerinde kaldığı gelinliğini giyiyorum. ne acı bana kalan son şeyinin kan olması.. ama ömrümde öğrendiğim en önemli şey insanın kendine acımaması.
ama işte nefsim gereği hakim olamıyordum gönlümün sızlamasına,annemin kanı kokmasına.. tenim diğer genç kızlar gibi çeşit çeşit parfüm kokmalı,vanilya ve limon kokmalıydı. ama tenim kan kokup kan kusuyordu adeta. yaralı ruhum tenime özenmiş olmalı ki o da kan ağlıyor,kan kokuyordu.
babam ayrılığın getirdiği kıskançlık ile annemi gelinlikler içindeyken,yeni bir hayat'a adım adım yürürken onun hem soluklarını hem de attığı adımlarını kesti. geriye annemin kanlı gelinliği ve attığı adımların izi kaldı.
o gün tüm yıldızlarımı sallandırdım gözlerimden. daha da yıldızlı bir gece görmedim. ilk küstüler sandım sonra anladım ki onlarda annem gibi terk etmişler beni. gitti yıldızlar hayatımdan akan kanlarım temizlenemedi.
kim bilir neredeler şimdi? benden sonra kimi parlattılar?
hislerimi anlatabilmek amacıyla yazdım,
dursun burada:)🦋
iyi bakın kendinize🥀
