His playgirl bestfriend

31. the Finale

After a long preparation to our wedding and now this is it, im going to marry the girl of my life.
I feel so damn nervous, maybe its a natural for someone like me that excited.

Its another step to new beginning of my life.

"Pare sabay na ko kay Prancco"

Drew told me, his my best man.
Tinapik niya ang balikat ko at saka umalis, my mom calls me and she told me that I have to arrived at the church ahead to bride, kaya sumakay na ako sa kotse ko.

Hindi ganun kalayuan ang simbahan mula sa hotel na tinuluyan namin sa San juan batangas.

Hindi ko pa nakakausap si Ice mula kaninang umaga kaya kahit nagmamaneho ay sinubukan ko siyang tawagan,

"Hey babe...I miss you"

"Hindi ka halatang excited, are you on church already?"

"Nope, i'm still driving on may to church, i just call you to hear your voice"

"Dont worry i will not be a runaway bride"
Sabi niya at kasunod ang pagtawa niya.

I dont know what im feeling right now, parang hindi basta nervous lang.

No nothing bad will happen.

"Take care babe, I love you  Ice"
I said to her,

Nang biglang may pasulpot na truck mula sa kaliwa ko mabilis ang takbo nito at kahit ako ay mabilis din. Sinubukan kong umiwas.

The last thing i heard is her voice.

"I love you too kyle, i will wait for you"

She calls me by my first name, that the last thing ive heard and everything becomes blured and dark.

.
Pagmulat ng mata ko ay puting kisami agad ang nakita ko, nilibot ko ang mata ko at nakita ko ang babaeng nakasubsob sa gilid ng hinihigaan ko, maybe I'm at the hospital.

"Where's Ice?" Tanong ko sa isip ko

Gumalaw ang babaeng nasa gilid ko, parang nangyari na tong eksena na to.

Ang laki ng kasalan ko kay Ice dahil hindi natuloy ang kasal namin dahil sa aksidente, yeah naaksidente nga pala ako habang papunta sa simbahan, thank god that im still breathing.

Tinawag ko ang babaeng nasa gilid ko

"Babe, I-Ice"

Biglang tumayo ang babae dahil sa pagkagulat dahil nagsalita ako, at kahit ako ay nagulat din dahil hindi siya si Ice kundi si Ate Kayla.

Lumabas si Ate at tumawag ng doctor at pati sila mama.

Chineck ng doctor ang vital signs ko at ng maging ok ang lahat ay iniwan na niya kami,

Kita ko sa mga mata nila mama ang pagkatuwa dahil nagising na ako,
Hawak niya ang kamay ko at naupo sa tabi ng kama nasa likod niya si papa at si Ate ay nasa kanan ko.

"Hijo, mabuti naman at nagising kana" naiiyak na sabi ni mama hinawakan ko ang pisngi niya para mapanusan ang luhang pumapatak mula sa mata niya. "Ang tagal mong coma anak, halos magiisang taon kana din comatoes at anak nagbayad na ang mga gumawa sayo noon" sabi ni mommy na medyo nagpagulo sa isip ko,

Pero hindi ko na lang pinansin, kanina ko pang hinihintay si Ice, siguro ay galit na yun sa akin

"Mommy si... Ice po?"

Tanong ko sa kanila at nagkatinginan sila ni Daddy na may pagtataka.

"Sinong Ice anak?"

Tanong ni Mommy, panung hindi kilala ni mommy si Ice?