Zifiri Karanlık

1. BÖLÜM SİYAH

Sabah yine lanet alarm ile uyandım. Evet biz yaz tatilinin son ayını yaşıyoruz ve ben şu laney kuts yüzünden sabahın köründe ayaktayım.

Alarmı kapattıktan sonra kendimi banyoya atıyorum. Kısa bir duşun ardından dolabimin karşısına geçip siyah şort ve siyah t-shirt alip giyiniyorum. Giyindikten sonra sarı kahverengi saçlarımı tarayip eyeliner ve parlatıcı sürüp odamdan çıkıyorum. Babamın ve kardeşimin evde olmadığını bildigimden hemen kendimi sokaga atıp şu müzik kursuna doğru yürüyorum. Benim adim Su biliyorum bana göre fazla masum ama takmıyorum. Şu kursun önüne gelice hemen içeri giriyorum aslında kurs tamamen sevgili BABACIĞIMIN fikriydi yok ' insanlarla konuşmalıymışım' yok ' hiç arkadaşım yokmuş' sanane arkadaşım. Zaten insanlarıda anlamıyorum sana en cok zarar vericek kisiler insanlarken sen etrafını gereksiz insanlarla gereksiz acılarla dolduruyorsun. Saçma hemde fazlasıyla. Kurs iki saat sürüyor. Ve gayet normaldi.

Kurstan çıkınca kendimi sahil yoluna atiyorum. Birden telefonumun sesiyle irkiliyorum. Ekrandaki ismi görünce icim ister istemez huzursuzlukla doluyor. Babam hadi ama bu adam beni aramazki bugün biseyde yapmadım.

'' efendim''

'' Kızım şirkete gelebilirmisin?''

Ne gelebilmisin mi? Ciddi mi bu adam.

'' işim var gelemem, gelmem''

'' Hemen ge!!!!''

İşte sahalarda görmek yada duymak istediğimiz laflar ne o öyle rica etmeler kendini goster biraz sevgili BABACIĞIM..

"Ne istiyorsan burda söyle"

"SANA GEL DEDİM"

" Sen ciddisin"diyip basiyorum kahkahayı ne aşırı komik.

"EVET" diyip suratima kapatiyo ben Su onun sözünü bu yaşıma kadar hic dinlemedim ve dinlemeyede niyetim yok.

Telefon kapaninca sahilin karşısındaki tekel bayiine gidiyorum ve bir bira alıyorum. Kayalıklara oturup denizin o muhteşem manzarasını izliyorum. Izmiri sırf denizi için seviyorum. Kayalıklara iyice yerleşince birami acip aşık olduğum manzaranın karşısında içiyorum.