𝐁𝐨𝐬𝐬𝐞𝐝 𝐀𝐫𝐨𝐮𝐧𝐝

𝟏. 𝐂𝐚𝐬𝐬𝐢𝐞

//

Het is elke dag hetzelfde als ik op kantoor kom. Ik voel de vele brandende blikken. Overal waar ik ga. Ze zijn echter niet voor mij bestemd. Nee. Elke priemende, verlangende blik is gericht op de man die altijd twee passen voor mij uitloopt. Mijn baas: Bryce Lockwood.

Geliefd bij vele vrouwen en geprezen door net zoveel mannen, is Bryce Lockwood een van de bekendste figuren van Boston en omstreken. Hij heeft al jong naam gemaakt toen hij zijn eigen bedrijf oprichtte, Crimson Advertising. Het reclamebureau is een van de meest gewilde bedrijven in deze branche en de grootste merken kloppen hier dan ook aan om hun promotiemateriaal door ons te laten maken. En dan te bedenken dat het ooit allemaal begon in de achterbuurten van Boston, in een vervallen pand waar je de tocht gewoon door de deuren en ramen voelde komen.

Met het succes dat Crimson Advertising behaalde door slimme promotie toe te passen, groeide het uit tot een van de succesvolste reclamebureaus en daarmee breidde ook het fortuin van Bryce zich flink uit. Momenteel staat hij zelfs in de Forbes 400 als een van de rijkste personen van Amerika.

Dat Bryce zoveel aandacht trekt komt echter niet alleen door zijn succes. Zijn goede looks hebben hem al een aantal jaar de titels "sexiest man alive" en "meest begeerde vrijgezel" opgeleverd.

Hij is lang, zeker één negentig, en atletisch gebouwd met brede schouders, flinke biceps en een massieve borstkas. Zijn inktzwarte haar zit altijd perfect in model, op één plukje na dat nog weleens eigenwijs op zijn voorhoofd valt. Zijn gladgeschoren kaak lijkt uit graniet te zijn gehouwen.

Voor mij is hij echter enkel mijn baas, met wie ik de afgelopen zes jaar meer tijd heb doorgebracht dan met mijn naasten. Om nog maar te zwijgen over de hoeveelheid energie die ik in deze werkrelatie heb gestoken.

Mensen zeggen niet voor niks dat wij zakelijk met elkaar getrouwd zijn. We brengen immers elke minuut van de werkdag met elkaar door. Het is dat ik nog thuis kom om te slapen, maar zelfs die broodnodige nachtrust wordt soms bruut verstoord door zijn telefoontjes op de meest belachelijke tijdstippen.

De ene keer is het een noodgeval op kantoor – ja, midden in de nacht. De andere keer moet ik hem helpen om van een clingy date af te komen, waarbij ik de rol van zijn vrouw speel (hoe ironisch). En dan zijn er nog de zakelijke diners met aandeelhouders waar Bryce een bloedhekel aan heeft. Daarom is het inmiddels routine geworden om hem na een uurtje te bellen met een smoesje zodat hij kan wegglippen. Het is dat ik zijn luxe penthouse niet voor hem schoonmaak, of dat ik eten voor hem kook, maar het scheelt niet veel.

Ik vraag me soms af of hij wel doorheeft hoe afhankelijk hij van mij is geworden door de jaren heen. Vast niet. Hierdoor draait mijn leven enkel nog om werk. Vrije tijd heb ik nauwelijks en anders weet mijn lieftallige baas zich die ook nog wel toe te eigenen.

Ik zou niks te klagen mogen hebben. Ik heb een bovengemiddeld salaris, zeker voor een secretaresse, en Bryce heeft me aan een prachtig appartement geholpen in het hartje van de stad nadat mijn oude huisbaas iedereen in het gebouw op straat wilde zetten omdat projectontwikkelaars hem voor een obsceen hoog bedrag wilde uitkopen.

En toch sta ik op het punt om mijn ontslag in te dienen.

Ik weet echt niet hoeveel langer ik dit nog trek. De hele dag ben ik enkel bezig met werk. Ik droom er zelfs over. Het is zelfs zo erg dat ik soms niet eens meer weet of ik mijn haar al heb gewassen als ik in de douche sta.

Dit moet veranderen voordat ik er aan onderdoor ga.

'Cassie?'

Ik kijk op van de iPad die ik vasthoud als er een hand voor mijn ogen zwaait. 'Hm?'