Büyüyen karnımla zar zor hareket ederken yataktan kalkmaya çalıştım bebeğim artık büyüyordu onu tamamen hissediyordum bebeğimi sevip mutfağa gittim iştahım gittikçe açılıyordu
Taylan antremandaydı ama bugün erken gitmişti erken gelirdi yemeğimi bitirip telefonumu alarak oturma odasına geçtim taylandan mesaj geldiğini görünce cevapladım
Taylan: bugün erken çıkıyorum, bir şeyler yapmak ister misin vakit geçiririz.
Mesajını gördükten sonra onayladığımı bildiren bi mesaj attım evet taylan çok düzelmişti hatta hiç kavga etmiyorduk ama kendini zorladığını anlayabiliyordum yapmacık değilse bile bana çok yapmacık geliyordu kalbimin binlerce parçaya bölündüğünü hissediyordum
Odama çıkıp hazırlandım karnımdan dolayı hiçbir kıyafetim olmuyordu ayakkabılarımı bile güçlükle giyiyordum
Taylana mesaj atıp cevap vermesini bekledım
Esila: kendim giyinemiyorum bile
Esila: Ayakkabımı bile giyemiyorum
Esila:Kıyafetlerim de olmuyor
Esila: Çok şişko olmaya başladım çirkin miyim ?
Hala görmemişti mesajlarımı çalan kapıyla geldiğini anladım gidip kapıyı açtım
"Sen iyice duygusal bir anne olmaya başladın" diyip yanağımı öpmüştü
omuz silkip içeri girdim taylan hızlıca duş alıp giyinip gelmişti
"Hadi çıkalım biraz alışveriş yaparız diye düşündüm aslanımın odası hala tam değil gibi geliyor"
"Taylan her gün farklı bir şeyle eve geliyorsun oda dolup taşacak"
"Taşsın oğluma değer" ama bana değmezdi
Arabaya binip alışveriş için yola çıkmıştık
...
Yorgun bir şekilde eve geldiğimizde taylan tekrar duşa girmişti bende yemek yemek için onu bekliyordum evde yemeyi tercih etmiştik
"Esila havlu almamışım verebilir misin" bağırdığını duyunca odasına çıkıp havlu aramaya başladım
O sırada telefonuna gelen bir mesajı görmemle hareket edememiştim zaten
"İnanamıyorum lütfen yapmamış ol" o da duştan çıkmıştı
"Havluyu almışım yinede sağol" yüzümün halini görünce omzuma dokundu "iyi misin sen"
"Dokunma bana" ne olduğunu anlamaya çalışıyordu
"Ne olur yapmamış ol taylan her şeyi affederim ama bunu asla" hıçkırarak ağlıyordum
"Neyden bahsediyorsun bi söyler misin"
Telefonu uzattım ellerim titreyerek
"Bu mesaj ne taylan" telefona bakıp sustuğunda bir cevap bekledim
"Cevap ver bana ne bu" daha çok bağırınca gözlerime baktı ama konuşmadı yine cevapsız kaldı
"Yazıklar olsun bebeğimizi de mi düşünmedin" ellerimle gözyaşlarımı silerken çıktım o odadan
Bu evde daha fazla kalamazdım peşimden geldiğini anlayınca yine bağırdım
"Gelme peşimden sakın gelme"
"Bağırma bana bi dinle önce"
"İlk sorduğumda konuşsaydın bırak gideyim"
"Sadece saçmalıyorsun şuan geç bir sakinleş otur şuraya" ağlamama engel olamıyordum
"Açıkla ne olur yapmadım de yanlış anladın de" saçlarını çekiştirip konuştu
"Bak zannettiğin gibi bir şey değil o benim eski sevgilim çok uzun yıllar önce ki sevgilim konuşmuyorduk bile uzun zamandır neden mesaj attığını bende anlamadım şaşırdığım için sana cevap veremedim zaten"
Ağlamam daha da şiddetlenirken benj ağlatan kişiye sımsıkı sarılıp ağlamamın geçmesini bekledim engel olamıyordum kaçtıkça yine ona geliyordum
"Ağlama artık sana öyle bir şeyi asla yapmam ama bu kadar ağlamana sebep olacak bir güvensizliği ben verdiysem yine düzeltirim söz veriyorum"
Kafamı kaldırıp yüzüne baktım
"Seni sevmekten nefret ediyorum" kollarının arasından çıktım
"Bu kadar sevilmeyi hak etmiyor olmamdan nefret ediyorum taylan"
Biraz zorlanarak yazdim çünkü benim mentalite nanay
İyi okumalar!!
...
