Noor✔️

36

Gjithcka kaloi si neper enderr.Sebi mori serish vendin qe kishte prane dajes  ,uraniumi u dergua ne destinacion dhe kontrata me Francen nuk u prish.Ai spati me probleme me punen  dhe une isha ter kohes ose me te,ose me familjen time ose me Lorin.

Ditet rridhnin si zakonisht.Per nje far periudhe ishte qetesi.Qe gjyshja e tij te mos nervikosej,sepse Sebi kishte frike mos mallkimi i saj ndaj meje fuqizohej,ne takoheshim fshehurazi.

Nje mbremje teksa rrinte i menduar me tha

-Mund te me pershkruash pak gjyshin tend?

-Ahhhh Seb,mos me thuaj se i beson teoris se gjysesh tende.Vetem se ajo e parandjen se eshte gjalle,sdo te thote qe eshte gjalle.Ai ka nje varr.Ai ka pasur nej varrim.Njerzit e kan pare te vdekur.Ajo thjesht nuk kerkon ta pranoje.Kjo eshte e gjitha.Por gjejme zgjidhje tjeter.

-Noor.Seshte vetem parandjenja e saj.Un besoj shum te dashuria.Un e di qe ai eshte gjall diku.Un e di qe shpirti i tij po vuan sepse smund te ike nga kjo bote pa e pare dhe nje here te fundit gjyshen time.Ai ia ka premtuar qe frymen efundit do e jape prane saj.E kam lexuar ne nej leter qe i kishte shkruar.Edhe gjyshja ime thot se disa premtime as fati e as perendia nuk i thyen.

-Nuk e di...Nuk d cfare te te them.Di te te them qe keto dit ka qene qetesi dhe me pelqen qe skemi patur shum idiotsira rreth nesh.Sa per gjyshen tende varja mallkimit.Un jam rritur me kete iden e te mallkuarit e sme ben pershtypje me.Gjyshes sime i vdiqen femijet dhe e quajten sikur e kan mallkuar,nenes sime i vdiqen femije dhe e quajten trashegim mallkimi.Sbesoj ne keto bestytni.Plus edhe nese ky mallkin eshte i trasheguar,gjyshja jote me ka mallkuar ne dashuri jo ne vdekjen efemijeve...Ndaj jepi fund se gjyshi im ka vdekur dhe e lejm mallkimin ne nje ane.

-Noor,mallkimi eshte mallkim.Edhe un mendoj se mallkimi qe beri nena e Erikut diten qe e pati ne krehet e saj trupin e tij te ftohte e te pa jete,do te me ndjete sa te endem ne kete bote...Smund te rri kurr i qete.Un e di se si ndihesh kur mendon se je i mallkuar.Ndaj me lejo te lutem,me lejo te te ndihmoj.

-Ne rregull ne rregull me thuaj.Cfare kekron te dish?

-Me pershkruaj gjyshin tend.Dua te di me shum per te.E kam pare veten ne foto bardh e zi,por me thuaj cdi ti me shum,me aq sa te ka treguar nena jote.

-Hmm di te them qe ka sy te theksuar blu,qe ka patur nje buzeqeshje terheqese dhe nje shtat te larte.Ka patur nje fizik te bukur dhe mbi te gjitha nje te folur sikur te ishte rreshter.

-Sy blu?-me pyeti i habitur...

-Po...

-Kujtohu Noor,kush eshte personi i fundit qe ti ke pare me sy blu?Ndonej i moshuar neper qytet...

-Hmmm asnje skam pare Seb.

-Mendohu pak me gjate...-lutej ai.

E futa veten ne mendime,mbylla syte dhe vetem perpiqesha te kujtoja se ush me kishte lene pershtypje me syte e tij blu.Kur papritu...zemra u ndal.I hapa syte me shpejtesi dhe ndalova se frymuari per nje cast.U ngrita nga kraharoi i tij qe isha mbeshtetur dhe vetem shtrengoja carcafet neper duar.ISha bere si e cemdnur ne ato caste,por e tille isha.Spo kuptoja me asgje,spo kuptoja me se cfare dreqin po ndodhte.Spo kuptoja me se si dreqin ishin lidhur ngjarjet me njera tjetren...Njehere rrembimi im e tani doli qe...doli qe gjyshi im eshte gjalle...

-Noor,shpirt cke?Je mir?

-Seb...Seb...ai eshte gjall...

Sebi ngriu per nej cast.Nuk po e besonte ate qe po i thoja.Ai e dinte qe ishte gjalle,por nuk e priti tja thoja ne kete menyre.

-Ai eshte ne shtepine time.Nje burr i moshuar,jeton ne papafingon time dhe eshte i shtrire,ka 2 zgavra ne fyt dhe syte e tij blu jan e vetmja gje qe mund ta quajne te gjalle ate njeri qe duket n eprag te vdekjes.Ai me njihte si mua ,si ty.Ai na njihte ne Seb.Ai duhet te jete gjyshi im!

Sebi po me perqafonte nderkohe qe syte e mi nisnin te qanin.Ndihesha e sigurt prane tij.Ndihesha sikur ter jeta me kishte kaluar perpara syve dhe se gjithcka qe kisha jetuar ishte brenda nje flluske qe here mbushej me gjenjeshtra nga mami e here nga bota rreth meje...

-Do na duhet ta takojme neser kur nena jote te jete ne pune.Te lutem Noor mjaft qave drit.Qetesohu.Rendesi eshte qe eshte gjall dhe ne vend te sigurt.

Rashe ne gjume dhe lotet mu thane neper faqe.Spo kuptoja asgje por te nesermend shpresoj qe situata do te zbardhej...

Isha siper tij dhe po fija si nje qingj qe fle prane nenes dhe e di qe eshte ne nej vend te sigurt.Shyqyr qe kisha Sebin me vete dhe ai ishte pran meje.E doja edhe smund te jetoja me duke e mbajtur larg vetes.E kisha mbajtur larg mjaftueshem.Nuk kisha me nevoje per largimin e tij.Sa me shpejt te mbyllej ky mallkim aq me e qete do te ndihesha.DO te dukej sikur nje barre e rende te me ishte hequr nga kurrizi...

U ngrita nga nje enderr e keqe mu ne mes te nates.ISha e mbuluar ne djerse te ftohta dhe zemra me kishte dale hasht kontrollit.Sobi me ndeju direkt kur u ngrita pupthi nga shtrati per te dale ne dritare dhe ajrosur mushkrite.Ai erdhi,me preku ballin.Kishte frik mos kisha temperature.Ndjeu qe isha em djerse.Me hoqi ca kisha veshur dhe me veshi 1 bluze te tijen qe me binte si fustan.Qendroi prane meje e me puthte neper faqe dhe hunde e kjo gje me relaxonte.

Me shtriu ne shtrat edhe nisi te fuste doren poshte bluzes se tij.Prekte qershite e mia thu te ishin 2 tullumbace te mbushura me shkume dhe jo 2 copa mishi.Trupi me behej kokrriza kokrriza dhe ndjeja buzet e tij neper qafen time.Po lagesha,dhe ai e ndjente kete

-Me ler Noor te ndjej shijen e mjaltit tend.

Kjo me konfuzoi mendjen.

-Mjaltit tim?-thashe me 1 pikpythe te theksuar ne fund.

-EHE mjaltit tend.-dhe sa th akete 2 shalet emia u hapen me force dhe buzet e tij perfunduan mu ne mes te kembeve te mia.Nisi te puthte dhe ledhatonte me gjuhe nderkohe me shtrengonte gjoksin sa mbushte doren mire.Spo e merrja vesh a ishte dhimbje apo ishte kenaqesi sepse kurr se kisha perjetuar nje ndjesi te cuditshme keshtu me pare.Asgje smundja te beja vetem se te mbaja renkimet brenda e te perpiqesha te mos nxirrja ze.

Ai u zgjat siper meje dhe nisi te me puthe teksa gjuhen e tij e perkedhelte me gjuhen time.

-Te pelqen shija jote drit?

-Seb...

-Shhhhh e di qe te pelqen...

-Ty te pelqen?-pyeta drejt tij...

-Me pelqen the?Un cmendem pas saj...

Ndjeva se si gishtat e tij perpiqeshin te hynin butesisht brenda meje,dhe se si miku i tij i fort rrinte i ngritur perpjete edhe prekej e ferkohej me shalet e mia e here pas here edhe me barkun tim.

-Seb mos po nxitohesh...

-Ahhh ti me nxjerr mua nga binaret!

Me kafshonte neper trup dhe kjo gje me jepte edhe mua me shum afsh sesa dhimbje.Skishte me dhimbje.Trui se konceptonte si dhimbje asgje xhest te tijin.Gjithcka  ebente zemren time te rrihte fort e me fort dhe gjithcka  e bente trupin tim te dashurohej me veprat e tij.

-Te dua bukuroshe...

Me tha kur siper meje nje leng i bardhe e i ngrohte me preku lekuren.E mora pakez me gisht dhe e lepiva.

-Ke shije te mire Seb.-thashe me ndrojtje.

-Ahhhhhh ti do me torturosh mua keshtu!-dhe u sul si nje dem i terbuar drejt buzeve te mia duke me lene per minuta te tera pa fryme...