ჯიმინი დიდი ხნის წვალების შემდეგ ნელა ამხელს თვალებს და აქეთ იქით აცეცებდა,არაფერი ახსოვს და არც ის იცის სადაა,ან საერთოდ რას აკეთებს აქ
ფრთხილად ჯდება საწოლში და ოთახს ათვალიერებს,აშკარად ამ სახლის პატრონს კარგი გემოვნება აქვს,ავეჯი შავ ტყავებშია გაწყობილი,კედლები თეთრი ფერისაა,ოთახს ორი კარები აქვს ერთი სააბაზანოში მეორე გასასვლელი ორივე შავი ფერისაა,იქვე შავი კარადა დგას
უეცრად ოთახში მაღალი,დაკუნთული, სიმპათიური,შავგვრემანი ალფა შემოდის ლანგრით ხელში,რომელზეც წვნიანის სავსე თეფში და წყალია მოთავსებული
-აჰ,უკვე გაიღვიძე?მოდი შეჭამე
-სად ვარ?ან შენ ვინ ხარ?იმათიანი ხარ?მეც ისე უნდა მოვექცეთ როგორც მათ?
-ჰაჰ?რას ამბობ,ვისზე საუბრობ საერთოდ?კარგად ხარ?
ალფა ოდნავ წაიწია ომეგასკენ მაგრამ ომეგამ შეაჩერა
-არ მომიახლოვდე!
ომეგამ ტირილი დაიწყო,ჯერ კიდევ ვერ გაეაზრებინა სად იყო
-ნუ გეშინია,მისმინე არ ვიცი ვისზე ლაპარაკობ მაგრამ მე მათნაირი არ ვარ,მე უბრალოდ ქუჩაში გიპოვე და შენი დახმარება მინდოდა
-რატომ?
-რათქმაუნდა რომელი ალფა არ დაეხმარება საკუთარ ომეგას...
-ახლა რა თქვი?
-ისაა...არაფერი
-არა!ახლა შენ თქვი რომ,მე...შენი...შენ...ჩემი
-ხო,ეგრეა
-მაპატიე მაგრამ უნდა წავიდე
-მოიცადე მოიცადე,სად მიდიხარ?ან საერთოდ რაზე საუბრობდა?მითხარი!
-არა არ შემიძლია გამიშვი
ომეგა წამოხტა და გასასვლელისკენ წაიწია მაგრამ ალფის ძლიერმა მკლავებმა ის შეაკავეს
-მომისმინე,შეგიძლია მენდო,ყველაფერი მომიყევი მიდი
ომეგა საწოლზე ჩამოაჯინა და ისიც მიუჯდა და გაფაციცებით უსმენდა მის ყოველ სიტყვას
ომეგამ კი მოყოლა დაიწყო
-მოკლედ...
________________
ვინმე კითხულობს ამ ფიკს საერთოდ??🙂
