Մաս 2

218 9 4
                                    

Ֆելիքսը քնել էր։Փափուկ ու մեծ արջուկին գրկած ու երբ արթնացավ իրեն լավ չէր զգում։Բայց վախենում էր սենյակից դուրս գալ։ Նա մտածում էր, որ հնարավոր է Հյունջինը իրեն պատժելու համար այդպես ասաց ։ Ֆելիքսը ի վերջո որոշեց դուրս գալ, բայց հիշեց։

*Ֆելիքսի հիշողությունը*

Մի անգամ նա շատ վատ էր իրեն զգում ու երբ սենյակից դուրս եկավ աշխատողներին ասելու համար այդ պահին տուն մտավ Հյունջինը ու շատ բարկացավ։

Հ-ԻՆՈՒ ԵՍ ԱՅՍՏԵՂ? ՄԵՌՆԵԼ ԵՍ ՈՒԶՈՒՄ ԻՆՉԷ
Ֆ-պա...պապչկա խ...խնդրում ես ն...ներեցեք ինձ աղաչում եմ ձեզ

Ֆելիքսն ուժեղ լացում էր, բայց դա Հյունջինին պետքն էլ չէր։ Նա բռնեց Ֆելիքսի ձեռքը ու քաշելով տարավ մի անծանոթ սենյակ որտեղ կային այնքան շատ դաժան սեքսի խաղալիքներ որանցից շատին ֆելիքսը կյանքում չէր տեսել։

Հ-այսօր երկար գիշեր ենք ունենալու
Ֆ-😢😢😭😭😭😭😭

Հյունջինը պատռեց փոքրի շորերը ու պտտելով փորի վրա միանգամից մտավ ու սկսեց լույսի արագությամբ շարժվել

Ֆ-աաաախ ցավում էէէէէ😭😭😭
Հ-դեռ իսկական ցավը չես զգացել փոքրիկս

Ու սկսեց ավելի արագ շարժվել։
Փոքրիկ Ֆելիքսը ուշաթափվել էր ցավից, բայց Հյունջինը նրան ուշադրություն չէր դարձնում ու շարունակում էր շարժվել։ Ավելի ուշ ալֆան հոգնեց ու դուրս եկավ ու իր փոխարեն մեծ վիբռատոր դրեց օմեգայի մեջ ու միանգամից միացրեց ու այդ ցավից Ֆելիքսը արթնացավ։

Ֆ-աաաաախ պապչկաաաաա աղաչում եմ ձեզ մի արեք
Հ-մի պայմանով մինետ արա
Ֆ-խնդրում եմ չէ
Հ-ուրեմը չեմ անջատի

Ու ուժեղ խփեց վիբռատորին ինչը մինչև վերջ մտավ։Դա շատ ցավոտ էր փոքրի համար

Ֆ-պապչկա կանեմ միայն թե հանեք այն աղաչում եմ ձեզ
Հ-չեմ հանում, բայց չեմ միացնի ինջիր

Ֆելիքսը իջավ ու սկսեց անել 5 րոպե հետո ետ գնաց

Ֆ-խնդրում եմ պապչկա էլ չեմ կարողանում հերիք է😢😢
Հ-ելի միացնեմ?
Ֆ-չէ չէ հիմա կանեմ

Ֆելիքսը ելի օրգանը դրեց իր բերանում ու սկսեց անել, բայց այդ արագությունը Հյունջինին դուր չեկավ ու բռնելով փոքրի մազերից ինքը սկսեց կառավարել այն։ Նա վերջում մի պահ նույնիսկ վիբռատորը միացրեց ու հետո անջատելով փոքրին հրեց այն կողմ։ Ու Ֆելիքսը չկարողանալով իրեն պահել ընկավ գետնին ու կծկվելով սկսեց լացել։ Հյունջինը մոտեցավ գրկեց տարավ իր սենյակ ու գրկելով քնեց, իսկ Ֆելիքսը այդ ցավից ամբողջ գիշեր չքնեց, իսկ հաջորդ օրը չէր կարողանում նույնիսկ խոսել։

*Վերջ Ֆելիքսի հիշողությանը*

Նա նստած մահճակալին լացուն էր երբ եկավ աշխատողը ուտելիք բերեց ու դրեց սեղանին։

Ա-պարոն Հյունջինը ձեզ թույլ է տվել ուտել

Ֆելիքսը ոչինչ չասեց, իսկ աշխատողը մի փոքր սպասելով դուրս եկավ ու զանգեց Հյունջինին

Ա-պարոն Հյունջին նա ոտքերը գրկած լացում էր երևի իրեն լավ չի զգում ինչ որ բան պետք է անեմ?
Հ-հեռախոսը տար նրան տուր

Աշխատողը հեռախոսը տվեց օմեգային, իսկ օմեգան դողալով այն դրեց ականջին

Հ-մի քանի հարձ եմ տալիս ճիշտ պատասխանիր
Ֆ-լավ
Հ-ինչի ես լացում
Ֆ-ե...ես չեմ լացում
Հ-ասեցի ճիշտ պատասխանիր
Ֆ-ես մի քիչ առաջ էի լացում հիմա չեմ լացում😟
Հ-լավ պատասխան էր հիմա ասա
Ֆ-կներեք խնդրում եմ ե...ես լացում էի որովհետև փորս ցավում էր
Հ-լավ եթե ավելի վատ զգաս աշխատողին կասես, նա հիմա դեղ կբերի խելոք կխմես։ Իսկ հիմա գնա դռան մոտ բացիր այն ու հեռախոսը տուր աշխատողին

Ֆելիքսը այդպես էլ արեց ու աշխատողը Հյունջինի հետ խոսելուց հետո դեղ բերեց ու տվեց Ֆելիքսին ու դուրս եկավ։
Ֆելիքսը չէր խմում դեղը ու ոչ էլ ինչ որ բան ուտում։
Նա դռան մոտ կանգնել էր ու երկար մտածում էր ու այդ պահին սենյակի դուռը բացվեց ու ներս մտավ Հյունջինը։ Ֆելիքսը շատ վախեցավ արագ ետ գնաց ու սկսեց լացելով խոսել

Ֆ-պապչկա խնդրում եմ չպատժեք ինձ ես սենյակից դուրս չեմ եկել ու չէի էլ պատրաստվում դուրս գալ խնդրում եմ
Հ-հանգստացիր ոչինչ չեմ անում արի իմ մոտ

Հյունջինը մոտեցավ ու գրկեց փոքրին, իսկ Ֆելիքսը հեկեկում էր ալֆայի գրկում։Հյունջինը նստեց մահճակալին փոքրին էլ նստեցրեց գրկին ու սկսեց խոսել։

Շարունակելի

Միակողմանի ՀաճույքМесто, где живут истории. Откройте их для себя